تحقیقات دانشگاهی نقش مهمی در مسیر علمی هر کشوری ایفا می‌کنند به همین دلیل قصد داریم در سلسله مطالب خود به چگونگی تامین مالی پروژه‌های تحقیقاتی در کشورهای مختلف بپردازیم، در ادامه مطلب گذشته و تامین مالی تحقیقات علمی در ایالات‌متحده به دیگر موارد اختصاصی در تامین مالی پروژه‌ها اشاره خواهیم کرد.
فرآیند تامین مالی و داوری تخصصی
به‌طور کلی، تصمیمات تامین مالی توسط سازمان‌های فدرال بر اساس فرآیند داوری تخصصی است که واجد شرایط بودن پیشنهادهای ارائه شده برای دریافت پاداش و شایستگی علمی یا فنی آنها را بررسی می‌کند. هنگامی که پیشنهادها توسط مدیران برنامه فدرال برای واجد شرایط بودن بررسی می‌شود، آنها برای بررسی فنی بیشتر به هیأت‌های متخصصان علمی خارجی یا «تخصصی» ارسال می‌شوند. با توجه به سازمان مربوطه و برنامه مورد نظر، هیأت‌های بررسی ممکن است به‌صورت حضوری تشکیل شوند یا کار خود را از طریق مکاتبات کتبی یا الکترونیکی انجام دهند. داوران در درجه اول، دانشمندانی هستند که به‌طور فعال در کار تحقیقی فعالیت می‌کنند. خط‌مشی‌های در مورد منافع و اطلاعات محرمانه سازمان برای بازبینی‌کنندگان، با هدف اطمینان از فرآیند بررسی بی‌طرفانه و محدود کردن استفاده از اطلاعات برنامه‌های ممتاز مشخص است.
کمک‌های مالی
بیشتر تحقیقات دانشگاهی از طریق کمک‌های مالی تأمین بودجه می‌شوند. کمک‌های مالی(کمک هزینه) یا تجهیزات و یا هر دو به محققان واجد شرایط برای انجام طرح‌ها یا فعالیت‌های تایید شده ارائه می‌شود. دریافت‌کننده کمک هزینه، مسئول انجام فعالیت‌های طرح، ارائه گزارش پیشرفت و آماده‌سازی نتایج برای انتشار است. سازمان اعطاکننده کمک هزینه بر استفاده از وجوهی که پرداخت کرده است نظارت می‌کند، اما اغلب کمترین دخالتی در ماهیت کار دارد.
قراردادهای مشارکتی
در مواردی که سازمان‌های فدرال در ماهیت طرح تحقیقاتی خاص مشارکت قابل‌توجهی دارند، اغلب با دریافت‌کننده بودجه، قرارداد همکاری منعقد می‌کنند. به‌عنوان مثال، بنیاد ملی علوم از قراردادهای همکاری با سازمان‌هایی که امکانات کاربری ملی را مدیریت می‌کنند، مانند رصدخانه‌های نجومی، استفاده می‌کند. انجمن ملی سرطان مؤسسه ملی بهداشت از توافق‌نامه‌های همکاری برای ارتقای تعامل بین محققان خود و پژوهشگران خارجی که کارآزمایی‌های بالینی را انجام می‌دهند، استفاده می‌کند.
قراردادها
قراردادها، توافق‌هایی بین موسسه و سازمان اعطا کننده کمک هزینه هستند که بیشتر شامل ایجاد محصول یا خدمات ملموس است. فعالیت‌های قراردادی شامل آزمایش یا ارزیابی محصول اختصاصی، توسعه تجهیزات، گزارش‌های فنی و ارزیابی‌ها و خدمات مشاوره‌ای است.
