اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران براساس ماده ۲۳ قانون مدیریت پسماندها وظیفه نظارت بر حسن اجرای قانون مدیریت پسماندها را برعهده دارد؛ در پیوند با همین موضوع و بر اساس ماده ۴۵ قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگل‌ها و مراتع، آتش زدن نباتات در مزارع و باغات داخل یا مجاور جنگل بدون اجازه و نظارت ماموران جنگلبانی ممنوع است در صورتی که در نتیجه بی‌مبالاتی حریق در جنگل ایجاد شود، مرتکب به حبس تادیبی از ۲ ماه تا یکسال محکوم خواهد شد. همچنین براساس ماده ۳۰ آئین نامه اجرایی قانون مدیریت پسماند، سوزاندن پسماند در محیط آزاد یا در پسماندسوزهای غیراستاندارد و مغایر با ضوابط و شیوه‌نامه‌های مربوط، ممنوع است.
همچنین بر اساس ماده ۲۰ قانون هوای پاک، انباشت پسماندهای بیمارستانی و صنعتی در معابر عمومی و فضای باز یا سوزاندن آنها و انباشتن پسماندهای خانگی و ساختمانی در معابر عمومی و فضای باز خارج از مکان‌های تعیین شده توسط شهرداری‌ها و دهیاری ها یا سوزاندن آنها و همچنین سوزاندن بقایای گیاهی اراضی زراعی پس از برداشت محصول ممنوع بوده و مطابق ماده ۱۸ قانون مدیریت پسماند، متخلف حسب مورد به جزای نقدی درجه ۶ موضوع ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی محکوم می شود. مضاف بر اینکه بر اساس ماده ۱۱ قانون مدیریت پسماندها، وزارت جهاد کشاورزی مسئول نظارت بر اجرای ضوابط و روش های اجرائی مدیریت پسماند کشاورزی است و بر اساس ماده ۳۶ آئین نامه اجرائی قانون مدیریت پسماندها، وزارت جهاد کشاورزی باید نسبت به شناسایی، گزارش و پیگیری از تخلف‌های صورت گرفته در بخش کشاورزی اقدام نماید.
در این ارتباط کارشناسان و محیطبانان ادارات حفاظت محیط زیست مازندران، ۳۰۲ مورد پایش از مزارع شالیزاری اکثر شهرستان‌ها انجام دادند و ۶۵ مورد کارگاه آموزشی و نشست در خصوص آتش زدن کاه و کلش در شهرستان های مرتبط با موضوع برگزار و ۲۲۵ اخطاریه زیست محیطی برای کشاورزان صادر و ۷۲ متخلف که اقدام به آتش زدن کاه وکلش در مزارع شالیزاری نمودند را به مراجع قضایی معرفی کردند.
بنابر اعلام اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران، شهرستان‌های رامسر، تنکابن، عباس آباد، نوشهر، سوادکوه، میاندورود، سیمرغ، چالوس، پارک ملی پابند و کیاسر به دلیل عدم کشت برنج و یا عدم شروع برداشت برنج و نداشتن کشت دوم تاکنون دراین خصوص موردی نداشته اند.
به گزارش ایسنا، آتش زدن باقیمانده گیاهان در مزارع بر اساس ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی، تهدید علیه بهداشت عمومی بوده و عوارض و پیامدهایی از قبیل تحمیل ناخواسته خسارت مالی به مزارع مجاور، مناطق مسکونی، تأسیسات شهری و تحمیل اثرات نامطلوب بر کیفیت خاک، آب و هوا، ایجاد ناراحتی و بیماری های تنفسی، افزایش میزان دی اکسید کربن در هوا و همچنین باعث انتشارآلایندگی‌ها شده و در نتیجه در سطح بالا موجب افزایش اثرات گلخانه ای در جو، نابودی بخش قابل توجهی از مواد آلی خاک، میکروارگانیسم‌ها و در نتیجه کاهش حاصلخیزی خاک، کاهش ظرفیت نگهداری آب توسط خاک، تخریب بافت و ساختمان خاک و افزایش فرسایش خاک و کاهش میزان تولید در سال‌های آتی را دارد و حتی با کاهش دید، موجب بروز حوادث رانندگی خواهد شد.
انتهای پیام