به گزارش ایسنا،محمدصادق فضلی،مشاور وزیر و مدیرکل وزارتی وزارت امور خارجه در یادداشتی با این عنوان در روزنامه جوان نوشت: چند روزی است آوای گرم و پرمهر وزیر در راهروها، تلفن‌ها، جلسات و اتاق‌ها به گوشم نمی‌رسد، پیام و دستوری نیست و در اتاق همواره باز وی، بسته و سکوت غریبی است. او از خاکیان دل برید و مجالست با قدسیان و ملکوتیان را برگزید.
سابقه آشنایی من با وی ریشه در روزهای آغازین خدمتم در وزارت امور خارجه و پس از آن در ستاد عراق، سفارت جمهوری اسلامی ایران در بحرین، اداره کل خلیج فارس و معاونت عربی و آفریقایی و مجلس شورای اسلامی دارد، اما دوره‌ای که به عنوان وزیر افتخار همراهی‌اش را داشتم، حدیث متفاوتی از مجاهدت‌های خالصانه و تلاش خستگی‌ناپذیر او در جایگاه ریاست دستگاه دیپلماسی را برایم نقش زده است. هنگام طرح رأی اعتماد دکتر امیرعبداللهیان در مجلس شورای اسلامی- سال ۱۴۰۰ - رئیس اداره لبنان در وزارت خارجه بودم. مدتی بعد، با نظر ایشان، مسئولیت اداره کل غرب آسیا را بر عهده گرفتم و پس از چند ماه، به سمت مشاور وزیر و مدیرکل وزارتی منصوب شدم. آنچه او را در قیاس با دیگران متمایز ساخته بود، استمرار همان رفتار و مشی قبلی و عدم تغییر شخصیت فردی‌اش در کنار جدیت در عمل و حسن خلق و آرامش بود.
ورود به عرصه وزارت
شهید امیرعبداللهیان در ۳ اردیبهشت ۱۳۴۳ هجری شمسی و در شب میلاد امام حسین (ع) پا به این جهان گذاشت و از همین رو نام مبارک حسین برایش انتخاب شد. او که در کودکی پدر خود را از دست داده بود، تحصیلات خود را به خوبی دنبال کرد و در سال ۱۳۶۶ در رشته روابط بین‌الملل دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه پذیرفته شد. پس از فارغ‌التحصیلی، امیرعبداللهیان به عنوان کارشناس در وزارت امور خارجه استخدام شد. در سال ۱۳۷۶ و متعاقب دریافت کارشناسی ارشد از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به عنوان معاون سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد تعیین شد.
وی دکترای تخصصی روابط بین‌الملل را نیز از دانشگاه تهران اخذ نمود. شهید امیرعبداللهیان در سال ۱۳۸۰ و پس از بازگشت از بغداد، معاون اداره سیاسی خلیج فارس و از سال ۱۳۸۲ به مدت سه سال، معاون دستیار ویژه امور عراق بود و در سال ۱۳۸۶ به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران به بحرین عزیمت نمود. پس از بازگشت به تهران، در سال ۱۳۸۹ به عنوان مدیرکل خلیج فارس منصوب شد. وی در ۴۷ سالگی در سال ۱۳۹۰ از سوی دکتر علی‌اکبر صالحی، وزیر وقت امور خارجه، به سمت معاونت عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه منصوب شد. او در دولت بعد در سال ۱۳۹۵ به مجلس شورای اسلامی رفت و دستیار امور بین‌الملل رئیس مجلس شورای اسلامی شد.
از ۳ شهریور ۱۴۰۰ که با ۲۷۰ رأی موافق، شش رأی مخالف و ۱۰ رأی ممتنع به وزارت امور خارجه رسید تا روز شهادتش جمعاً هزار روز می‌گذرد. وزارت امور خارجــه دولـت سیزدهم در این هزار روز، ضمــن پایبنـدی بـه مبانی و اصول بنیادیــن انقلاب اسـلامی و نظـام مقـدس جمهـوری اسلامی منـدرج در قانـون اساسی و دیگر اسناد بالادستی در جهت تــداوم حفـظ استقلال و امنیت کشور و تأمین اهداف و منافع ملـی، در چارچــوب اهداف تحــول‌گرایانــه دولــت خدمتگزار شهید رئیسی و با در نظر گرفتن اصل راهبردی عزت، حکمت و مصلحت، راهبــرد «سیاســت خارجی متوازن، دیپلماسـی پویا و تعامل هوشمند» را مبنای برنامـه‌ها و اقدامــات خود قرار داد.
