به گزارش ایسنا، خراسان نوشت: این روزها بحث‌های مربوط به نفی سلطه آمریکا در خود محافل قدرت غرب و متحدان غرب، چنان گل انداخته که دیگر حتی گاف‌های دیدنی و شنیدنی جو بایدن، از جمله همین دیروز که کیم جونگ اون را رئیس‌جمهور کره‌جنوبی نامید! جذابیت گذشته را برای رسانه‌های جریان اصلی از دست داده است. امروز آنچه برای افکار عمومی بین‌المللی اهمیت یافته، دیگر نه اخبار رسوایی نظام آمریکا بلکه تحولات مربوط به فروپاشی هیمنه آن است.
در حالی که رفته رفته به زمان برگزاری انتخابات پارلمان اروپا نزدیک می‌شویم؛ مانفرد وبر، نماینده آلمانی پارلمان اروپا که ریاست حزب مردم اروپا را بر عهده دارد از طرح پیشنهادی فرانسه برای ارائه چتر هسته‌ای خود به اروپا استقبال و پشتیبانی کرد. وبر در مقابل از اولاف شولتس، صدراعظم آلمان از جناح چپ به دلیل عدم ورود به این موضوع و تعامل نکردن با آن انتقاد کرد. احتمال پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده و همچنین تهدیدهای فزاینده روسیه برای استفاده از سلاح های هسته‌ای همگی باعث شده است که بحث در مورد توان بازدارندگی هسته‌ای در اتحادیه اروپا دوباره مطرح شود.
از طرفی، ناتو برای حفظ بازدارندگی خود به شدت به کلاهک‌های هسته‌ای آمریکا مستقر در اروپا متکی است. درست است که انگلیس و فرانسه تنها قدرت‌های هسته‌ای اروپا و بخشی از ناتو هستند، اما کنترل مستقلی بر زرادخانه‌های هسته‌ای خود دارند.اتحادیه اروپا از لحاظ تاریخی در رسیدن به بازدارندگی هسته‌ای مردد یا ناتوان بوده است. با این حال، چشم‌انداز امنیتی نامشخص کنونی در اروپا، اتحادیه را بر آن داشته است که ستون امنیتی خود را که قبلا نادیده گرفته شده بود، تقویت کند و برخی از رهبران سیاسی را وادار کرد که آشکارا از سلاح‌های هسته‌ای دفاع کنند.امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه در هفته‌های اخیر آشکارا خواستار بحث‌های اروپایی درباره استفاده از ظرفیت‌های هسته‌ای فرانسه برای دفاع از این قاره شده است.از نظر ماکرون، عدم اطمینان در مورد تعامل آینده ایالات متحده در اروپا، اتحادیه اروپا را مجبور می کند تا تصمیم بگیرد که آیا به یک توان بازدارنده هسته‌ای مختص به خودش نیاز دارد یا خیر. پیشنهاد ماکرون این است که فرانسه می‌تواند در این زمینه کمک کند؛ اما مشخص نیست که آیا فرانسه اراده و توان گسترش چتر هسته‌ای خود به بقیه کشورهای اتحادیه را دارد یا خیر. استقلال راهبردی فرانسه؟ از زمان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) در سال ۲۰۲۰، فرانسه تنها کشور اتحادیه است که دارای سلاح هسته‌ای است. فرانسه تقریباً ۲۹۰ سلاح اتمی دارد و چهارمین زرادخانه جهان از نظر انبارهای کلاهک پس از روسیه، ایالات متحده و چین است.وقتی که شارل دوگل، رئیس جمهوری وقت فرانسه در سال ۱۹۶۱ میلادی، تضمین‌های هسته ای ایالات متحده را زیر سوال برد، فرانسه به سمت ایجاد نیروی بازدارنده هسته‌ای خودش سوق پیدا کرد و در اروپا به عنوان یک نیروی مستقل از ایالات متحده و یک موازنه‌گر نگریسته شد.
این روحیه امروز نیز ادامه دارد: فرانسه هنوز هم در گروه برنامه‌ریزی هسته‌ای ناتو شرکت نمی‌کند. البته صرف وجود اسم بازدارندگی فرانسه به طور کلی توان ناتو را تقویت می کند چرا که به خودی خود محاسبات دشمنان را پیچیده می‌کند.اگرچه بازدارندگی هسته‌ای سنگ بنای موضع بازدارندگی ناتو بوده است، اما بسیاری از کشورهای عضو در مورد نقش سلاح‌های هسته‌ای در برنامه‌ریزی دفاعی نامطمئن هستند.بحث بر سر آمادگی هسته‌ای اتحادیه اروپا موضوع جدیدی نیست. به طور سنتی، مانع توسعه به اصطلاح «یوروبمب» آلمان بوده است. حتی پس از تهاجم روسیه به اوکراین، ۹۰ درصد آلمانی‌ها هنوز ایده توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای کشورشان را رد می‌کنند و بعید به نظر می‌رسد که عموم مردم آلمان به طور چشمگیری با ایده بمب هسته‌ای اروپایی موافقت کنند.سایر کشورهای اتحادیه اروپا مانند ایرلند، مالت و اتریش هم که به طور سنتی بی‌طرف هستند، به احتمال زیاد مایل به حمایت از این بمب نیستند: این سه کشور معاهده منع سلاح های هسته ای (TPNW) را امضا کرده‌اند که احتمالا مانع از هرگونه تلاش برای گسترش زرادخانه هسته‌ای فرانسه به اروپا می‌شود. با این حال گذشت ماه های اخیر ثابت کرد رویکرد براندازانه ماکرون علیه سلطه بی‌چون و چرای آمریکا بر اروپا حامیانی جدی دارد.
انتهای پیام