به گزارش ایسنا،  میخاین لوپز با شکست دادن یاسمانی آکوستا در فینال المپیک به راحتی قهرمان المپیک شد. این پنجمین قهرمانی لوپز در کشتی فرنگی المپیک بود.. پس از مبارزه، لوپز ۴۱ ساله کفش هایش را در وسط تشک گذاشت و به دوران ورزشی خود پایان داد.

در هر رشته ورزشی بحث بر سر اینکه چه کسی بهترین است وجود دارد از فوتبال و MMA گرفته تا کشتی. پنجمین طلای لوپز باعث شد تا خیلی‌ها او را با الکساندر کارلین مقایسه کنند.

چه کسی بزرگ‌تر است؟

۱. کارلین عناوین جهانی مهم تری دارد. کارلین ۹ قهرمانی جهان را به دست آورد در حالی که لوپز تنها ۵ قهرمانی را کسب کرد. کشتی گیر روس همچنین ۱۲ بار عنوان قهرمانی در اروپا را کسب کرده است.  

مسابقات جهانی از نظر دشواری کمتر از المپیک نیست. به عنوان مثال: لوپز چهار مبارزه در پاریس داشت و قهرمان شد و کارلین برای قهرمانی در مسابقات جهانی ۱۹۹۹ به شش پیروزی نیاز داشت.

۲. کارلین از اواخر دهه ۱۹۸۰ حتی یک تورنمنت مهم را از دست نداد تا زمانی که در سال ۲۰۰۰ به کار خود پایان داد.

حضور در تورنمنت ها دشواری های زیادی دارد. فرآیند طاقت فرسای آماده سازی و کاهش وزن مهمترین سختی‌های یک کشتی گیر است. وزن معمول لوپز ۱۵۰ کیلوگرم است، در حالی که حد سنگین وزن ۱۳۰ کیلوگرم است. یعنی برای حضور در المپیک ۲۰ کیلوگرم وزن کم کرد. اگر او در مسابقات جهانی می‌جنگید، باید در تمام این سالها تمرینات سختش را انجام می‌داد تا وزنش را ثابت نگه دارد. اگر لوپز به اندازه کارلین در تورنمنت‌ها شرکت می‌کرد، آیا اینقدر مسلط بود و آیا او به توکیو یا پاریس می‌آمد؟   

۳. لوپز در حال حاضر شکست ناپذیر است، اما جهان هرگز سلطه کارلین را در کشتی ندیده است. کارلین از سال ۱۹۸۷ (پس از باخت به ایگور روستوروتسکی) تا سال ۲۰۰۰ (باخت در فینال المپیک به رولان گاردنر) هیچ باختی نداشت.  همانطور که قبلا گفته شد، او در همه مسابقات شرکت کرد نه هر چهار سال یک بار. فاصله بین دو باخت کارلین، ۱۳ سال بود.

لوپز سه بار در مسابقات جهانی نقره گرفت و یک بار در یک چهارم نهایی المپیک ۲۰۰۴ شکست خورد. در مسابقات جهانی ۲۰۰۲ لوپز در رده سیزدهم و در سال ۲۰۰۳ در رده شانزدهم قرار گرفت.  اما کارلین تا ۲۲ سالگی در المپیک، مسابقات جهانی، قهرمانی اروپا (دو بار) و قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی (دو بار) قهرمان شده بود.

در نگاه اول شاید خیلی ها عنوان کردند که رقیبان لوپز از کارلین قوی‌تر هستند. حسن بارویف قهرمان المپیک و دو بار قهرمان جهان، رضا کایالپ پنج بار قهرمان جهان و ۱۱ بار قهرمان اروپا مهمترین رقیبان لوپز بودند. رقبای کارلین، به اندازه بارویف و کایالپ عنوان ندارند ولی این به این دلیل است که کارلین فرصت درخشش به رقیبانش نداد. علاوه بر این، سنگین وزن های کلاسیک اواخر دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، توماس یوهانسون، مت غفاری، هکتور میلیان، سرگئی موریکو بدون شک کشتی گیران بسیار باکیفیتی بودند.

۴. کارلین ۳ طلای المپیک (۱۹۸۸، ۱۹۹۲ و ۱۹۹۶) داشت اما در فینال چهارمش به گاردنر آمریکایی باخت و با تلخی دوران قهرمانی را به پایان رساند اما رکورد لوپز در المپیک‌ها بی‌نظیر و تاریخی است که تا مدتها تهدید نخواهد شد. لوپز با ۵ دوره قهرمانی المپیک (۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۶، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴) جاودانه شد و رکوردش نه تنها در کشتی بلکه در تمام ادوار المپیک مثال زدنی خواهد بود.

انتهای پیام