به نقل از ارث، آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا لباس می‌پوشیم؟ لباس پوشیدن برای حفظ بدن در شرایط متفاوت مناسب است اما داستان لباس به اندازه خود تاریخ بشر جذاب است. با کمال تعجب، سوزن ریز یک چشم به یک جزء کلیدی در مد تبدیل شد.
انسان‌های اولیه در غارها پناه می‌گرفتند و از ابزارهایی برای تهیه پوست حیوانات استفاده می‌کردند تا برای خود پوشش مناسبی ایجاد کنند و این لباس‌ها صرفا در مسیر مد نبودند و برای بقا تهیه می‌شدند. انسان‌های باستان فقط برای محافظت از خود در برابر محیط، لباس می‌پوشیدند و در صورت لزوم آن را می‌پوشیدند یا در می‌آوردند.
فرض می‌کنید که لباس پوشیدن بخشی از انسان بودن است اما وقتی به فرهنگ‌های مختلف نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که مردم بدون لباس در جامعه وجود داشته‌اند. چیزی که کارشناسان را شیفته خود می‌کند، تبدیل لباس از یک ضرورت فیزیکی در محیط‌های خاص، به یک ضرورت اجتماعی در همه محیط‌هاست.
جالب اینجاست که حدود ۴۰ هزار سال پیش سوزن اختراع شد. این اختراع نه تنها نحوه لباس پوشیدن، بلکه تصورات ما را نیز تغییر داد. معرفی سوزن چشمی در دنیای مد، نقطه عطف قابل‌توجهی در توسعه انسانی بود. این سوزن‌ها صرفا برای خیاطی نبودند و آنها نقطه شروع حس مد مدرن ما بودند.
ابزارهای سوزنی چشمی پیشرفت مهمی در ماقبل تاریخ هستند، زیرا آنها یک انتقال در عملکرد لباس از اهداف سودمند به اهداف اجتماعی را ثبت کردند. سوزن‌های چشمی امکان طرح‌ها و تزیینات پیچیده را فراهم می‌کردند. ناگهان، لباس‌ها به‌جای محافظت در برابر سرما، به‌عنوان وسیله‌ای برای بیان خود عمل کردند. ممکن است تعجب کنید که چرا اجداد ما شروع به تزئین لباس‌های خود با ابزار مختلف کردند. پاسخ در شرایط سخت آخرین عصر یخبندان نهفته است.
ما می‌دانیم که لباس‌ها تا آخرین چرخه یخبندان فقط به صورت موردی استفاده می‌شد. اگر نمی‌توانستند بدن خود را آراسته کنند، در عوض لباس‌های خود را با آن تزئین می‌کردند و مد همانطور که می‌دانیم متولد شد. لباس از یک نیاز اساسی به وسیله‌ای برای برجسته شدن، تعلق داشتن و بیان فردیت تبدیل شد.
اختراع سوزن چشمی و در نتیجه انقلاب مد فقط بر زیبایی‌شناسی تأثیر نداشت. جوامع انسانی را در سطحی اساسی تغییر شکل داد. با مجهز شدن به لباس‌های گرم و تزئین شده، انسان‌ها اکنون می‌توانند به مناطق سردتر گسترش یابند که منجر به تشکیل جوامع بزرگتر و پیچیده‌تر می‌شود.
در دوران مدرن، بدون توجه به آب‌وهوا، پوشیدن لباس، هنجار جهانی است. این عمل متداول پوشاندن، تغییرات روانی عمیقی در نحوه درک ما از خود و محیط اطرافمان ایجاد کرده است.
ما این را بدیهی می‌دانیم که با پوشیدن لباس احساس راحتی می‌کنیم و اگر در مکان‌های عمومی لباس نپوشیم احساس ناراحتی می‌کنیم. اما پوشیدن لباس چه تاثیری بر نحوه نگاه ما به خود، نحوه تلقی ما از خود به‌عنوان انسان و شاید نحوه نگاه ما به محیط اطرافمان دارد؟
با در نظر گرفتن آینده، واضح است که مد به تکامل و شکل دادن به فرهنگ‌های ما ادامه خواهد داد. از مواد پایدار گرفته تا پارچه‌های هوشمند و فراتر از آن، امکانات بسیار زیاد است. با این حال، مد احتمالاً همان نقش‌های اساسی خود همچون، محافظت، بیان و ایجاد ارتباطات را برای قرن‌ها انجام می‌دهد.
بنابراین دفعه بعد که لباس مورد علاقه خود را پوشیدید، برای قدردانی از تاریخچه غنی پشت آن مکث کنید. از پوست حیوانات ساده گرفته تا طرح‌های پیچیده، از وسایل بقا تا بیانیه‌های اجتماعی، لباس‌های ما داستانی به قدمت خود بشریت را روایت می‌کنند.
نتایج این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.
انتهای پیام