مدیریت مسئولیت‌پذیری تحقیقات
دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید راهنمایی‌هایی را برای استفاده از بودجه تحقیقاتی فدرال از طریق ۲ سند سیاست مدیریت کلیدی ارائه می‌دهد. بخشنامه A-۱۱ دستورالعمل‌های مدیریت کلی و بخشنامه A-۲۱ دستورالعمل‌های هزینه را برای هزینه‌های مستقیم تحقیقات و برای تسهیلات و هزینه‌های اجرایی ارائه می‌دهد. در طول سال‌ها، دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید و سازمان‌های فدرال، خود این دستورالعمل‌ها را ایجاد یا تقویت کرده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که دانشگاه‌ها و همچنین سایر پژوهشگران، بودجه تحقیقاتی را که از دولت فدرال دریافت می‌کنند به‌طور کامل اختصاص و به‌طور مناسب هزینه می‌کنند. موافقت از طریق انواع حسابرسی‌های منظم، نظارت می‌شود.
دولت فدرال چه هزینه‌های تحقیقی را پوشش می‌دهد؟
دولت فدرال هزینه‌های تحقیقاتی ذیل را ارائه می‌کند:
هزینه‌های مستقیم
این بخش از کمک مالی، قرارداد همکاری یا توافق، شامل هزینه‌های انجام طرح تحقیقاتی خاص، مانند حقوق، کمک هزینه تحصیلی دانشجویان فارغ‌التحصیل، سفر برای جلسات علمی، تجهیزات خاص و لوازم است. اگرچه بیشتر این هزینه‌ها توسط دولت فدرال به دانشگاه‌ها بازپرداخت می‌شود، گاهی اوقات سازمان‌ها از آنها می‌خواهند که در پرداخت تمام یا بخشی از این هزینه‌های مستقیم تحقیقاتی سهیم باشند.
تسهیلات و هزینه‌های اجرایی
این هزینه‌ها که در طول تاریخ به‌عنوان «هزینه‌های غیرمستقیم» نامیده می‌شوند، شامل هزینه‌هایی هستند که نمی‌توان آنها را به طرح تحقیقاتی خاص نسبت داد، اما برای انجام تحقیقات ضروری هستند. چنین هزینه‌هایی شامل ساخت و نگهداری تاسیسات تحقیقاتی، خدمات آب و برق، مدیریت تحقیقات و حسابداری و انطباق با مقررات فدرال در زمینه‌هایی مانند حفاظت از موضوع تحقیقات انسانی، مراقبت از حیوانات، حریم خصوصی و امنیت اطلاعات بهداشتی، کنترل سرایت، دفع مواد خطرناک و سایر الزامات مربوط به سلامت، ایمنی و امنیت است. دولت فدرال هزینه‌های تسهیلات و هزینه‌های اجرایی را به‌طور مستقیم پرداخت نمی‌کند، در عوض، به دانشگاه‌ها بابت پولی که از قبل خرج کرده‌اند، هزینه بازپرداخت می‌کند.
بازپرداخت هزینه تسهیلات و هزینه‌های اجرایی دولت فدرال
دولت فدرال در بازپرداخت هزینه‌ها به صورت ذیل عمل می‌کند:
نرخ هزینه تسهیلات و هزینه‌های اجرایی
نرخ بازپرداخت هزینه‌های تسهیلات و هزینه‌های اجرایی مختص کمک‌های مالی فردی نیست. در عوض، مذاکره‌کنندگان سازمان فدرال و مدیران دانشگاه، بر اساس هزینه‌های تاریخی مستند و مطالعات تحلیل هزینه، درصد کلی هزینه‌های مجاز تسهیلات و هزینه‌های اجرایی را از پیش تعیین می‌کنند. نرخ هزینه‌های تسهیلات و هزینه‌های اجرایی از مؤسسه‌ای به مؤسسه دیگر متفاوت است زیرا هزینه‌های ساخت، نگهداری، آب و برق و اجرایی با توجه به مؤسسه و منطقه متفاوت است؛ به‌عنوان مثال، هزینه‌های گرمایش زمستانی در بوستون شاید با هزینه‌های سن دیگو متفاوت باشد. نرخ هزینه برای هر دانشگاه به‌طور کلی هر ۳ سال یکبار تجدیدنظر می‌شود.
زمانی که دانشگاهی از سازمان فدرال کمک هزینه، قرارداد یا موافقت‌نامه همکاری به‌دست می‌آورد، قرار است بدون توجه به سازمان خاص تامین‌کننده مالی، بازپرداخت تسهیلات و هزینه‌های اجرایی را با این نرخ توافقی دریافت کند، با این حال، در عمل، دانشگاه‌ها ممکن است نرخ بسیار کمتری از بازپرداخت تسهیلات و هزینه‌های اجرایی را دریافت کنند.
