به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، به دلیل عدم تطابق بین جدول زمانی سیاسی و دانشگاهی، تغییر دولت با بازگشایی دانشگاه‌ها در پاییز امسال هیچ آرامشی را به همراه نداشته است. حزب کارگر در دوران انتخابات وعده داده بود که آموزش عالی در انگلیس را بر روی یک پایه مالی مطمئن قرار می‌دهد، اما این نهادهای آموزشی حداقل باید تا بودجه بعدی منتظر تحقق این موضوع باشند.
این روند ممکن است برای تعدادی از دانشگاه‌های طولانی‌تر نیز باشد زیرا آنها در پاییز امسال با مشکلات مالی فوری روبرو هستند. آن دسته از دانشگاه‌هایی که بیشتر در معرض خطر بودند، برای فرار از این مشکل از صندوق‌های بازنشستگی و بانک‌های سرمایه گذاری استفاده کردند. حالا تعدادی از آنها با پرداخت بدهی‌های بالا دست و پنجه نرم می‌کنند و ممکن است در پرداخت‌های خود دچار مشکل شوند زیرا منابع اصلی درآمد آنها کاهش یافته و در مقابل هزینه‌ها افزایش داشته است.
بر همین اساس برخی از کارشناسان هشدار می‌دهند که دانشگاه‌های انگلیس باید منتظر یک «ورشکستگی نرم» ناشی از افزایش تعدیل نیرو، تعطیلی دوره‌ها و کلاس‌های بزرگ‌تر باشند. سناریو بدتر این است که بخش‌هایی همچون تعمیر و نگهداری ساختمان، حمایت از سلامت روان و امکانات ورزشی نیز ممکن است هدف کاهش قرار گیرد.
رشه این مشکل را باید از سال 2012 جستجو کرد؛ زمانی که شهریه‌های سالانه برای هر دانشجوی داخلی به 9000 پوند رسید، اما با وجود وعده‌های دولت در 12 سال بعد افزایش هزینه‌ها مطابق با تورم انجام نشد.
در این میان برخی از موسسات توانستند با استخدام دانشجویان بین‌المللی که شهریه‌های بسیار بالاتری می‌پردازند، تا حدودی هزینه‌های خود را کنترل کنند. اما همین بخش نیز در حال حاضر به مشکل خورده است زیرا دولت گذشته ویزای دانشجویی را به عنوان بخشی از خصومت خود با مهاجرت کاهش داد.
ارقام وزارت کشور انگلیس نشان می‌دهد که درخواست‌های ویزای دانشجویی بین‌المللی تا کنون 16 درصد کاهش یافته و انتظار می‌رود کاهش بیشتری نیز داشته باشد. در نتیجه همین سیاست‌ها و اقدامات، دانشگاه‌های این کشور گرفتار یک بحران مالی آهسته شده‌اند که هر سال شدیدتر نیز می‌شود.
انتهای پیام