به گزارش ایسنا، در حال حاضر مهندسان مشغول ساخت اولین اجزای چیزی هستند که در نهایت به ایستگاه فضایی «دروازه ماه»(Lunar Gateway) تبدیل خواهد شد.
به نقل از اسپیس، اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، دروازه ماه به عنوان اولین ایستگاه فضایی در مدار ماه و اولین مرکز حمل‌ونقل قمری عمل خواهد کرد. اگرچه برای سکونت همیشگی در دروازه ماه برنامه‌ریزی نشده است اما این ایستگاه با هدف خدمت به عنوان پایگاهی برای فضانوردان در مأموریت‌های «آرتمیس»(Artemis) طی دهه ۲۰۳۰ و پس از آن ساخته خواهد شد.
دروازه ماه شاید در درجه اول یک پروژه ناسا به نظر برسد اما در واقع یک تلاش بین‌المللی است. اروپا، ژاپن، کانادا و امارات متحده عربی همگی در ساخت این ایستگاه قمری نقش دارند.
در میان تلاش‌های صورت‌گرفته برای ساخت این آزمایشگاه فضایی باورنکردنی، ناسا یک انیمیشن سه‌بعدی را از دروازه ماه منتشر کرده است که نشان می‌دهد ایستگاه با همه ماژول‌های برنامه‌ریزی‌شده کنونی خود به چه شکل خواهد بود.
پایگاه سکونت و تدارکات
در قلب ایستگاه، ماژول «پایگاه سکونت و تدارکات»(HALO) قرار دارد که به شکل استوانه است و به عنوان نیمی از منطقه اصلی سکونت خدمه عمل خواهد کرد.
برخلاف «ایستگاه فضایی بین‌المللی» که به دور زمین می‌چرخد، دروازه ماه یک پایگاه دائمی در فضا نخواهد بود. با آغاز دومین ماموریت سرنشین‌دار آرتمیس، فضانوردان از دروازه ماه به عنوان یک مرکز عملیاتی استفاده خواهند کرد که وقتی روی ماه راه نمی‌روند، روی آن زندگی و کار کنند.
بنابراین، HALO ماژول فرمان و ارتباطات دروازه ماه خواهد بود. ماژول حاوی نرم‌افزاری است که وقتی که ایستگاه خالی از سکنه باشد، آن را قادر می‌سازد تا خود را راه‌اندازی کند. همچنین، HALO برخی از پروژه‌های علمی دروازه ماه را در خود جای خواهد داد که از جمله آنها می‌توان به تجهیزات اندازه‌گیری سطوح تشعشع در داخل ماژول اشاره کرد.
در HALO شاهد حضور بازوی رباتیک «کانادارم ۳»(Canadarm3) خواهیم بود. کانادارم ۳ یک جانشین برای بازوی رباتیک کنونی «آژانس فضایی کانادا» خواهد بود که امروزه به ایستگاه فضایی بین‌المللی خدمت می‌کند. هنگامی که کانادارم ۳ نصب شود، می‌تواند تعمیرات را به طور مستقل انجام دهد.
عنصر قدرت و پیش‌رانش
در یک طرف ماژول HALO، «عنصر قدرت و پیش‌رانش»(PPE) قرار دارد که منبع تغذیه اصلی ایستگاه است و برای تولید ۶۰ کیلووات برق، به یک جفت پنل خورشیدی تکیه دارد.
برق تولید شده نه تنها بقیه نیازهای ایستگاه را تامین می‌کند، بلکه به سیستم نیروی محرکه الکتریکی ایستگاه که بین دو پنل خورشیدی قرار دارد نیز نیرو می‌دهد. عنصر قدرت و پیش‌رانش از این برق برای یونیزه کردن گاز زنون استفاده خواهد کرد. دروازه ماه برای حفظ خود در یک مدار بسیار غیر عادی که بین ۳۰۰۰ تا ۷۰ هزار کیلومتر از سطح ماه در نوسان است، به آن سیستم پیش‌رانش متکی خواهد بود.
نهایتا HALO و PPE به همراه یکدیگر، هسته اولیه دروازه ماه را تشکیل خواهند داد. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، آنها به موقع برای ماموریت آرتمیس ۴ که در حال حاضر برای پرتاب در سال ۲۰۲۸ برنامه‌ریزی شده است، به ماه خواهند رسید.
آی-هاب قمری
در انتهای دیگر HALO، دومین ماژول استوانه‌ای قرار دارد که از نظر اندازه شبیه به خود HALO است. این ماژول موسوم به «سکونتگاه بین‌المللی قمری» یا «آی-هاب قمری»(Lunar I-Hab) که به طور مشترک توسط «آژانس فضایی اروپا» و «آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن» ساخته شده است، به عنوان دومین ماژول خدمه دروازه ماه و نیمه دوم منطقه خدمه آن عمل خواهد کرد.
آی-هاب قمری محل زندگی و خواب خدمه خواهد بود. چهار خدمه ماموریت آرتمیس به طور مشترک از فضایی استفاده خواهند کرد که به اندازه فضای داخلی یک خودروی کاروان خواهد بود. این ماژول شامل یک غذاخوری، چند تخت‌خواب و یک قسمت برای ورزش است.
