به گزارش ایسنا، یک ژل جدید در افراد الکلی از ورود این ماده به جریان خون و جذب آن توسط خون جلوگیری می‌کند.
به نقل از نیو اطلس، گفته می‌شود که این ماده که قابل خوردن است، به جلوگیری از ورود الکل به جریان خون و آسیب رساندن به کبد کمک می‌کند.
به طور معمول، الکل از طریق غشاهای مخاطی که داخل معده و روده را پوشانده‌اند، وارد جریان خون می‌شود. سپس به کبد می‌رود، جایی که ابتدا به یک ترکیب شیمیایی سمی به نام استالدهید(acetaldehyde) و سپس به اسید استیک(acetic acid) نسبتا بی‌ضرر متابولیزه می‌شود.
متأسفانه حتی وقتی استالدهید نسبتاً سریع به اسید استیک تبدیل می‌شود، هنوز هم می‌تواند آسیب زیادی به کبد و سایر قسمت‌های بدن وارد کند. علاوه بر این، اگر مقادیر زیادی الکل در مدت زمان کوتاهی مصرف شود، نمی‌تواند به اندازه کافی سریع متابولیزه شود و منجر به مسمومیت می‌شود.
اینجاست که این ژل آزمایشی جدید وارد می‌شود.
این ژل توسط دانشمندان دانشگاه ETH زوریخ سوئیس ساخته شده است و محتوی گلوکز، نانوذرات طلا و نانوالیاف مشتق از پروتئین آب پنیر است که با اتم‌های آهن پوشانده شده‌اند و می‌توان آن را قبل، در حین یا بلافاصله پس از نوشیدن، تا زمانی که الکل هنوز در مجرای روده وجود دارد، مصرف کرد.
خوشبختانه این ژل به آرامی هضم می‌شود، بنابراین به اندازه کافی در دستگاه گوارش باقی می‌ماند تا کار خود را انجام دهد.
این کار با واکنش ذرات گلوکز و طلا داخل بدن شروع می‌شود و پراکسید هیدروژن تولید می‌کند. پراکسید هیدروژن به نوبه خود باعث ایجاد یک مجموعه واکنش‌های آنزیمی می‌شود که توسط اتم‌های آهن تقویت می‌شوند و الکل موجود را مستقیم به اسید استیک تبدیل می‌کند. این اتفاق قبل از اینکه الکل فرصتی برای ورود به جریان خون پیدا کند، اتفاق می‌افتد.
این ژل در آزمایشات آزمایشگاهی روی موش‌هایی که یک دوز الکل دریافت کرده بودند، استفاده شد و ظرف ۳۰ دقیقه، سطح الکل خون این موش‌ها در مقایسه با گروه کنترلی که ژل را دریافت نکردند، ۴۰ درصد کاهش یافت. این رقم پس از پنج ساعت به ۵۶ درصد رسید.
همچنین مشخص شد که موش‌های تحت درمان با این ژل، استالدهید کمتری در دستگاه گوارش خود داشتند، به علاوه فشار بسیار کمتری در کبدشان نشان داده شد.
این تیم پژوهشی اکنون به دنبال انجام آزمایشات انسانی است.
پروفسور رافائل مِزِنگا پژوهشگر ارشد این مطالعه می‌گوید: اگر به هیچ وجه الکل ننوشید، سالم‌تر است.
مقاله‌ای در مورد این پژوهش به تازگی در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.
انتهای پیام