وی در ایــن مســیر با کنشــگری فعال در راســتای دیپلماسی پویا، اولویــت‌هایی از جمله توسعه روابط با همسایگان، دیپلماســی فعــال اقتصــادی، تقویــت دیپلماســی عمومــی در راســتای جهــاد تبییــن، حمایت از محور مقاومت، صیانــت از حقــوق برنامــه صلــح‌آمیــز هســته‌ای و تــلاش در جهــت رفــع تحریــم‌های ظالمانــه، تقویــت چندجانبــه‌گرایــی و مقابلــه بــا نظــام ســلطه، فعال‌سازی و بهره‌برداری از دیپلماســی پارلمانــی، صیانــت از حقــوق ایرانیــان خــارج از کشــور و تقویت ارتباط آن‌ها با سرزمین مادری و نهایتــاً بهینه‌سازی استفاده از سرمایه انسانی متعهد و متخصص در وزارت امــور خارجــه و تحول در ساختار سازمانی را طراحــی و راهبــری نمــود. وزارت او در در آغــاز بــا چالــش‌های متعــددی از جملــه ضرورت تأمین و تولید فوری واکسن کرونا، تحولات افغانســتان، تداوم ناآرامی‌ها بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان و دریافــت مطالبــات ارزی مواجــه شد کــه بــا تـلاش و مدیریــت وی و سهمی که در امور گرفت کشور را از این مرحله پیش راند. او و سازمان تحت مدیریتش توانســتند در حــوزه دیپلماســی ســران و سیاســت همســایگی، تحولات چشمگیری را رقم بزنند.
تنظیم دیدارهای رئیس‌جمهور با سران کشورها در هر ۱۴ روز صرفاً بخشی از دیپلماسی سران جمهوری اسلامی ایران در این دولت بوده است. پذیرش عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگ‌های به عنوان نهمین عضو اصلی این سازمان و همچنیــن پذیرش عضویت در بریکس از دیگر دســتاوردهای مهــم سیاست خارجی است که وزارت امــور خارجــه دولت سیزدهم نقش بی‌بدیلی در آن داشت. سازمان دیپلماســی با هدایت امیرعبداللهیان توانست در ایــن مــدت، موافقتنامــه چارچوب مشــارکت راهبردی ۲۵ ساله با چین را بــه مرحلــه اجرایــی رســانده و مقدمــات انعقــاد پیمــان مشــابهی بــا روســیه را نیــز تمهیــد دارد. افزون آنکه در اجرای سیاست توسعه روابــط بــا کشــورهای همســایه و آســیایی، اولویــت دادن بــه دیپلماســی اقتصــادی در تعامـلات خارجــی و توسعه روابط با کشورهای آفریقایی و امریکای لاتین، به عنوان بخشی دیگر از اولویــت‌های دســتگاه دیپلماســی، دستاوردهای ملموسی حاصل شد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
- ترمیم روابط با کشورهای مختلف مانند عربستان، امارات، مصر، سودان.
- تأمین نیازهای خارجی راهبردی کشور مانند واکسن و دارو
- انتخاب وزارت امور خارجه به عنوان دستگاه دولتی برتر در جشنواره شهید رجایی در سال ۱۴۰۱
- امضای بیش از ۶۰۰ سند همکاری با کشورهای خارجی
- نهایی شدن عضویت ایران در دو سازمان بسیار مهم بریکس و شانگ‌های
- برنامه‌ریزی برای ارتقای جایگاه ایرانیان خارج کشور
- بهینه شدن سامانه‌های خدمات کنسولی و افزایش ساعات و روزهای خدمت‌رسانی به مردم
- تقویت رتبه قدرت گذرنامه ایرانی از ۱۹۰ در سال ۲۰۲۰ به ۸۶ در سال ۲۰۲۳
- اجرایی شدن توافق همکاری‌های ۲۵ ساله با چین
- مدیریت مؤثر بحران‌های منطقه‌ای مانند افغانستان، جنگ آذربایجان و ارمنستان، تنش‌های ترکیه و سوریه
- انجام حدود ۳۰۰ ملاقات با مقام‌های خارجی و بیش از ۴۰۰ گفت‌وگوی تلفنی
- برپایی کمیته مشورت‌های سیاسی - راهبردی با ده‌ها کشور
- اقدامات ثمربخش و آزادسازی منابع معتنابه مالی جمهوری اسلامی ایران در خارج کشور
- افزایش ۱۴ درصدی ارزش مبادلات خارجی با ۲۱ کشور هدف
-کسب ریاست مجمع گفتگوهای آسیایی
