به گزارش ایسنا، روزیاتو نوشت: چاپلین فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۹۱۴ آغاز کرد. او پیشگام سینمای عصر صامت بود و با فیلم‌هایش به شهرت و موفقیتی جهانی دست پیدا کرد. شخصیت کمدی و روی پرده او، ولگرد – آن آدم ریزجثه و بدبیار با کلاه کوچک و سبیل خاصش- به یک نماد جهانی تبدیل شد. اگرچه چاپلین عمدتاً در دوران سینمای صامت فعال بود، اما آثار هنری و میراث او ۱۰۰ سال بعد همچنان مرتبط، محبوب و قابل درک هستند.
چاپلین به محبوبیت سینما کمک کرد
وقتی چارلی چاپلین برای اولین بار وارد عرصه سینما شد،هالیوود هنوز در مراحل ابتدایی خود به سر می ببرد. در آن زمان فیلم‌ها بسیار سرسری و خام داستانه ساخته می شدند. چاپلین با طبیعت به شدت کمال گرا و وسواسی خود رویکرد هنری تری به فیلمسازی ارائه کرد. او کمدی و درام را با هم ترکیب کرد، کاری که قبلاً هرگز به شکلی واقعی و موثر انجام نشده بود، تا داستان‌های احساسی خلق کند که با مخاطب ارتباط برقرار کرده و احساس او را برانگیزد. او همچنین موسیقی بسیاری از فیلم‌هایش را خود ساخته است.
با گذشت زمان، چاپلین از انتشار تنها یک فیلم در هفته (رویه آن زمان) به اختصاص ماه‌ها زمان برای تکمیل یک فیلم واحد، و بهبود و تولید آثار باکیفیت رسید. چاپلین تا حد زیادی شایسته تقدیر به عنوان اولین و موثرترین فرد در توسعه و ترویج ژانر کمدی است، اما در واقع، او کارهایی بیشتر از این برای سینما انجام داد. هنر چاپلین، همراه با محبوبیت شخصیت ولگرد، صنعت فیلمسازی را ارتقا داد و این رسانه را به یک شکل هنری اورجینال تبدیل کرد. و البته سودآور. چاپلین به یکی از پردرآمدترین بازیگران صنعت سرگرمی جهان تبدیل شد و فیلم‌هایش او را به اولین ستاره بین المللی‌هالیوود تبدیل کرد.
فیلم‌های چارلی چاپلین هنوز جزو بهترین‌هایی هستند که تا به حال ساخته شده‌اند
هر فهرست معتبری از بهترین فیلم‌های ساخته شده در تاریخ را بررسی کنید، قطعاً چندین فیلم چاپلین را در آن خواهید یافت. او ۵ فیلم در فهرست ۲۵۰ فیلم برتر IMDB و سه فیلم در بین ۱۰۰ فیلم برتر موسسه فیلم آمریکا دارد. و این به این دلیل است که فیلم‌های او هنوز هم خوب هستند. فیلم‌های چاپلین با وجود صامت بودن، فضا و میزانسن قدیمی و فیلم‌برداری سیاه و سفید، به خوبی از پس آزمون زمان برآمده اند.
طنز اسلپ استیک یا همراه با رقص و آواز چاپلین هنوز هم مخاطبان را می خنداند، و داستان‌های احساسی او هنوز هم می توانند کار را دربیاورند. صحنه ای در فیلم The Kid که در آن شخصیت ولگرد چاپلین از پسرک جدا می شود، در حالی که موسیقی غم انگیزی در پس زمینه پخش می شود، هنوز یکی از نمادین‌ترین صحنه‌های تاریخ سینماست. این صحنه برای تاثیرگذاری، حتی به دیالوگ نیز نیاز ندارد. صورت‌ها و ژست غمگین بازیگران، همراه با آن ملودی حزن انگیز، گویای همه چیز است. The Kid یکی از معدود فیلم‌هایی است که امتیاز ۱۰۰ درصد در راتن تومیتوز را در اختیار دارد.
