به گزارش ایسنا، ابراهیم سالم، شهروند ۳۴ ساله فلسطینی جزئیاتی را درخصوص شرایط سخت و لحظات دلخراشی که پس از بازداشت در زندانهای ارتش رژیم صهیونیستی با آن روبهرو بود، فاش کرد. وی زمانی بازداشت شد که به همراه فرزندان و همسرش در بیمارستانی در غزه به سر میبرد و در پی بمباران منزلشان توسط این رژیم تحت درمان بودند.
براساس گزارش خبرگزاری فلسطینی «سما»، ابراهیم سالم ضمن یادآوری عذابی که در طول هشت ماه بازداشت در زندانهای رژیم صهیونیستی متحمل شده بود، گفت که این رژیم در هشتم ماه دسامبر در حملهای هوایی خانه او در اردوگاه آوارگان «جبالیا» واقع در شمال غزه را هدف قرار داد و درپی این حمله هشت تن از بستگانش شهید و همسر و ۲ تن از فرزندانش زخمی شدند.
چهار روز بعد، نیروهای رژیم اشغالگر، سالم را در حالی که به همراه فرزندانش که در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان «کمال عدوان» در شمال غزه تحت درمان بودند، بازداشت کردند.
این شهروند فلسطینی که هشت ماه از او خبری نبود، تصریح کرد که او و چند فلسطینی دیگر در بیمارستان «کمال عدوان» در «بیت لاهیا» با دستبند و چشمبند و «مانند حیوانات» به کامیونها منتقل شدند.
در ماه مه، سیانان تحقیقاتی را درباره پایگاه نظامی تاریک در صحرای النقب واقع در نزدیکی مرز غزه منتشر کرد و در میان عکسهای منتشر شده، تصویری از یک زندانی با چشمبند وجود داشت و دستانش بالای سرش قرار داشت و پشت سیمهای خاردار ایستاده بود؛ آن زمان وسیم، برادر سالم با سیانان تماس گرفت و گفت شخصی که در تصویر است، برادرش است.
در ۲۳ مه، دادگاه عالی رژیم صهیونیستی به سجا مشرقی، وکیل کمیته عمومی مبارزه با شکنجه که وکالت سالم را برعهده داشت اطلاع داد که او در زندان کتسیعوت، بازداشتگاهی در النقب که توسط سرویس زندان رژیم صهیونیستی اداره میشود، به سر میبرد. وی در نهایت بدون هیچ اتهامی در یکم ماه اوت آزاد شد.
سالم در مصاحبه خود با سیانان گفت شخصی که در تصویر بود، خود وی بوده، او ابتدا قبل از اینکه به کتسیعوت منتقل شود در مکانی که سایر زندانیان فلسطینی از آن به عنوان «سدیه» یاد میکردند بازداشت بود.
او گفت: ما صدای جیغ و فریاد و سپس صدای شلیک گلوله میشنیدیم و به دنبال آن سکوت میشد و این یک کابوس بود.
سالم همچنین تصریح کرد که وی در معرض ضرب و شتم و اهانت قرار میگرفت و روی او آب داغ ریخته میشد و سربازان رژیم صهیونیستی به او گفته بودند که بقیه اعضای خانوادهاش کشته شدهاند، اما بدترین قسمت - به گفته او - تجاوز جنسی بوده است.
وی همچنین ادامه داد که اکثر اوقات زندانیان در بازداشتگاه با لباسهای زیر بودند، اما قبل از هر جلسه بازجویی سربازان به آنها دستور میدادند که برهنه شوند.
او تاکید کرد که پس از بازجویی تنها چند ثانیه به آنها فرصت داده میشد تا لباس زیر خود را دوباره بپوشند وهرگونه تأخیر در انجام این کار منجر به ضرب و شتم مجدد توسط سربازان رژیم اشغالگر میشد.
سالم در ۱۲ دسامبر گذشته به ظن دست داشتن در فعالیتهای تروریستی بازداشت شد و قبل از انتقالش به «کتسیعوت» برای مدت تقریبا یک ماه و نیم در «سدیه تیمان» بازداشت بود.
شبکه سیانان با سرویس زندان در مورد بازداشت سالم ارتباط برقرار کرد و به آن گفته شد که درخواست اطلاعات در مورد روند قانونی، سیاست بازداشت و بازجوییها باید به ارتش و شینبت ارسال شود.
از سوی دیگر، سازمان امور اسرا و آزادگان فلسطین با صدور بیانیهای جزئیاتی را درخصوص شهادتهای دشوار تعدادی از بازداشتشدگان فلسطینی در زندان النقب رژیم صهیونیستی پس از ملاقات شماری از وکلا با برخی از آنها فاش کرد.
