حمید سلطان‌آبادیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص جایگاه عکاسی در ایران، اظهار کرد: ما عکاسان بسیار خوبی در سطح ایران و جهان داریم که فعالیت‌های زیادی به خصوص درحیطه عکاسی خبری و هنری انجام می‌دهند؛ اما هر فردی که دوربین عکاسی را در دست می‌گیرد و ادعای عکاسی حرفه‌ای می‌کند و گروه‌هایی را با این عنوان تشکیل می‌دهد نیز می‌تواند به جایگاه عکاسی حرفه‌ای آسیب بزند.
وی با بیان اینکه ما در حال حاضر نسبت به سال‌های گذشته مقداری افت را در جریان عکاسی هنری مشاهده می‌کنیم که در سطح کلی و خارج از ایران وجود دارد، اضافه کرد: به عنوان مثال حدود ۱۰ الی ۱۲ سال گذشته جشنواره‌های مهم و مختلفی در شهرهای تبریز، مشهد و تعدادی در هرمزگان برگزار شد که معمولا هر ساله با توجه به رقابت‌هایی که در این جشنواره‌ها وجود داشت، خروجی آن‌ها را می‌توانستیم بیانگر وضعیت عکاسی کل کشور بدانیم و چاپ چند کتاب از نتیجه‌های پررنگ این جشنواره‌ها بوده است.
این نویسنده با اشاره به اینکه برگزاری این جشنواره‌ها قبل از کرونا بود و پس از آن دیگر شاهد برگزاری این جشنواره‌ها نبودیم، ادامه داد: جشنواره ملی «عکس مشهد»، «فیروزه تبریز»، «اردیبهشت هرمزگان» و ... از جمله جشنواره‌های مهمی بودند که هر ساله برگزار می‌شدند، اما اکنون برگزار نمی‌شوند. همچنین دوسالانه «عکس ایران» نیز که در گذشته برگزار می‌شد، دیگر از سال ۹۳ برگزار نشد و عملا نمی‌توان میانگین گرفت که در حال حاضر وضعیت عکاسی در ایران نسبت به گذشته چگونه است.
وی خاطرنشان کرد: علت عدم برگزاری این جشنواره‌ها را نمی‌توان دقیق بیان کرد، اما شاید به دلیل بودجه و یا موارد دیگر باشد. اکنون نمایشگاه‌های عکسی که به صورت پراکنده در سطح شهر مشاهده می‌کنیم، متوجه می‌شویم که این حوزه در حالت رکود قرار دارد و پیشرفت چندان چشمگیری نکرده است.
دوسالانه «عکس ایران» اسکار عکاسی در ایران بود
سلطان آبادیان ادامه داد: البته در برخی از این حوزه نقاط روشنی دیده می‌شود، اما متاسفانه همگام با خارج از ایران و کشورهایی که صاحب سبک و عکاسی هستند، رشد نکرده‌ایم. شهرهایی مانند تهران، مشهد و تبریز نسبت به دیگر شهرها در زمینه عکاسی بیشتر فعالیت می‌کنند.
وی در خصوص راهکارهایی که می‌توان برای رسیدن به عکاسی حرفه‌ای پیش گرفت، عنوان کرد: اولین راهکار دعوت از عکاسان حرفه‌ای، باتجربه و صاحب سبک از کشورهای دیگر است و دیگری برگزاری کارگاه‌های آموزشی در ایران است که در حال حاضر بسیار کم رخ می‌دهد. برگزاری دوسالانه «عکس ایران» به نوعی اسکار عکاسی در ایران بود و اعتبار خاصی داشت، زیرا برآیندی از آثار عکاسان کشور را در آن دوسالانه مشاهده می‌کردیم.
این عکاس بیان کرد: آخرین و سیزدهمین دوسالانه‌ای که از «عکس ایران» برگزار شد، در موزه ملی معاصر ایران در تهران بود که می‌توانستیم آثاری را در مجموعه عکس و هم تک عکس برروی دیوار یک نمایشگاه بسیار خوب و در بهترین حالت مشاهده کنیم. نمایش اثر در ابعاد بزرگ و در فضای قابل تامل چکیده‌ای از اتفاقاتی بود که طی ۲ سال انجام شد.
وی افزود: متاسفانه در حال حاضر شاهد چنین رویدادهایی نیستیم و قطعا رخداد چنین برنامه‌هایی به بالا بردن جایگاه کشور در زمینه عکاسی نیز کمک خواهد کرد. تعامل ما با خارج از ایران اندک است و گاهی اوقات عکاسی در داخل ایران رخ می‌دهد و حتی از داخل هم عکاسان معتبری هستند که به خارج از کشور نمی‌روند تا در کارگاه‌های خاصی شرکت کنند و به این دلیل افتی که در حوزه عکاسی شاهد هستیم، نتیجه این ماجرا باشد.
