او با سخن بسیار شیوا و نفس گرمش ضمن خوش‌‍آمدگویی روضه‌ای در وصف بی‌بی حضرت زینب سلام‌الله علیها خواند.

به گزارش خبرنگار ایسنا، این پیرغلام از کودکی در هیئت طباطبایی بم عزادار امام سوم شیعیان بوده و موی سپید کرده تا در این دستگاه آبرو یافته و خوب می‌داند بها دادن به جوان‌ترها آنها را شیفته هیئت می‌کند.

علی پنجعلی‌زاده درباره سال‌های حضورش در هیئت طباطبایی بم می‌گوید: عشق خود را در شب‌های ماه رمضان به حضرت علی علیه السلام و اولادش پیدا کردم. در آن زمان در شب‌های ماه مبارک رمضان بچه‌های محله را جمع می‌کردیم و برای خواندن درب خانه‌ها می‌رفتم و به قول بمی‌ها «علی جان، جانی» می‌خواندیم و هدیه‌ای دریافت می‌کردیم.

وی بیان کرد: همه زندگی من منبعث از خاندان آل الله بوده و پیر غلامی امام حسین(علیه السلام) و خواهر بزرگوارش بزرگترین افتخار زندگی‌ام است.

 پنجعلی زاده افزود: همه زندگی من با نام حضرت علی (علیه السلام) و اولاد ایشان عجین و بیش از ۶۷ سال منبعث از نام آن حضرت بوده و از دوره کودکی تا امروز تلاش کردم نوکر ۱۴ معصوم (علیهم السلام) باشم.

وی اظهار کرد: خوشحالم همیشه سر این سفره حاضر و حق‌شناس بودم و سر این سفره بزرگ شدم. هر جایی مجلسی که ستایش‌گرهای مولای ما در آن باشند، به‌عنوان کوچک‌ترین عضو حاضر هستم و به این امر افتخار می‌کنم.

این پیرغلام حسینی با بیان این مطلب که هرجا مجلسی به نام امام حسین علیه السلام باشد، در آنجا حضور می‌یابم، گفت: همه زندگی من از خانواده اهل بیت (علیهم السلام) است و افتخار می‌کنم نوکر این آستان باشم و از خداوند می‌خواهم من را به نوکری این خاندان بپذیرد.

«غلامان بی‌نام و نشان حسین ابن علی (علیه السلام)، همه عمرشان را در راه نوکری برای سید و سالارشان کوشیدند. تنها امید و حاجتشان هم دستگیری در جهان عُقباست. حال آنکه اباعبدالله (علیه السلام) هوای نوکرش را در هر دو جهان دارد.» این مطلب بخش دیگری از سخنان این پیرغلام حسینی بود.

پنجعلی زاده که کَرم اربابش را با گوشت و پوست و استخوان لمس کرده و تنها خواهشش از سیدالشهدا، تنها نگذاشتنش در روز قیامت است؛ در ادامه این شعر را زمزمه می‌کرد: «ای که تویی بر همه عالم پناه / چیست زر و سیم، ز ما جان بخواه».

به گزارش ایسنا، پنجعلی زاده که متولد ۱۳۳۱ است، از سختی‌های زندگی‌اش سخن گفت و افزود: در سه سالگی یتیم شدم و از همان کودکی کار می‌کردم و در سن ۱۵ سالگی با دختر دایی‌ام ازدواج کردم و هشت فرزند داشتم که دو فرزند و همسر خود را در زلزله بم از دست دادم.

این پیرغلام حسینی پس از ازدواجش یک قطعه زمین در منطقه‌ای دورافتاده می‌خرد و با توجه به عشقش به اهل بیت علیهم السلام در آنجا با کمک مردم تکیه زینبیه را احداث می‌کند و اکنون هیئت زینبیه بزرگ‌ترین هیئت بم است.

انتهای پیام