این آیین امروز (اول اردیبهشت ماه) با حضور اساتید و اعضای هیأت‌های علمی دانشگاه‌ها و دانشجویان رشته‌های معماری، مرمت، باستان‌شناسی و سایر حوزه‌های وابسته به میراث فرهنگی کشور از سوی معاونت میراث فرهنگی و واحد پژوهش اداره کل میراث فرهنگی استان گیلان در کاروانسرای عباسی رشت برگزار شد.
ولی جهانی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان اظهار کرد: در گیلان بیش از ۵۲۰۰ اثر تاریخی شناخته شده که ۱۲۶۱ مورد از این تعداد در فهرست آثار ملی ثبت شده است. محوطه‌ها و بناهای تاریخی استان به‌عنوان یکی از توانمندی‌های گردشگری این سرزمین هر بار بیشتر مورد اقبال گردشگران قرار می‌گیرد.
وی از مالکان بناهای تاریخی استان خواست برای مرمت این خانه‌ها همراه باشند و گفت: طبق پیگیری امور مربوط به ماده ۹۸ برنامه ششم توسعه، بناهای تاریخی استان برای تبدیل به جاذبه‌های گردشگری به بخش خصوصی واگذار می‌شود و این اداره کل از همه مالکانی که دارای بنای تاریخی هستند و قصد تغییر کاربری در راستای توسعه گردشگری دارند، حمایت می‌کند.
او بیان کرد: این استان دارای توانمندی‌ها و قابلیت‌های گردشگری و تاریخی فراوانی است که توانسته این خطه را به یکی از قطب‌های گردشگری کشور تبدیل کند.
جهانی تاکید کرد: ترمیم و بازسازی بناهای تاریخی گیلان در اولویت برنامه‌های اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان قرار دارد.
محمدرضا امیری‌نژاد، معاون میراث فرهنگی استان گیلان اظهار کرد: حفظ و صیانت از بناها و محوطه‌های تاریخی وظیفه همگانی است و در سال‌های اخیر، اقدامات خوبی برای ساماندهی بناهای تاریخی توسط مالکان خصوصی انجام شده است.
وی ایجاد تشکلی به نام «جامعه مالکان و بهره‌برداران بناهای تاریخی» را خواستار شد تا ساماندهی امور بیش از پیش شتاب گیرد.
امیری‌نژاد اظهار کرد: امیدوارم با مساعدت و همراهی مردم و مالکان بناهای تاریخی، حفظ و احیای بناها در دستور کار قرار گیرد و امانت گذشتگان سالم به آیندگان تحویل داده شود.
مهسا دلشاد، عضو هیأت علمی و رئیس مرکز تحقیقات و مطالعات بافت‌های تاریخی دانشگاه لاهیجان هم گفت: بافت‌های تاریخی شهرها آثار گران‌بهایی هستند که بیانگر فرهنگ، اصول معماری و شهرسازی و به‌طور کلی ایدئولوژی حاکم بر ادوار مختلف است، اما بافت قدیمی شهرها معمولاً دارای کاربری‌هایی مانند حمام‌های عمومی، کاروانسراها و ... بوده است که امروزه کاربردی ندارند و در متن شهر به‌صورت خاموش به حیات خویش ادامه می‌دهند، چراکه نیازهای جامعه معاصر تفاوت زیادی کرده و در تناسب این تغییر در نیازها، فعالیت‌ها و کالبد و فرم شهرها تغییر کرده است. بنابراین می‌توان با تغییراتی در کالبد این مجموعه‌ها و تزریق فعالیت‌های جدید و متناسب با نیازهای امروزه مردم این فضاها را دوباره به سیستم فعال و پویای شهر برگرداند.
وی ادامه داد: با گسترش نظریات درباره شیوه مداخله در بافت تاریخی، تمرکز ویژه بر کالبد بوده که خود امری ضروری است، اما کافی و ضامن تداوم حیات یک بنای تاریخی نیست. غفلت از ابعاد اجتماعی، رفتاری و فرهنگی فضا باعث بی‌جان شدن بافت تاریخی شده و آن را در بهترین حالت، تبدیل به موزه کرده که در آن، جریان رفتاری ویژه‌ای رخ نمی‌دهد. بر این اساس تلاش این است که علاوه بر احیای بافت تاریخی و ارتقای کیفیت پاسخ‌دهی بتوان فرهنگ و پیشینه شهر و یک منطقه را بازشناساند و رنگ و بویی از جنس حضور، زندگی و حیات به بافت داد.
او بیان کرد: امروزه توجه به مسأله گردشگری از مباحث مهم در بیشتر شهرهای جهان از جمله شهرهای ایران است. جذب گردشگر صرفاً به‌دلیل وجود آثار با ارزش و تاریخی در شهرها اتفاق نمی‌افتد، بلکه استفاده متناسب از این آثار و نشان دادن ارزش‌های نهفته آنها بعد دیگری از مسأله گردشگری را پیش روی متخصصان در این زمینه قرار می‌دهد. بی‌توجهی به قابلیت‌های چند بعدی کالبدی، کارکردی و معنایی و داشتن نگاه صرفاً موزه‌ای نسبت به آثار ارزشمند باعث شده که این آثار روز به روز فرسوده‌تر شوند و روزی از خاطره‌ها محو شوند و فقط نامی از آنها باقی بماند که استان گیلان نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.
انتهای پیام