به گزارش ایسنا، نام جواد معروفی، با پیانوی ایرانی گره خورده است و هر زمان و در هر کجا هر فردی بخواهد پیانوی ایرانی بنوازد، حتما باید از مکتب جواد معروفی بهره ببرد. 

جواد معروفی که خود شاگرد اساتید سرشناسی چون کلنل وزیری بود، شاگردان سرشناسی هم مانند افلیا پرتو تربیت کرد و به گفته خود بسیار برای این شاگردان زحمت کشید تا توانستند به خوبی استاد ساز بنوازند. اما به رقم تلاش‌هایی که معروفی برای شاگردان خود کرد، از آنها انتظاراتی هم داشت؛ به این گونه که راه و مسیر او را ادامه دهند تا جایی که اتفاقی مثبت برای پیانوی ایرانی رخ دهد. 

درحقیقت او درباره این مسئله گفته است: «سال‌ها در هنرستان موسیقی ملی تدریس و شاگردانی مانند انوشیروان روحانی، نصرالله زرین پنجه و افلیا پرتو را تربیت کردم که بسیار هم برایشان زحمت کشیدم که امروز به همان روش من به خوبی ساز می‌نوازند و امیدوارم این سبک را ادامه دهند.

از ردیف‌های موسیقی ایرانی نوشته‌ام، بعضی از آنها به چاپ رسیده و بعضی هم در آینده به چاپ می‌رسد.

از دوستان و شاگردانم می‌خواهم خیلی زیاد کار کنند. این سبک را ادامه دهند بلکه در آینده کار مثبتی برای پیانوی ایرانی شود.»

اما واقعا چه شد که معروفی که در ابتدا پیانو را با همان سبک و سیاق بین‌المللی می‌نواخت، به سمت پیانونوازی ایرانی رفت؟

خود او درباره این امر، چنین گفته است: «من جواد معروفی هستم. در خانواده ما موسیقی بسیار رواج داشت. پدرم موسی‌خان معروفی و پدربزرگم مرحوم امین‌الملک معروفی بود و به همین ترتیب من برادرزاده مرحوم میرزاعلی اصغر خان اتابک صدراعظم هستم. البته در خانواده ما موسیقیدان‌ها همیشه می‌آمدند و می‌رفتند و از همین جهت بود که پدرم به موسیقی گرایش پیدا کرد و نزد مرحوم درویش خان که از اساتید موسیقی ایران بود مشق کرد و تمام ردیف‌های موسیقی ایران را یاد گرفت. پدرم بعدا هم کتابی در این زمینه نوشت که وزارت فرهنگ و هنر آن را با عنوان «ردیف موسیقی ایران» منتشر کرد.

چون عشق و علاقه داشتم و از طفولیت در جریان موسیقی بزرگ شدم، بعد از اتمام دوره تحصیلات ابتدایی و سه سال متوسطه وارد مدرسه عالی موسیقی کلنل وزیری شدم و نزد استاد پیانو را شروع کردم. البته در اوایل کار موسیقی کلاسیک اروپایی را یاد گرفتم؛ چون برای پیانو اگر کسی می‌خواهد موسیقی ایرانی را یاد بگیرد باید تکنیک موسیقی بین المللی را بداند. بعد از آن که موسیقی کلاسیک اروپایی را یاد گرفتم و دوره مدرسه را تمام کردم خودم به فکر افتادم که سبک پیانو زدن در موسیقی ایران را عوض کنم. البته افراد دیگری هم بوده‌اند؛ مثلا جناب مرحوم سالار معزز کارهایی در زمینه موسیقی ایرانی برای پیانو کرده و قطعاتی به چاپ رسانده است. پیانو چون یک ساز بین‌المللی است، سایرین آن را به یک مدل یعنی دو دستی، یک شکل و یک فرم می‌نواختند. به فکر افتادم که دست چپ پیانو را برای موسیقی ایران عوض کنم و این کار را هم کردم.»

معروفی قطعاتی مانند فانتزی ژیلا، کوکو، خواب‌های طلایی، راپسودی اصفهان و راپسودی ماهور را برای پیانو نوشته‌ است که در این میان چند آهنگ هم برای بنان ساخته است که در آرشیو رادیو موجود هستند. اما در میان تمامی آثار معروفی، خود او «نغمه همایون» را با صدای بنان بهترین می‌داند و معتقد است بنان این قطعه را عالی خوانده است.

انتهای پیام