به گزارش ایسنا، امین صبحی، معاون خبر خبرگزاری ایسنا در مطلبی با این مقدمه ادامه می‌دهد: خبرهای غافلگیر کننده و ناگوار روزهای اخیر مثل یک زلزله عظیم چند ریشتری روی سرمان آوار شده است و هربار به یک بخش از ابعاد این حادثه دلخراش فکر می‌کنم تا شاید توجیهی قابل قبول برای وقوع آن پیدا کنم باورش برایم سخت است که حکمت خداوند اینگونه مقرر شد که جمعی از بندگانش از جنگل های دیزمار به عروج رسیده و مقام رفیع «عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» را درک کنند؛ شاید خداوند می‌خواست به ما یادآور شود که بذرهای سرد و سخت بلوط هم می‌تواند سکوی پرتاب به سمت رضوان الهی باشد به شرط آنکه ما قدم در راه خدمت گذاشته و از عافیت طلبی پرهیز کنیم.

در این روزها لحظه به لحظه و به قولی از نزدیک در جریان همه اخبار مرتبط با این حادثه بودم و از لحظه مخابره خبرهای ضد و نقیض سانحه بالگرد، شک و تردیدها، خوف و رجاها، عملیات جست‌وجو، اظهارات مسئولان امر، عملیات‌های نجات، پهپاد ترکیه‌ای، رصد محل سقوط، یافتن پیکر شهدا، انتقال پیکرها به تبریز، حماسه مردم سرافراز آذربایجان شرقی در بدرقه شهدا، سنگ تمام هموطنان قمی در میزبانی و تشییع رئیس جمهور و هیات همراه، اشک‌های مردم در فراق رئیس جمهور مردمی در مصلی، رستاخیز میلیونی مردم تهران در خداحافظی با سید شهدای خدمت و همراهانش، نماز رهبر معظم انقلاب بر پیکر شهدا را پیگیری و منتشر و با تمام وجود مصداق آیه شریفه «تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ» را درک کردم و دریافتم که خداوند پاداش مجاهدان را به بهترین نحو عطا و زندگی دنیوی و اخروی آنها را سرشار از فیوضات مادی و معنوی می کند.
شهادت رئیس جمهوری مردمی، وزیر مقاومت، امام جمعه بی‌پیرایه تبریز که به حق پدر معنوی آذری‌ها بود، استاندار جوان آذربایجان شرقی، سرتیم حفاظتی رئیس جمهور و کادر پرواز، داغ بزرگی بود بر پیکره ایران اسلامی که وحدت و یکرنگی مثال زدنی را در میهنمان ایجاد کرد و همه افراد فارغ از تعلقات حزبی و جناحی سوگوار این عزیزانش شدند؛ و نیز در غم وزیری نشستند که همدردی برای او از مرزهای ایران اسلامی فراتر رفته و همه ملت های آزاده جهان، داغدار مردی شدند که مقابله با صهیونیست‌ها و فریاد آزادی خواهی قدس شریف از زبانش نمی‌افتاد و از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا به دادخواهی کودکان فلسطینی پرداخته و جهانیان را با این حجم از جنایت آشنا کند، اتفاقی که افتاد و اثرات مبارک آن در اقصی نقاط جهان قابل مشاهده است.
اما روایت تشییع شهدای خدمت و استقبال از پیکر شهید جمهور در مشهد الرضا، پرشورتر از روزهای گذشته بود. انگار این صفت خادمی امام رضا(ع) همه عنوان‌ها را به حاشیه برده است و عزاداران فقط برای عرض ارادت به آستان یکی از مریدان مخلص ثامن الحج، چنین به سر و سینه می‌زدند. کلمات به هیچ وجه گویای توصیف شور و حال معنوی موجود در این مراسم نبود. تا چشم کار می‌کرد جمعیت مشکی پوش برای آخرین وداع با همشهری‌شان به خیابان های مشرف به حرم آمده‌ بودند. اخلاص و اندوه مدعوین حکایت از قلب اندوهگین و حسرت حاضران دارد. ندبه‌های شهید خدمت که سال‌ها لباس خادمی درگاه رضوی را به تن داشت بالاخره اجابت شده و نامش در خیل شهدا نوشته شد. به وقایع روزها و هفته های قبل فکر می‌کنم؛ به توسل آیت الله شهید در حرم فاطمه معصومه(س) و نیایشی که مصادف با ابتدای دهه کرامت کرد و برات شهادت را برایش به ارمغان آورد، گویی پیکر شهدا بر بال فرشتگان قرار گرفته است و آنها از مشهد الرضا به سوی بهشت رهسپار شدند.
آیت الله سید ابراهیم رییسی در گوشه ای از همین سرزمین که قطعه ای از بهشت است دیده به جهان گشود و به مرور مفتخر به درجه پرافتخار خادمی بارگاه رضوی شد و همین نوکری، راه خدمت را برایش هموار کرد و توشه آخرتش شد. فارغ از بحث های سیاسی که پرداختن به آنها مناسب حال و هوای این روزها نیست گرچه ممکن است برخی از انتقادها به جا باشد، اما به هیچ وجه نمی توان از وجه محبوبیت شهید والامقام آیت الله رییسی در میان آحاد مردم چشم پوشی کرد؛ قدر و قیمتی که به واسطه حضور بی تکلف در بارگاه رضوی و خادمی امام رضاجان به آن نائل شد تا حدی که این مُهر خادمی چنان اعتباری به ایشان داد که  عاقبت به خیری را نصیبشان کرد و ایشان پس از سال‌ها خدمتگزاری به مردم در سمت های مختلف خاصه این سه سال اخیر که برای ارائه خدمت به مردم به اقصی نقاط کشور سفر کرده و تلاششان را معطوف به کاهش فقر و کاستن از رنج مردم کردند، بیش از پیش نمایان شده و جان و روح این شهید بزرگوار را صیقلی کرد.

اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۰ بود که دولت سیزدهم به میمنت میلاد امام رضا(ع) آغاز به کرد و رئیس جمهور شهیدمان با اتکا به عهدی که با این امام همام بسته بود، خستگی را خسته کرده و با عزمی استوار در اندیشه آبادانی ایران سربلند بود و برای تحقق این مهم از هیچ بازدید و سفری صرفنظر نکرد تا دردی از مردم را دوا کند. همتش آن قدر بلند که به توسعه ایرانی فراتر از پایتخت و مراکز استان‌ها می اندیشید و عاقبت جانش را نیز در این راه هبه کرده و همزمان با سالروز میلاد معین الضعفا، رخت عافیت به تن کرده و برای همیشه میهمان و هم نشین امام رضا(ع) شد چه بسا که در این مسیر همچون مقتدایش از سم کلام و کینه بدخواهان نیز بی‌نصیب نماند اما به قول کلام حکیمانه رهبر انقلاب، این آزردگی‌ها، مانع تلاش شبانه روزیش برای پیشرفت و اصلاح امور نشد.
او اینک میهمان حضرت زهرا(س) و فرزند برومندش امام رضا(ع) است و افسوس به حال ما که شاهد فقدان خدمتگزاری بی نظیر که هیچ فرصتی را برای خدمت به ملت به ویژه محرومان از دست نمی داد، هستیم. خدمتگزاری که مشمول دعای خیر ملت و این عاقبت بخیری مثال زدنی شد تا امام رضا(ع) خریدارش باشد؛ عاقبتی که آرزوی همه مریدان اهل بیت(ع) از جمله دلدادگان سلطان طوس است تا عاقبت خود را به مِهر آل الله گره زده و به مرحله رضا برسند.
رویای همه مایی که در تاریخ ۳/۳/۱۴۰۳ در خیابان های منتهی به حرم امام رضا(ع) در تشییع شهدای خدمت شرکت کرده‌ایم این است که مثل سید ابراهیم رییسی که شیفته خدمت بود عاقبت بخیر شویم و رفع خستگی‌ها و رنج‌هایمان را به آغوش پرمهر امام رضا(ع) بسپاریم تا شاید ما را از خاکسترنشینی دنیای فانی رها کرده و به فیض شهادت در راه رضای خدا نائل کند، إِنْ شاءَ اللَّهُ.

انتهای پیام