یادداشت ر. ساداتی ـ خبرگزاری ایسنا
«بحث عقبه اول و دوم و تاریخ صدر اسلام بود که باد جمرات و جمره عقبه زنده شد.
حالا چرا پیامبر (ص) دعوتشان را از قبایل در نزدیکی جمره عقبه انجام می‌دادند یا اینکه چرا قبایل آنجا در منا سکنی می‌گزیدند، بماند.
اما ... جمرات این‌قدر خسته است حاجی که یادش نمی‌افتاد از پیمان عقبه و آغاز مدینه اسلامی به جای یثرب مدینه النبی شدن پس از چندین هزارسال در نزدیکی آخرین تظاهر شیطان برای ابراهیم و سنگ‌های دوربادش تحقق بخشید.
رمز و رازش بماند، ولی حال خوش آخرین سنگ‌ها بر پیکره شیطان را عشق است و بعد آغاز مهیا کردن حکومت اسلامی.
مگر حکومت اسلامی هم اشک دارد؟
ای دل که هوای حج گرفته... .
شاید هر مسلمانی بخواهد مصعب بن عمیر باشد. از اشراف‌زاده‌های مکه از بنی‌هاشم که جزو اولین معلمین قرآن است؛ قرآنی که هنوز کامل نازل نشده، پیامبر (ص) معلم جوان را فرستاده تبلیغ به یثرب که به ایشان قرآن بیاموزد.
کاش ما هم مصعب بن عمیر بودیم، در بدر شمشیر می‌زدیم، می‌شدیم از بدریون و بعد در احد شهید می‌شدیم و پیامبر (ص) برایمان گریه می‌کرد و آیه برایمان نازل می‌شد و سالیان بعد حضرت زهرا (س) هر روز به ما سر می‌زدند از داغ مدینه.
یک مدین النبی به مصعب بدهکار است بابت آموزش قرآن و اولین نماز جمعه‌ای که برگزار کرد.
عقبه اسم آخرین رویایی ابراهیم و شیطان است در منا.
عقبه اسم یک دیوار سنگی است برای سنگ زدن در حج. اسم پیمان برای ساختن حکومت اسلامی. اسم اولین گام ساخت مدینه‌النبی، و خوشحال اولین معلم اعزامی قرآنش مصعب بن عمیر.
قشنگ معلوم است دل هوایی زیارت قبور شهدای احد شده است.
۷۰ شهید عالی مقام: سید الشهدا حمزه، مصعب بن عمیر، حنظله غسیل الملاءکه ... حواسمان باشد شب دوازدهم ذی‌الحجه و کنار جمره عقبه محل قرار و مدار سیاسی اسلام است و این اقدام نبی‌الله بود.
امسال سال برائت است و اسلام داغدار فلسطین. حج هم راهکار گسترش اسلام.
باشد که مدیون نبی‌الله نباشیم.»
انتهای پیام