با افزایش الزامات اجرایی و پذیرش، بازپرداخت هزینه محدود می‌شود
در ۲۰ سال گذشته، دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید بازپرداخت هزینه‌های دانشگاه را با کم کردن هزینه‌های اجرایی قابل بازپرداخت در ۲۶ درصد هزینه‌های مستقیم، کاهش یا حذف بازپرداخت هزینه‌های مجاز قبلی و نیاز به سیستم‌های داخلی اضافی و بازبینی برای هزینه‌های ساخت و ساز و نوسازی، به‌طور قابل توجهی محدود کرده است.
این تشدید حتی زمانی رخ داده است که دولت فدرال به میزان قابل‌توجهی پذیرش تحقیقات و مسئولیت‌های اجرایی دانشگاه‌ها و اساتید را افزایش داده است. نتایج نظرسنجی از محققان اصلی دانشکده در ماه ژانویه ۲۰۰۷ این نکته را نشان می‌دهد. این نظرسنجی نشان داد که اعضای هیئت علمی، در مقایسه با ۱۸ درصد در دو دهه قبل، ۴۲ درصد از زمان تحقیقاتی خود را که با بودجه فدرال تامین می‌شود، صرف پذیرش و مسائل اجرایی مرتبط با کمک هزینه می‌کنند.
فرآیند استفاده از نتایج تحقیقات دانشگاه چیست؟
انتقال فناوری وسیله‌ای است که از طریق آن یافته‌های تحقیقاتی به بخش خصوصی برای توسعه بالقوه در محصولات و فرآیندها منتقل می‌شود. محصولات توسعه‌یافته از انتقال فناوری دانشگاه شامل فناوری اتصال ژنی است که به‌طور موثر صنعت بیوتکنولوژی، موتورهای جستجوی اینترنتی جدید را ایجاد کرد و مصالح ساختمانی را بهبود بخشید.
از زمان تصویب قانون «تجاری‌سازی فناوری» (Bayh-Dole) در سال ۱۹۸۰، دولت فدرال به دانشگاه‌ها و سایر سازمان‌های غیرانتفاعی اجازه داده است تا اختراعات ایجاد شده از تحقیقاتی را که توسط دولت تأمین می‌شود، ثبت اختراع و آن را حفظ کنند. دانشگاه‌ها نیز به نوبه خود باید:
• مجوز برای حقوق نوآوری به صنعت ارائه کنند؛
• از درآمد باقی مانده، منهای هزینه‌های مدیریت فناوری، برای تحقیقات علمی یا آموزش استفاده کنند؛
• هر گونه درآمد آتی از حق ثبت اختراع را با مخترع به اشتراک بگذارند
• مجوز غیر انحصاری و غیر قابل فسخ برای اختراع به دولت فدرال ارائه دهند.
بر اساس تجزیه و تحلیل انجمن مدیران فناوری دانشگاه، حدود ۶۵۸ محصول جدید بر اساس اکتشافات دارای مجوز دانشگاه، فقط در سال مالی ۲۰۰۹ معرفی شدند. در همان سال، ۵۹۶ شرکت نوپا بر اساس مجوزهای اختراعات دانشگاهی راه‌اندازی شدند.
ترکیب فعلی عملکرد تحقیق و توسعه ایالات‌متحده
تحقیق و توسعه اغلب توسط بخش‌هایی غیر از بخش‌های تامین‌کننده بودجه تحقیق و توسعه انجام می‌شود. به‌عنوان مثال، دولت فدرال برخی از تحقیقاتی را که تامین مالی می‌کند انجام می‌دهد، اما تحقیقات انجام شده توسط کسب و کار، دانشگاه‌ها و کالج‌ها و سایر سازمان‌ها را نیز تامین می‌کند.
منابع
https://sgp.fas.org
https://files.eric.ed.gov
https://www.bu.edu/
https://www.gsa.gov
https://crsreports.congress.gov
انتهای پیام