تأثیر چارلی چاپلین در سال ۲۰۲۴ نیز هنوز به وضوح قابل احساس است
چارلی چاپلین چهره هالیوود کلاسیک است و با این حال، امروزه نیز تاثیر او را همچنان می توان احساس کرد. او راه را برای فیلمسازان مدرن هموار کرد. چاپلین اولین کسی بود که در فیلم‌های خود بازی کرد، آن‌ها را کارگردانی و تهیه کرد و بر آثارش کنترل کامل داشت — سبکی که توسط بسیاری از ستاره‌های مدرن تر مانند دنی دویتو، کلینت ایستوود، جورج کلونی و تینا فی تکرار شده است.
همچنین چاپلین یکی از چهار فیلمسازی بود که استودیو فیلمسازی United Artists را تأسیس کردند. این استودیو در طول سال‌ها آثار کلاسیک بسیاری مانند One Flew Over the Cuckoo’s Nest، Apocalypse Now، Rain Man و بسیاری دیگر را تولید کرده است. اخیراً، The Cabin in the Woods، Skyfall و Hot Tub Time Machine نیز توسط همین استودیو فیلمسازی تولید شده اند.
یونایتد آرتیستس توسط یکی دیگر از غول‌های فیلمسازی‌هالیوود به نام MGM خریداری شد که خود بعدها به تملک آمازون درآمد. اگرچه United Artists اکنون فقط با نام MGM فعالیت می کند، این استودیو فهرستی طولانی از فیلم‌های قابل توجه را به رزومه آمازون اضافه کرده است.
بسیاری از فیلمسازان برجسته آثار چاپلین را دوست دارند، از کارگردانان مدرنی مانند کوئنتین تارانتینو، گیرمو دل تورو، و دیمین شزل گرفته تا فیلمسازان افسانه ای مانند استنلی کوبریک، آلفرد هیچکاک، بیلی وایلدر و مل بروکس. چند نفر ادعا کرده اند که اگر چاپلین نبود هرگز فیلمساز نمی شدند و به تکنیک‌های فیلمسازی او در فیلم‌های خود ادای احترام کرده اند.
شزل در انتهای فیلم Babylon خود تصویری از چاپلین را در مونتاژ پایان این فیلم که ادای احترامی به‌هالیوود بود، گنجاند. کمدی چاپلین حتی الهام بخش کارتون‌های والت دیزنی و میکی موس در سال‌های ابتدایی انتشارشان نیز شده بود.
اما استون از City Lights به عنوان فیلم مورد علاقه خود در تاریخ سینما یاد می کند. استون در مصاحبه ای با مجله Glamour گفته است: «پنج دقیقه آخر آن فیلم زندگی شما را تغییر خواهد داد. زندگی مرا تغییر داد. فهمیدم که هر کمدی رمانتیکی از کجا نشات می گیرد– همه برای رسیدن به چه چیزی تلاش می کنند.» رابرت داونی جونیور (بازیگر نقش چاپلین در یک فیلم زندگینامه ای از چاپلین به همین نام)، این فیلمساز را «یک گنج» نامید و برای شناخت شخصیت و سبک کاری این فیلمساز تحقیقات بسیاری انجام داد.
دیگو کالوا، بازیگری که در فیلم Babylon ساخته شزل نقش یک بازیگر صامت را ایفا می کرد، به سفارش کارگردان، به تماشا و مطالعه فیلم‌های چاپلین مانند Modern Times پرداخت تا برای این نقش و فیلم آماده شود. فدریکو فلینی، فیلمساز شهیر ایتالیایی، بهترین توصیف را از چاپلین داشت، وقتی که او را نوعی «حضرت آدم، کسی که همه ما از نوادگانش هستیم» توصیف کرد. و این صحبت کاملاً صحت دارد، حتی برای مخاطبان.
چه درکش کرده باشیم و چه نکرده باشیم، تأثیر چاپلین بر صنعت سرگرمی غیرقابل اندازه گیری است و تا زمانی که سینما وجود دارد، این تاثیر محسوس خواهد بود.
انتهای پیام