در قسمتی از ماژول آی-هاب، یک قفل هوا نصب شده است که به خدمه امکان می‌دهد تا برای پیاده‌روی فضایی از ایستگاه بیرون بروند. امارات متحده عربی این هوابند را فراهم خواهد کرد.
برنامه‌های کنونی از آرتمیس ۴ می‌خواهند که آی-هاب را در سال ۲۰۲۸ به دروازه ماه برسانند.
ماژول نمای ماه
با بازگشت به ماژول HALO، ماژول «نمای ماه»(Lunar View) را می‌بینیم که به آن متصل است. ماژول نمای ماه تا همین اواخر به عنوان «سیستم تامین‌کننده زیرساخت سوخت‌رسانی و ارتباطات راه دور اروپا»(ESPIRIT) شناخته می‌شد.
نمای ماه یکی دیگر از ماژول‌های ساخته شده توسط آژانس فضایی اروپا برای دروازه ماه است که در ماموریت‌های آینده به سه ماژول دیگر خواهد پیوست. این ماژول در برنامه‌ریزی کنونی، برای ارسال با ماموریت آرتمیس ۵ در نظر گرفته شده که در سال ۲۰۳۰ پرتاب خواهد شد.
ماژول نمای ماه هم کاربردی و هم زیباست. بخش اصلی عملکرد ماژول، افزایش ذخیره‌سازی اضافی است. ماژول نمای ماه حاوی حجم محموله یک ون کوچک خواهد بود که بدون شک فضای بیشتری را نسبت به ماژول‌های نسبتا کوچک HALO و آی-هاب دارد. همچنین، این ماژول حاوی سوخت بیشتری نسبت به PPE خواهد بود.
زیبایی ماژول نمای ماه به خاطر داشتن بزرگ‌ترین پنجره‌های ایستگاه دروازه ماه است. این ماژول شامل ۶ پنجره است که در اطراف آن قرار دارند. پنجره‌ها در برابر زباله‌های مداری مقاوم هستند و به ساکنان ایستگاه امکان می‌دهند تا یک نمای خیره‌کننده را از ماه ببینند.
فضاپیماها
این ویدیو بیش از این که فقط طراحی دروازه ماه را نشان دهد، یک نمای اجمالی را از آنچه که ایستگاه ممکن است روزی به عنوان یک مرکز حمل‌ونقل قمری داشته باشد، به نمایش می‌گذارد. سه فضاپیما به ایستگاه متصل هستند.
در انتهای ماژول آی-هاب، کپسول «اوریون»(Orion) قرار می‌گیرد که ستون اصلی مأموریت‌های آرتمیس است و فضانوردان را به زمین یا ایستگاه خواهد برد.
فضاپیمای باری «دیپ اسپیس لجستیکز»(Deep Space Logistics) که به آی-هاب متصل خواهد شد، دارای یک پورت اتصال مخصوص است. هر مأموریت جدید آرتمیس، یکی از تجهیزات و آزمایشات علمی را با خود به دروازه ماه خواهد برد تا فضانوردان در طول حضور روی ماه از آنها استفاده کنند.
در نهایت، «سیستم فرود انسان»(HLS) که به سمت دور HALO و نمای ماه متصل می‌شود، با آغاز ماموریت آرتمیس ۴ فضانوردان را به سطح ماه خواهد رساند.
آزمایش‌های علمی
دروازه ماه علاوه بر فضانوردان، محموله‌های علمی را نیز در خود جای خواهد داد. هر ماموریت جدید آرتمیس، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را به همراه خواهد داشت. ویدئوی ناسا دو نفر را نشان می‌دهد که قرار است در نمای بیرونی ایستگاه پرواز کنند.
«آرایه حسگرهای تابشی اروپا»(ERSA) که توسط آژانس فضایی اروپا ارائه شده است و در کنار PPE آویزان می‌شود، مجموعه‌ای از تجهیزات را برای اندازه‌گیری تشعشعات فضایی فراتر از میدان مغناطیسی زمین شامل می‌شود. در واقع، زندگی ERSA حتی پیش از پیوستن به دروازه قمری آغاز می‌شود زیرا تابشی را که PPE هنگام عبور از «کمربند وان آلن»(Van Allen belt) تجربه می‌کند، اندازه‌گیری خواهد کرد.
«مجموعه آزمایش‌های محیطی و اندازه‌گیری تشعشعات هلیوفیزیک ناسا»(HERMES) نیز به HALO متصل است که ذرات دنباله مغناطیسی زمین را بررسی می‌کند.
این آزمایش‌ها مطمئنا اطلاعاتی را درباره محیط پرانرژی منظومه شمسی به ما ارائه خواهند داد اما آژانس‌های فضایی و دانشمندان امیدوارند که بتوانند از اطلاعات آنها به منظور آماده‌سازی بهتر فضانوردان برای مأموریت‌های بسیار طولانی‌تر در آینده مانند سفرهای سرنشین‌دار به مریخ استفاده کنند.
انتهای پیام