این نهاد زندان النقب را «قبرستانی برای زندهها» توصیف و اعلام کرد که اداره زندانهای رژیم صهیونیستی سیاست انتقامجویی و محدودیتهای خفقانآور را علیه اسرای فلسطینی در پیش گرفته و عامدانه اسرا را تحت شکنجه قرار میدهد و آنها را از ابتداییترین ملزومات زندگی محروم میکند. بسیاری از اسرا در معرض صدمات جدی قرار داشته و بیماریهای واگیردار در میان آنها مشاهده شده است که مهمترین آنها گال میباشد و بیشتر آنها به شدت وزن کم کردهاند.
این نهاد به احساس ضعف همیشگی اسرا به دلیل گرسنگی و توهین و تحقیر عامدانه و نیز اهمال پزشکی اشاره کرد زیرا اسرای بیمار نیز از شکنجه و محرومیت از درمان و دارو مستثنی نبودند.
سازمان امور اسرا و آزادگان فلسطین به نقل از «قصی هصیص» اسیر ۲۰ ساله فلسطینی که از چهارم نوامبر ۲۰۲۳ در بازداشت به سر میبرد، اعلام کرد که وی از بیماری گال رنج میبرد و وضعیت سلامتی وی وخیم است و بارها از اداره زندانهای رژیم اشغالگر درخواست درمان و معالجه کرده که فایدهای نداشته است. او به خاطر علائم این بیماری نمیتواند روزهای متوالی بخوابد و ۱۰ نفر از اسرا در یک اتاق به همراه او از بیماری مشابه رنج میبرند.
در همین رابطه، محمود عطشان، اسیر ۲۹ ساله فلسطینی از شهرک «عاروره» در رامالله که از اول ماه نوامبر ۲۰۲۳ بازداشت است از درد ناشی از شکستگی در دندههایش در اثر ضرب و شتم شدید شکایت دارد و بدون کمک دیگران نمیتواند حرکت کند یا از رختخواب بلند شود.
مجاهد ابو العز، اسیر ۳۰ ساله فلسطینی از اردوگاه جنین از ۱۲ دسامبر بازداشت است و او نیز با بیماری گال دست و پنجه نرم میکند.
در همین راستا، «جلال هلال شخشیر» اسیر ۳۱ ساله فلسطینی از نابلس به وکیل خود گفت بر اثر تجاوز نیروهای صهیونیست در زندان موسوم به «الکیتر» به سرش آسیب وارد شده که وضعیت سلامتی و روانی وی درنتیجه آن مختل شده و این موضوع بر تمرکز او تأثیر گذاشته و او نیاز به پیگیری پزشکی دارد، در حالی که اداره زندان وضعیت او را نادیده میگیرد.
سازمان امور اسرا و آزادگان فلسطین، مقامات رژیم صهیونیستی و مدیریت زندانهای رژیم صهیونیستی را مسؤول کامل جان اسرای مرد و زن در زندانهای رژیم اشغالگر دانست و از جامعه جهانی، موسسات حقوق بشری و کمیته بینالمللی صلیب سرخ خواست تا در کنار اسرای فلسطینی بایستند و وظایف خود را برای توقف جنایتهای سیستماتیک و سیاست کشتار مستقیم و مرگ تدریجی در حق هزاران فلسطینی در زندانهای اشغالگران را برعهده بگیرند.
پیشتر نیز گزارشهای زیادی از اقدامات تجاوزکارانه رژیم اشغالگر علیه اسرای فلسطینی در زندانهای رژیم صهیونیستی منتشر شد؛ از جمله این گزارشها، تجاوز جنسی سربازان به یک اسیر در زندان سدیه تیمان بود.
پیشتر شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی صحنههای تکاندهندهای را منتشر کرد که نشان میدهد سربازان رژیم اشغالگر به یک اسیر فلسطینی در زندان «سدیه تیمان» در صحرای نقب که به «گوانتاناموی اسرائیل» معروف است، تجاوز میکنند.
فیلم منتشرشده توسط رسانه صهیونیستی نشان میدهد سربازان اسرائیلی به یک اسیر فلسطینی تجاوز جنسی میکنند که در نتیجه، او با جراحات، شکستگی دندهها و پارگی در رودهها به بیمارستان منتقل شده است.
این صحنهها موج عظیمی از محکومیت را در رسانههای اجتماعی برانگیخت.
از زمان آغاز جنگ علیه غزه ارتش رژیم صهیونیستی پایگاه سدیه تیمان را به بازداشتگاه فلسطینیهایی تبدیل کرده که از نوار غزه آورده میشوند و آنها را در شرایط غیرانسانی و با دستها، پاها و چشمان بسته حبس میکند.
تلآویو مدعی است که فلسطینیها برای بازجویی و تصمیمگیری درخصوص انتقالشان به زندان و یا آزادیشان در این پایگاه بازداشت هستند اما مشخص شده تمامی آنهایی که از این پایگاه آزاد شدند، تحت شکنجه شدید قرار گرفتهاند.
انتهای پیام