حجت‌الاسلام و المسلمین حسین ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت شهادت امام سجاد(ع) در خصوص ماموریت این حضرت پس از واقعه عاشورا، اظهار کرد: یکی از مسائلی که در علم رسانه عصر ما زیاد به آن پرداخته می‌شود، جنگ روایت‌ها است. هر حادثه‌ای که در وسط میدان و فضای خارج رخ می‌دهد، ماهیت آن در فضای رسانه اصلا مهم نیست، بلکه مهم این است که چگونه به آن نگاه می‌شود. بنابراین این رسانه‌ها هستند که بار مثبت و منفی را به حوادث می‌دهند.  

وی اضافه کرد: اگر این‌گونه به واقعه عاشورا نگاه کنیم، می‌بینیم که تمامی این مجاهدت‌ها، جان‌فشانی‌ها و حرکت عظیمی که سیدالشهدا(ع) در راه خدا انجام دادند، دستگاه ظلمی که در آن زمان حضور داشت و در این واقعه موفق می‌شد، روایت‌هایی را که دوست داشت بیان می‌کرد و هیچ‌گاه قیام سیدالشهدا(ع) موفق و پیروز نمی‌شد و این یک مسئله بسیار مهم است.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: بنابراین این شعر معروف «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود» به همین منظور است که زینب کبری(س) و امام سجاد(ع) پس از واقعه عاشورا یک وظیفه مهم داشتند و آن هم روایتی است که تکمیل آن مجاهدت‌ها را در روز عاشورا بیان می‌کند و روایتی که تثبیت این قیام است را نیز منتشر می‌کردند که این رسالت عظیم امام سجاد(ع) و حضرت زینب کبری(س) بود.

وی تصریح کرد: امام سجاد(ع) سال‌ها به بهانه‌های مختلف در محضر مردم اشک می‌ریختند و اگر می‌دیدند که مردم در مراسم‌ مختلف گوسفندی را ذبح می‌کنند از آن‌ها می‌پرسیدند که «به این حیوان آب داده‌اید یا خیر». برای افراد سوال می‌شد که چرا حضرت چنین تذکری را دادند و ایشان در ادامه می‌فرمودند که «پدر غریبم را بدون اینکه به او آب بدهند، تشنه شهید کردند و سر بریدند».

ابراهیمی عنوان کرد: همچنین زمانی که کودکی را می‌دیدند، اشک می‌ریختند و به یاد طفل ۶ ماهه امام حسین(ع) می‌افتادند و به بهانه‌های مختلف در بین مردم بحث را به صحنه کربلا می‌کشاندند و آن صحنه را آن‌گونه که واقعیت داشت و خداوند می‌پسندید، روایت می‌کردند. بنابراین این رسالت بزرگ امام سجاد(ع) بود که با توجه به فشار دستگاه ظالم آنها در اقدامی را که می‌توانستند انجام دهند را به کار می‌گرفتند و دل‌های مردم را به سمت امام حسین(ع) و واقعه عاشورا برانگیخته می‌کردند.   

وی با بیان اینکه در مورد امام سجاد(ع) صحبت‌های زیادی شده اما هیچ‌گاه حق مطلب ادا نشده است، خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) القاب مختلفی دارند و خود «سجاد» به معنای بسیار سجده کننده است و همچنین «زین العابدین» زینت عبادت‌کنندگان معنا می‌شود.

این کارشناس مذهبی بیان کرد: القاب دیگری که به شدت عبادت و انجام مناسک مختلف را از سوی امام سجاد(ع) مربوط می‌شود، کتاب مهم «صحیفه سجادیه» است که به زبور آل محمد معروف شناخته می‌شود و امام سجاد(ع) معارف مختلف را در قالب دعا، معارف بلند و دقیقی از علوم دینی و الهی برای مردم بیان می‌کردند.

وی تاکید کرد: امام سجاد(ع) به قدری اهل سجده و عبادت بودند که پاها و پیشانی حضرت پینه عبادت بسته بود. نکته دیگری که کمتر در مورد امام سجاد(ع) گفته شده این است که زمانی امام سجاد (ع) از دنیا رفتند و ایشان را غسل می‌دادند در پشت حضرت آثار زخم مشاهده شد و زمانی که جویای این زخم‌ها شدند، فرزند امام سجاد(ع) گفتند «این آثار کیسه‌هایی است که پدرم شب‌ها بر دوش می‌کشیدند و برای ایتام و مستضعفان می‌بردند».

ابراهیمی اظهار کرد: امام سجاد(ع) علاوه بر پینه عبادت، پینه خدمت هم داشتند و به نظر می‌رسد که مسئولان ما گاهی مورد اول را در نظر می‌گیرند، اما مورد دوم را به فراموشی می‌سپارند. صداقت در این است که انسان اهل عبادت باید اهل خدمت به مردم هم باشد. اثبات مومن بودن به این است که مردم از آن فرد مومن خیر ببینند و از آن شخص به مردم خیر برسد و این‌گونه است که آن ایمان اثبات می‌شود. 

وی افزود: زمانی که در مسیر اسارت امام سجاد(ع) و خاندان آل الله را غل و زنجیر کرده بودند، یکی از یاران ایشان رو به حضرت کرد و گفت که اگر کاری دارید بفرمایید تا انجام دهم و ایشان گفتند«دستمالی پشت این زنجیر بگذارید و زمانی که زنجیر را از گردن حضرت فاصله دادند، خون جاری شد که این زخم‌ها و جراحت‌ها هم نشان از پینه مجاهدت ایشان بود».

این کارشناس مذهبی اضافه کرد: بنابراین عبادت و رابطه با خدا، خیررسانی و خدمت به خلق و انجام کارهای اجتماعی و مبارزات در مسیر از بین بردن ظلم و حرکت اجتماعی به سمت مصلحت‌ها و حقیقت‌ها سه عاملی است که در وجود امام سجاد(ع) بود و چه خوب است که شیعیان راه امام را به معنای واقعی ادامه دهند.

انتهای پیام