سلطان‌آبادیان در خصوص وضعیت آموزش در زمینه عکاسی، خاطرنشان کرد: کلاس‌های آموزشی فراوانی در مشهد و تهران وجود دارد و می‌دانم که موسسات خصوصی و دولتی، انجمن سینمای جوان مشهد، کانون عکس، خانه عکس در جهاددانشگاهی مشهد نیز وجود دارد و استقبال هم خوب است، اما یک فضای جمعی آموزشی که همه بتوانند از آن استفاده کنند، وجود ندارد و هر کدام از افرادی که به عکاسی علاقه دارند در یک فضای خاص و جداگانه‌ای نیز آموزش می‌بینند و سپس بدون اینکه مدرک بین‌المللی و یا معتبری داشته باشند، وارد دنیای عکاسی حرفه‌ای می‌شوند و آموزش علمی و تکنیکی نداشته‌اند.
سرفصل دروس دانشگاهی رشته عکاسی باید به‌روز شود
وی اضافه کرد: اکنون در دانشگاه‌ها نیز رشته عکاسی تدریس می‌شود، اما متاسفانه بخش زیادی از واحدهایی که می‌گذرانیم مربوط به دوره عکاسی آنالوگ است که در حال حاضر کاربردی ندارد و مورد استفاده قرار نمی‌گیرد اما همچنان آن‌ها تدریس می‌شود و تاکنون سرفصل‌ها به‌روز نشده است و این مورد یک مشکل اساسی در دانشگاه‌ها است.
عکس در زمانی کوتاه تاثیری مستقیم دارد
این نویسنده در خصوص تاثیرگذاری عکاسان در جامعه، خاطرنشان کرد: عکس تاثیری مستقیم و کوتاه مدت دارد، فرد بر خلاف فیلم مستند و دیگر تولیدات زمان کوتاهی را برای مشاهده عکس می‌گذراند و به نظر من اثرگذاری بیشتری دارد. متاسفانه در کشور ما آن چنان که باید برای هنر عکاسی و عکس ارزشی قائل نیستند و یک عکاس هنری و خبری از لحاظ درآمد نمی‌تواند حسابی برای تولید عکس‌های خود داشته باشد.
وی گفت: عکاسی هنری در این خصوص مظلوم واقع شده و به این دلیل آثار فاخر و تاثیرگذاری در بخش گردشگری مشاهده نمی‌کنیم؛ در حالی که می‌تواند در این حوزه بسیار خاص اثرگذار باشد و عکس‌هایی که تولید می‌شود در خارج از کشور به نمایش گذاشته و باعث جذب گردشگر شود. این مورد برای عکس‌های خبری نیز مصداق دارد.
حمایت ارگان‌های مختلف می‌تواند به ماندگاری تولیدات عکس کمک کند
سلطان آبادیان ادامه داد: اگر در داخل کشور به عکاس و عکس بیشتر توجه شود و مورد حمایت قرار گیرد قطعا و بدون شک همانطور که در بسیاری از موارد شاهد اثرگذاری این حمایت‌ها بودیم، قطعا می‌تواند اثرگذاری خود را حتی در کوتاه مدت نشان دهد و در حوزه‌های مختلف عکس‌های ماندگاری تولید شود و اثر خود را بر مخاطبان بگذارد.
عدم فعالیت مستمر انجمن‌ها، عکاسی مشهد را با افت همراه کرده است
وی در خصوص وضعیت عکاسی در مشهد، بیان کرد: در سال‌های گذشته عکاسی در مشهد به دلیل حضور اساتید فعال و مکان‌هایی که خیلی فعال بودند، پویاتر بود اما در چند سال اخیر تا حدودی نسبت به شهرهای تهران و تبریز عقب افتاده‌ایم و یکی از علت‌هایی که وجود دارد عدم فعالیت مفید و مستمر تعدادی از انجمن‌های مربوط به عکاسی است.
این عکاس تصریح کرد: در حال حاضر انجمن عکاسان خراسان رضوی وجود ندارد و چند سالی است که هیچ فعالیتی ندارد. انجمن هنرهای تجسمی نیز فعالیت مشخصی ندارند و مراکز آموزشی هم بسیار منفک و فعالیت جداگانه‌ای دارند. این عوامل مشهد را نسبت به گذشته دچار مشکل کرده است و جای تامل دارد که چرا این افت در زمینه عکاسی نهفته شده است.
سلطان‌آبادیان خاطرنشان کرد: بحث دیگر تعامل با عکاسان مطرح جهان است که در حال حاضر اتفاق نمی‌افتد و اگر ارگان‌های دولتی یا غیردولتی اقداماتی را در جهت تسهیل این امور فراهم کنند قطعا یک نقطه عطف بزرگی در جریان عکاسی کشور به وجود می‌آید که بسیار تاثیرگذار خواهد بود.
انتهای پیام