به گزارش ایسنا، مهمان آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که معلولیت به معنای محدودیت نیست؛ حتی در فضا.
به نقل از اسپیس، «جان مک‌فال»(John McFall) یک پارافضانورد است که امید دارد به عنوان اولین فضانورد معلول تا سال ۲۰۳۰ و پیش از بازنشستگی ایستگاه فضایی بین‌المللی در اواخر همان سال، به ایستگاه وارد شود.
مک‌فال که فضانورد ذخیره آژانس فضایی اروپاست، در سال ۲۰۲۲ براساس تجربیاتش به عنوان متخصص تروما و ارتوپدی، جراح و دانشمند علوم ورزش برای این برنامه انتخاب شد. او معلولیت را تجربه کرده و از زمان قطع پای راستش در ۱۹ سالگی به دنبال تصادف با موتور سیکلت، به طور منظم از پروتز استفاده کرده است. مک‌فال حتی در پارالمپیک ۲۰۰۸ در رشته دو ۱۰۰ متر کلاس T۴۲ مدال برنز گرفت.
یک پروژه جدید با نام «پرواز کن» که مک‌فال در آن نقش کلیدی داشت، نشان داد اگر فضانورد در فضاپیما از پروتز استفاده کند، هیچ مشکل اساسی برای مأموریت‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود نخواهد داشت. مک‌فال در مصاحبه اختصاصی با اسپیس گفت: هدف این است که همه برنامه‌ها به پرواز کردن فردی با ناتوانی جسمی به ایستگاه فضایی بین‌المللی در پایان دهه جاری ختم شود. امیدوارم این اتفاق بیفتد.
پیش از انتخاب مک‌فال، آژانس فضایی اروپا و ناسا در سال ۲۰۲۲ روی فاز اول پروژه «پرواز کن» کار می‌کردند تا درباره طیف وسیعی از ناتوانی‌های جسمی صحبت کنند که ممکن است در ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود داشته باشد. آنها مطالعات موردی را در سوابق ارتش بررسی کردند. به عنوان مثال، جزئیات چگونگی بازگشت اعضای مبتلا به صدمات جسمی ارتش را به خدمت فعال مطالعه کردند.
مک‌فال گفت که دو آژانس فضایی تصمیم گرفتند یک مطالعه امکان‌سنجی را درباره ناتوانی‌های اندام تحتانی انجام دهند. به نظر آنها، بررسی ناتوانی‌های اندام تحتانی به عنوان اولین گام آسان‌تر از پرداختن به بینایی، شنوایی یا اندام‌های فوقانی است. این کار به انتشار یک فراخوان برای پارافضانوردان انجامید که نتیجه آن انتخاب مک‌فال بود. سپس مک‌فال و سایر اعضای گروه، در مطالعه امکان‌سنجی که ماه گذشته به طور عمومی مورد بحث قرار گرفت، پیش رفتند. مک‌فال افزود: این مطالعه هنوز برای انتشار در دسترس نیست اما احتمالا تا بهار ۲۰۲۵ انجام می‌شود.
مک‌فال نه یک فضانورد تمام‌وقت محسوب می‌شود و نه همه آموزش‌های لازم را گذرانده اما او کارهای آشنایی را انجام داده است و در صورتی که آژانس فضایی اروپا به کمک اضافی در فضا نیاز کوتاه‌مدت داشته باشد، در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرد. «مارکوس وانت»(Marcus Wandt) فضانورد سوئدی و فضانورد ذخیره از گروه مک‌فال پیشتر به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفته است. او در اوایل سال جاری در مأموریت خصوصی «آکس-۳»(Ax-3) شرکت «آکسیوم اسپیس»(Axiom Space) به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرد.
پروژه «پرواز کن» همه الزامات فعالیت فضانوردان را از پرتاب گرفته تا فرود و همچنین کارهایی مانند ورزش کردن در ایستگاه فضایی بین‌المللی بررسی کرد. مک‌فال با شبیه‌سازهای شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) کار کرد و لباس‌های فضایی را نیز به عنوان بخشی از این فرآیند امتحان کرد.
مک‌فال توضیح داد که روی زمین به طور مرتب حداقل از سه پروتز استفاده می‌کند؛ یکی برای فعالیت‌های روزمره، یکی برای دوچرخه‌سواری و دیگری برای دویدن. وی افزود: سابقه من فوق‌العاده سودمند بود. من یک ورزشکار دچار قطع عضو هستم اما واقعا یک شخص منفعل نیستم. من کاملا از خودم مراقبت می‌کنم و می‌دانم پروتز من چگونه کار می‌کند. من فناوری را به نمایش می‌گذارم.
سوابق پزشکی مک‌فال شامل مدرک کارشناسی ارشد در بیومکانیک و تحلیل راه رفتن است که در گردهم آوردن متخصصان مهندسی، پزشکی و سایر زمینه‌های شرکت کننده در مطالعه سودمند بود. مک‌فال گفت که پروتزها برای پروازهای فضایی آینده احتمالا یک گزینه تجاری در دسترس برای ساده شدن ماموریت خواهند بود.
مک‌فال گفت: برخی از پرسش‌های در نظر گرفته‌شده این بود که چگونه حجم اندام باقیمانده من ممکن است در پرواز فضایی تغییر کند. خوشبختانه، تغییر سیال هیچ تفاوت آشکاری را در شبیه‌سازی نشان نداد. با وجود این، اگر در مدار افزایش غیرمنتظره‌ای در حجم وجود داشته باشد، پروتز برای پرواز فضایی قابلیت تنظیم حجم خواهد داشت.
همچنین، مک‌فال آزمایش کرد که آیا بدون پروتز می‌تواند در ریزگرانش سی‌پی‌آر انجام دهد زیرا این یکی از الزامات اساسی برای عملیات ایستگاه فضایی بین‌المللی است. به گفته مک‌فال، آزمایشات طی یک پرواز سهموی به خوبی انجام شد.
مک‌فال خاطرنشان کرد: تحقیقات آتی می‌توانند تایید مجموعه خاصی از سخت‌افزارهای مصنوعی را برای پروازهای فضایی در نظر بگیرند اما کاری که گروه تاکنون انجام داده، بسیار مهم است. این کار اتفاقی نبوده، بلکه واقعا سیستماتیک، منطقی و بسیار کامل بوده است و من به همه اطرافیانم که این کار را انجام داده‌اند، بسیار افتخار می‌کنم.
انتهای پیام