اول معلم خلقت، همان خداوندی است که در سوره عَلَق فرمود «بخوان به نام پروردگارت، همان کس که به وسیله قلم آموخت» پس بدانیم که معلمان جایگاه والا و رفیعی دارند.
جهان هستی جلوه‌گاه صفات خداوندی است آنجایی که از صفت جمیل بودن خداوند یاد می شود این صفت خداوندی را می‌توانیم در جنگل‌ها، گل‌ها و کوه و دشت ببینیم.
صفت دیگر که به قادر بودن خداوند اشاره می‌کند می‌توان قدرت خداوند را در هستی دید اما وقتی می گوید «ان الله علیم» صفت علیم و عالم بودن در معلم جلوه گر شده و تجلی می یابد و چنانچه هر جامعه ای به معلمان خودش ارزش و احترام بگذارد قطعاً آن جامعه به پیشرفت می رسد و استعدادهایش شکوفا می‌شود.
واژه‌ها در وصف وجود معلم عاجز و زبان‌ها در بیان فضایل اساتید بزرگوار قاصرند. چه می‌توان گفت در توصیف انسان‌های فرزانه‌ای که وجود پر برکتشان ترجمان شایسته‌ی آیات الهی و تبلور حدیث شریف «ان العلما ورثه الانبیا» است.
معلمی، آغازی بی پایان است و بزرگان درست گفته‌اند که بهترینِ مردم، معلم می‌شوند و آموزگارانی انسان‌ساز و فرداپرداز.
شناختی که از جاده علم و عقل عبور می‌کند؛ انسان را به سرزمین دانایی، رهنمون می‌سازد و این همان چیزی است که لازمه ساختن یک جامعه با نشاط و آگاه برای نیکو زیستن است. آموزگارانی که راه تعلیم و تربیت را هموار و جان تشنگان را به دریای معرفت، سیراب می‌کنند سزاوار ستایش و قدرشناسی هستند.
بلاشک، انعکاس ذهن پویا و خلاقِ معلمان است که در جامعه آینده ما متبلور می‌شود؛ معلمی که کردار و رفتارش مصداق درس‌ها و توصیه‌هایش باشد، دانش آموزانی شایسته، شهروندانی مسئول و با اخلاق و مردمانی قانونمدار تحویل جامعه خواهد داد.
معلمان خالصانه آموختن را برای جوانه‌های زندگی معنا می‌کنند و قافله‌سالاران کاروان روشنگری هستند؛ دانش‌آموزانی که ریشه در نگاه معلمان گرانقدر این مرز و بوم دارند بی‌گمان، میوه شیرین و ماندگارِ انسانیت خواهند داد.
اساس هستی بر تربیت انسان بوده و رکن اصلی در تربیت انسان معلم است. معلمی یک هنر است و هنر به سراغ معلم و معلم به سراغ هنر می‌رود و هر انسانی نمی‌تواند هنرمند و معلم باشد.
معلمان طلایه داران پیشرفت و تعالی در کشور بوده و معلم ماندنی‌ترین واژه علم‌آموزی در تاریخ ثبت شده و نام و اندیشه معلم از بدو خلقت تا برای همیشه ماندگار بوده و خواهد بود.
جامعه با تمام نقاط قوت خود محصول فکر و هنر معلم است، خود معلم و جایگاه معلم هم نشان دهنده فکر و هنر جامعه است یعنی با هم ارتباط تنگاتنگ دارند.
۱۲ اردیبهشت، روز ستایش دانایی، تعهد و عشق به رشد و تعالی جامعه است. این روز فرصت مغتنمی است تا از معلمان عزیز به عنوان پیشوایان فکری و فرهنگی جامعه، تجلیل و قدردانی شود.
تقدیر و تجلیل از مقام معلم نباید منوط به یک روز یا هفته باشد، معلمان در تمامی سال مورد تقدیر هستند.
نقش معلم در جامعه نقش پیامبری است و معلمی در سازندگی کشور و نیروهای انسانی جامعه نقشی بی‌بدیل داشته و روز بزرگداشت معلم، روز تکریم عشق و ایثار و روز تجلیل از کسانی است که شهد شیرین علم و دانش را جرعه جرعه در جان‌های تشنگان زلال معرفت جاری می‌سازند.
تاریخ پرافتخار ایران زمین و آثار فرهنگی به جا مانده از شخصیت‌های علمی و فکری، نشانگر جایگاه والای تعلیم و تعلم در این سرزمین است و بی‌تردید پشتوانه این تاریخ پرافتخار، عالمان و معلمان گمنامی هستند که همت بلند آنان، گنجینه فاخری از معارف و شخصیت‌های علمی را برای ملت ما ساخته و زمینه‌ساز فرهنگ و تمدن شده است.
آری روز معلم روز قدردانی از زحمات کسانی است که عاشقانه در میدان و سنگری قرار گرفته‌اند تا نسلی را تربیت کنند که آینده در دستان آن‌هاست.
انتهای پیام