تغییر رویکرد نسبت به دیپلماسی و ایجاد زیرساخت‌ها برای تعامل با جهان، دو گام طی شده توسط دولت سیزدهم به‌منظور نقش‌آفرینی فعال‌تر در مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی است؛ توسعه دیپلماسی اقتصادی، روابط منطقه‌ای و پیوستن به پیمان‌های بزرگ مانند شانگهای، بریکس و توافق ایران و عربستان از جمله اقداماتی بود که دولت رئیسی آنها را محقق و جمله «بلد بودن زبان دنیا» را به معنای واقعی ترجمه کرد.