به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: خدارا شکر روز ۲۹ تیر سال۱۳۴۸ (بیستم ژوئیه۱۹۶۹) هنوز خبری از اینترنت و شبکه‌های مجازی نبود وگرنه از روز ۳۰ تیر یعنی یک روز پس از اینکه «نیل آرمسترانگ» و بعد هم «بازآلدرین» پایشان را روی کره ماه گذاشتند یا حداکثر از اول مرداد۱۳۴۸، همه جا پر می‌شد از پست‌ها، استوری‌ها و توییت‌هایی درباره اینکه: «آیا واقعاً انسان به ماه رسید؟»... و لابد به یکی دوهفته نکشیده، پیام‌رسان‌ها پر می‌شدند از حرف و حدیث‌های مثلاً پشت پرده وعکس و فیلم‌هایی که هزارجور شک و شبهه درباره واقعی بودن سفر انسان به ماه را پیش چشم مردم دنیا می‌گذاشتند و خوشی و شعف یک دستاورد علمی بشر را به کام پدران و مادرانمان تلخ می‌کردند!
شکّاک‌های اولیه
از ژوئیه سال۱۹۶۹ تقریباً پنج سال طول کشید تا سروکله اولین شک و شبهه‌های سفر انسان به ماه پیدا شود. «بیل کیسینگ» با کتاب «ما هرگز به ماه نرفتیم: کلاه‌برداری ۳۰ میلیارد دلاری آمریکایی» که سال ۱۹۷۴ نوشت و دو سال بعد آن را منتشر کرد، در واقع بنیان‌گذار نظریه جعلی بودن فرود انسان روی ماه است. «کیسینگ» البته مثل برخی از فعالان و بیش‌فعالان فضای مجازی امروز، آدم بی‌اطلاعی نبود. او سال‌ها در شرکتی که موتورهای اف-۱ را برای موشک‌های فضاپیمای «ساترن ۵» می‌ساخت کار کرده بود. هرچند کارش مهندسی، فنی و تخصصی نبود اما به اطلاعات فنی و تخصصی دسترسی داشت. «کیسینگ» در کتابش از رقابت شدید تسلیحاتی و فضایی آمریکا و شوروی حرف زد و دست آخر هم ادعا کرد امکان فرود موفق انسان روی ماه فقط ۰۰۱۷/۰ درصد است! خلاصه اینکه از اواسط دهه۷۰ میلادی به بعد نظریه «توطئه فرود روی ماه» طرفداران زیادی پیدا کرد. در میان آن‌هایی که در این باره کتاب نوشتند، فیلم ساختند و جلودار شکّاکیت‌های علمی شدند می‌توان نام نزدیک به ۲۰ نفر دانشمند، نویسنده، فیلمساز، تاریخ‌نویس، پژوهشگر، سیاستمدار، مخترع و... سرشناس با ملیت‌های مختلف را دید که مدعی‌اند فرود انسان روی ماه فقط در استودیوهای فیلم‌سازی مخفی آمریکا و با همکاری ناسا و هالیوود اتفاق افتاده است!
