به گزارش ایسنا، توسعه پایدار به معنای تلفیق اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی است تا بتواند رفاه کنونی انسان‌ها را بدون آسیب به توانایی نسل‌های آینده برای برآوردن نیازهایشان فراهم کند. این رویکرد به‌ویژه در بخش‌هایی مانند ورزش اهمیت ویژه‌ای دارد، چراکه ورزش نه‌تنها در بهبود سلامت و رفاه فردی مؤثر است، بلکه می‌تواند تأثیرات مثبتی در جهت ارتقای جوامع، حفاظت از محیط‌زیست و تحقق اهداف توسعه پایدار داشته باشد.
ورزش در دنیای امروز به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه و پیشرفت کشورها شناخته می‌شود. ارتباط ورزش با حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، اهمیت آن را در برنامه‌های توسعه ملی کشورها برجسته می‌کند. به همین دلیل، بررسی تأثیرات ورزش بر جنبه‌های مختلف توسعه پایدار، ازجمله حفاظت از محیط‌زیست و ارتقای کیفیت زندگی انسان‌ها، از موضوعات ضروری و مهم در تحقیقاتی است که به دنبال دستیابی به راهکارهای عملیاتی برای تحقق این هدف بزرگ هستند.
در این راستا، تیمی از محققان به سرپرستی پریوش نوربخش، استاد گروه مدیریت ورزشی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، تحقیقی را انجام داده‌اند تا عواملی را که می‌توانند به توسعه پایدار در فعالیت‌های ورزشی، به‌ویژه کوهنوردی کمک کنند، شناسایی کنند.
در این پژوهش، محققان با بررسی ۱۵۰ نفر از کوهنوردان در شمال غرب ایران، سعی کردند بفهمند چه عواملی به توسعه پایدار کوهنوردی کمک می‌کند. آن ها برای این کار از یک پرسشنامه استفاده کردند که با کمک چند استاد با تجربه تهیه شده بود.
نتایج این پژوهش نشان دادند که عوامل متعددی در توسعه پایدار کوهنوردی مؤثر هستند. ابزارهای استفاده‌شده در این تحقیق به‌طور دقیق ابعاد مختلف توسعه پایدار را شناسایی و تحلیل کرده و کمک می‌کنند که کوهنوردان و برنامه‌ریزان، تمرکز بیشتری بر روی جنبه‌های خاصی از این توسعه داشته باشند.
این پژوهش به این نتیجه رسید که با توجه به شناخت و درک درست از عوامل مؤثر بر توسعه پایدار در ورزش، می‌توان به بهبود و توسعه‌یافتگی این فعالیت‌ها کمک کرد. تمرکز بر این عوامل می‌تواند تأثیرات مثبتی بر محیط‌زیست و ارتقای کیفیت زندگی در مناطق کوهستانی داشته باشد.
بر اساس این تحقیق، آگاهی و توجه به عوامل توسعه پایدار در ورزش می‌تواند به حفاظت از محیط‌زیست و بهبود شرایط زندگی در جوامع محلی منجر شود. این یافته‌ها تأکید می‌کنند که ورزش و فعالیت‌های ورزشی نه‌تنها به سلامتی افراد کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا کنند. توسعه پایدار نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و تلاش‌های مداوم است و این تحقیق گامی مهم در این راستا به شمار می‌آید.
با توجه به این نتایج، محققان پیشنهاد می‌کنند که در برنامه‌ریزی‌های درسی و آموزشی، مفاهیم محیط‌زیستی و اخلاق محیط‌زیستی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. به‌عنوان مثال، دبیران می‌توانند با استفاده از روش‌های آموزشی عملی، مانند فعالیت‌های فوق‌برنامه و جلسات مشترک با والدین، دانش‌آموزان را به درک بهتر اهداف محیط‌زیستی ترغیب کنند. همچنین، تألیف کتاب‌های درسی جدید با مفاهیم محیط‌زیستی و نصب پیام‌های بهداشتی در مدارس می‌تواند نقش مؤثری در نهادینه‌سازی فرهنگ حفاظت از محیط‌زیست داشته باشد.
به گفته آن ها، در زمینه تدریس و ارزشیابی، استفاده از روش‌های متنوع مانند تدریس در فضای باز، بازدید میدانی، و مشارکت دانش‌آموزان در امور محیط‌زیستی توصیه می‌شود. این روش‌ها می‌توانند به افزایش آگاهی و شناخت دانش‌آموزان از مسائل محیط‌زیستی کمک کنند و آنان را برای تصمیم‌گیری‌های مهم در آینده آماده سازند. این اقدامات نه‌تنها به حفظ محیط‌زیست کمک می‌کنند، بلکه باعث ایجاد فرهنگ و اخلاق زیست‌محیطی در میان نسل جوان خواهند شد.
قابل ذکر است این نتایج پژوهشی در فصل‌نامه «آموزش محیط‌زیست و توسعه پایدار» که وابسته به دانشگاه پیام نور است، به چاپ رسیده اند. این نشریه با تمرکز بر موضوعات مرتبط با محیط‌زیست و توسعه پایدار، بستری مناسب برای انتشار تحقیقات علمی در این زمینه فراهم کرده است.
انتهای پیام