مجتبی احمدی، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: ترک تحصیل یا همان بازمانده از تحصیل کودکان علت‌های متفاوتی دارد که باید مورد ارزیابی قرار بگیرد و در مناطق محروم و روستایی خانواده‌ها به علت مشکلات اقتصادی از فرزندان برای کمک در کشاورزی و دامداری استفاده می‌کنند و گاها نیز بعلت نبود کمی تعداد دانش‌آموز در یک روستا و هزینه‌های جابجایی تا روستاهای مجاور خانواده‌ها خودداری می‌کنند.
وی افزود: در مواردی نیز نبود سرپرست (پدر)فوت، زندان، اعتیاد والدین و یا کار در شهر دور سکونت فرزندان در خانه مانده و ترک تحصیل می‌کنند.
احمدی گفت: راهکارهایی از قبیل کمک معیشتی و ایجاد انگیزه برای خانواده‌ها و فرزندانشان (پرداخت هزینه ایاب و ذهاب بین روستایی)پرداخت هزینه‌های تحصیلی و مجاب کردن خانواده‌ها می‌توانند تا حدودی از تعداد این بازمانده از تحصیل جلوگیری کنند.
استاد روانشناسی دانشگاه خراسان جنوبی بیان کرد: یکی دیگر از مواردی که سیستم آموزشی با آن مواجه است آمار بازمانده از تحصیل حداقل بعد از یکی دو ماه از شروع سال تحصیلی مشخص می‌شود که حتی در برگشت آن‌ها به مدرسه رساندن آن‌ها به سر فصل‌های تدریس شده و یا تفهیم مطالب بسیار کار دشواری است که گاها با عدم اعتماد به نفس دانش‌آموزان تشدید و مجدد به ترک تحصیل فکر می‌کنند که راهکار آن بسیار مشکل بوده چون اگر نیروی کار مازاد بود می‌توانستند جداگانه به این افراد آموزش خصوصی داده شود تا به بقیه برسند که این امر تقریبا امکان پذیر نیست.
وی خاطرنشان کرد: به طور کلی مهمترین مسله ترک تحصیل مشکلات اقتصادی و شرایط زندگی خانواده‌های این افراد هستند و مسایل روانشناسی در سطوح بعدی قرار می‌گیرد.
انتهای پیام