بازآلدرین
شک و تردیدهای علمی در مورد پا گذاشتن انسان روی ماه، همان قدر که دلایل و مستندات علمی یا شبه‌علمی را وارد این داستان کرد، در کنارش، سبب شد پای قصه‌پردازی‌های عامیانه و فیلم‌های تخیلی هم به ماجرا باز شود. حتی از دهه ۹۰ میلادی به بعد حکایت‌هایی اینجا و آنجا نقل می‌شدند که به خوانندگانشان القا می‌کردند همه فضانوردان و افرادی که مستقیم در پروژه سفر انسان به ماه نقش داشتند طی سال‌های بعد به شکل مرموزی در یک حادثه کشته شده‌اند! در مقابل، مخالفان دروغ بودن سفر انسان به ماه هم بیکار ننشسته بودند و با مستندات البته کاملاً علمی و به دور از خیال‌پردازی سعی داشتند ثابت کنند این سفر کاملاً واقعی بوده است. آن‌ها علاوه بر اینکه به تک‌تک شبهات علمی مطرح‌شده پاسخ‌های علمی می‌دادند، واقعی بودن تصاویر راه رفتن بر سطح ماه را ثابت می‌کردند و برای هر شبهه‌ای، پاسخ دقیق داشتند. بر این نکته بدیهی هم تأکید می‌کردند که اگر سفر به ماه ساختگی و استودیویی باشد، در عمل مخفی نگه‌داشتن آن از چشم و ذهن بیشتر از ۴۰۰ هزار نفر که مستقیم و غیرمستقیم درگیر پروژه چند ساله «آپولو» بودند و یا ساکت نگه داشتن عوامل جلو و یا پشت پرده ماجرا، غیرممکن است. یک نمونه‌اش «بازآلدرین» که بعد از «آرمسترانگ» پا روی ماه گذاشت، الان ۹۴ سال سن دارد و در حادثه‌ای مشکوک کشته نشده است و تا دو سال پیش هم در مراسم بزرگداشت سفر انسان به ماه یا در برنامه‌های تلویزیونی مربوط به شبهه «سفر به ماه» شرکت می‌کرد.
ماه‌نورد را چطور بردید؟
هم به خاطراینکه ما انسان‌ها از دیرباز عاشق قصه‌های تخیلی و توطئه‌های رازآلود بوده‌ایم و هم به خاطر جذابیت ذاتی ماجرای سفر به ماه، نظریه توطئه، پابه پای حقایق این ماجرا در دل تاریخ جلو آمد تا به قرن۲۱ رسید. چند سال پیش ویدئویی در «یوتیوب» داغ شد که در آن با زوم کردن روی شیشه ماسک یک فضانورد روی ماه، می‌شد تصویر یک فرد با لباس عادی را دید. مثلاً یعنی اینکه فضانورد، صحنه پشت سرش که بخشی از ماه و فضا را نشان می‌داد و ...همه و همه بخشی از صحنه‌سازی در یک استودیو فیلم‌برداری هستند. چند روزی طول کشید تا دانشمندان ثابت کنند تصویر دستکاری شده است اما طی همین مدت بحث توطئه سفر به ماه دوباره داغ شد. کمی بعد هم فیلم‌های تقطیع شده‌ای از سخنان مبهم «بازآلدرین» در فضای مجازی پخش شد که شائبه دروغ بودن سفر به ماه را تقویت می‌کرد. هفته پیش در خبرگزاری‌های خارجی و چند روز پیش در سایت‌های خودمان تصاویر «ماه‌نورد» سال ۱۹۶۹ منتشر شد و توطئه‌دوست‌های ماجرای سفر به ماه گفتند: «خدا وکیلی، ماه‌نورد به این بزرگی چطور در آپولوی به آن کوچکی جا شده‌است؟ شما باور می‌کنید سفر به ماه واقعیت داشته است؟» در این باره « یورونیوز» توضیح داد که اولاً این پرسش همان اوایل دهه۷۰ یک بار مطرح و به آن پاسخ داده شده است. ثانیاً بعید به نظر می‌رسد ناسا بخواهد موفق‌ترین نظریه توطئه تاریخ را خودش ساخته و پرداخته کند و همزمان بتواند حقیقت ماجرا را از ۴۰۰ هزار نفری که روی این پروژه کار می‌کردند پنهان نگه دارد، ولی فراموش کرده باشد که ای دل غافل، پس چرا بررسی نکردیم که این ماه‌نورد در آپولو جا می‌شده یا نه؟! دوم اینکه ناسا همان زمان توضیح داد ماه‌نورد را به صورت چند تکه و تاشو از آلیاژ بسیار سبک ساخته که جای کمتری را اشغال کند. خلاصه ماجرا اینکه تا سفر بعدی انسان به ماه، این حرف و حدیث‌ها ادامه خواهند داشت و چه بسا با محقق شدن سفرهای بعدی و همچنین حضور در مریخ بازهم عده‌ای حرف از جعلی بودن ماجرا بزنند.
انتهای پیام