دکتر امیرعبداللهیان در همان روزهای اولیه خدمت، به کشورهای عراق و سوریه و لبنان سفر کرد و علاوه بر آن نیز، حمایت از مسئله فلسطین و محور مقاومت را به‌طور مستمر پیگیری کرد. در چند ماه اخیر، با تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی به نوار غزه در ۱۵ مهرماه سال گذشته گسترده‌ترین تحرکات دیپلماتیک در جهت محکومیت تجاوز و ممانعت از ادامه آن توسط دکتر امیرعبداللهیان آغاز شد. انجام بیش از ۱۲۰ تماس تلفنی با همتایان و بیش از ۸۰ سفر و ملاقات با مقامات کشورهای مختلف در کمترین زمان ممکن از جمله اقدامات «امیر دیپلماسی» بود. انعکاس صدای مردم مظلوم فلسطین از طریق تحرکات دیپلماتیک توسط وزیر امور خارجه ایران به نحوی صورت پذیرفت که رسانه‌های صهیونیستی ناگزیر به اعتراف شکست در برابر این تحرکات شدند. شهید سعید حسین امیرعبداللهیان همچنین برای ایجاد و مدیریت جبهه‌ای واحد برای محکومیت جنایات صهیونیستی چندین نوبت در جلسات مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل متحد شخصاً شرکت نمود که در هر نوبت با ده‌ها تن از مقامات کشورهای مختلف دیدار و گفتگو داشت.
تاریخ ایران، روایت خدمات این مرد بزرگ که تعامل و برخورد با کنشگران جهانی را بدون تحمیل هزینه‌های غیرضروری، مدیریت نمود و مهم‌ترین نقش را در تقابل با تجاوز رژیم صهیونیستی داشت، فراموش نخواهد نکرد. از این نگاه، جهان، مردی صلح‌طلب، حافظ منافع ملی، ضداستکبار، حامی مظلومین و دیپلماتی ارزشمند را از دست داد. دکتر امیرعبداللهیان حتی در بین سخت‌ترین منتقدان خود شهیر به ادب و انسانیت بود. هیچ‌کس را به دلایل غیرمتقن از خود دور نکرد و بلکه برعکس، معتقد بود مدیر باید بتواند با همه عناصر یک سازمان کار کند. همیشه می‌گفت درست نیست که یک نفر را صرفاً به این دلیل که نگاهش با ما متفاوت است، حذف کنیم و برعکس، باید برای همراه کردن او باید تلاش کنیم. در این هزار روز فراموش نشدنی، او التفاتی ویژه به تمام مکاتبات و تماس‌های شخصی همکاران یا هموطنان داشت. هیچ کدام از درخواست‌هایی که از وی شد، بی‌پاسخ نماند و هامش «پیگیری و نتیجه را بدانم» از معروف‌ترین هامش‌نویسی‌های وی روی درخواست‌های شخصی همکاران بود. او همچنان بر اجرای منویات رهبر معظم انقلاب و دیدگاه‌های معظم‌له در امور اهتمام داشت و کمیته‌ای را مسئول اجرای آن دیدگاه‌ها کرده بود. دستورات رئیس‌جمهور را با صلابت و قدرت دنبال و همیشه تأکید می‌کرد فرصت کوتاهی داریم تا خدمت کنیم و تا حرکت کنیم، وقت تمام شده است؛ پس نباید فرصت را از دست داد. خسته شدن و کاهلی در مدیریت او جایگاهی نداشت.
شهادت می‌دهم که نسبت به هرگونه اقدام غیرقانونی و خارج از مقررات، به شدت حساس بود و بیشترین مراقبتش نسبت به منصوبین و مسئولان بالاتر بود و به‌شدت در برابر روابط خارج از ضابطه و اقدامات غیرقانونی حساس بود و مراقبت داشت. نگران بود که مبادا حقی از همکار ضایع شود و در عین حال معتقد بود که با قاطعیت، سرعت و دقت، امور باید دنبال شود و ظرف مدت مشخصی به نتیجه برسد. بر احترام به پیشکسوتان و بازنشستگان تأکید زیادی می‌ورزید و برای تأمین رفاه، آماده هر کمکی بود.
آخرین کلام در این باب اینکه او با شهادتش، دیپلماسی را استمرار بخشید. سفر بیش از ۶۰ هیئت در سطوح مختلف از کشورهای جهان به تهران در نیمروز چهارشنبه دوم خرداد، دستاوردی دیگر در سیاست خارجی را به ثبت رساند.
روحش شاد... عاش سعیدا و مات شهیدا
انتهای پیام