به گزارش ایسنا، کنسرسیومی به رهبری شرکت ایرباس(Airbus) اولین چاپ سه بعدی فلز را در ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) با موفقیت انجام داد.

به نقل از آی‌ای، این چاپ سه بعدی که به تازگی انجام شده است، یک فلز منحنی کوچک به شکل حرف S را از جنس فولاد ضد زنگ ایجاد کرد.

به گفته آژانس فضایی اروپا، این آزمایش نشان می‌دهد که این چاپگر به زودی تولید مواد قابل استفاده را آغاز خواهد کرد.

آژانس فضایی اروپا امیدوار است روزی با استفاده از چاپگرهای سه بعدی مانند آنچه در ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار دارد، قطعات ماهواره‌های قدیمی از کار افتاده را تغییر کاربری دهد.

این اولین آزمایش جهانی گامی کلیدی در تلاش‌های این آژانس برای ایجاد اقتصاد چرخشی در فضاست.

اولین چاپ سه بعدی فلز در فضا

چاپگر سه بعدی فلزی در تاریخ ۳۰ ژانویه سال جاری با مأموریت سیگنوس NG-۲۰ که با موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب شد، به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرد. وزن این چاپگر حدود ۱۸۰ کیلوگرم است.

چاپگرهای سه بعدی پلاستیک در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شوند. با این حال، چاپگرهای سه بعدی فلز چالش بزرگتری هستند، چرا که آنها به لیزرهایی نیاز دارند که فلزات را تا دمای بالای کافی گرم کنند تا مایع شوند. به این ترتیب، چاپگر فلزی روی ایستگاه فضایی داخل یک جعبه کاملا مهر و موم شده قرار می‌گیرد که از خروج گرما یا بخار اضافی جلوگیری کند.

راب پستما افسر فنی آژانس فضایی اروپا در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: موفقیت این اولین چاپ فلز در ایستگاه فضایی، ما را آماده چاپ کامل قطعات در آینده نزدیک می‌کند. ما به لطف تلاش‌های سخت تیم صنعتی به رهبری شرکت ایرباس و مرکز پشتیبانی CADMOS در فرانسه که از آنجا بر عملیات چاپ از زمین نظارت می‌شود و همچنین تیم خودمان، به این نقطه رسیدیم.

سباستین گیرالت عضوی از تیم ایرباس افزود: ما بسیار خوشحالیم که اولین چاپ سه بعدی فلز را روی ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام دادیم. کیفیت آن نیز به همان خوبی است که آرزو می‌کردیم.

چاپگر سه بعدی فلز چگونه کار می‌کند؟

پس از اینکه چاپگر سه بعدی فلز در ژانویه ۲۰۲۴ به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید، آندریاس موگنسن فضانورد آژانس فضایی اروپا این دستگاه را در ماژول کلمبوس ایستگاه فضایی نصب کرد.

این چاپگر، سیم فولادی ضد زنگ را به یک محفظه تغذیه می‌کند. سپس توسط یک لیزر پرقدرت گرم می‌شود و فولاد را ذوب می‌کند و اجازه می‌دهد تا توسط چاپگر شکل بگیرد. کل فرآیند چاپ از روی زمین کنترل می‌شود و خدمه ایستگاه فضایی فقط وظیفه باز کردن دریچه نیتروژن و تخلیه را بر عهده داشتند.

در مرحله بعد، از چاپگر برای ایجاد چهار شکل استفاده می‌شود که برای تجزیه و تحلیل به زمین ارسال می‌شود.

ادونیت ماکایا مهندس مواد آژانس فضایی اروپا توضیح داد: دو مورد از این قطعات چاپ شده در آزمایشگاه مواد و اجزای الکتریکی در هلند مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت تا به ما کمک کنند تا بفهمیم که آیا ریزگرانش طولانی‌مدت بر چاپ مواد فلزی تاثیر دارد یا خیر. همچنین دو نمونه دیگر به مرکز فضانوردان اروپا و دانشگاه فنی دانمارک(DTU) خواهند رفت.

هنگامی که یک چاپگر سه بعدی فلز در ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود دارد، فضانوردان می‌توانند بسیاری از قطعات مورد نیاز خود را در مدار زمین چاپ کنند. این امر باعث صرفه‌جویی زیادی در هزینه‌های پرتاب می‌شود، زیرا این ابزارها معمولاً باید در یک ماموریت باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شوند.

انتهای پیام