به گزارش ایسنا، به نقل از روزیاتو، مسیر شهرت ریا از زمین‌های خاکی مسابقات محلی‌ای آغاز شد که توسط انجمن ورزشی مدارس فیلیپین برگزار می‌شدند. او توانست ۳ مدال طلا در مسابقات دوی ۴۰۰ متر، ۸۰۰ متر و ۱،۵۰۰ متر برنده شود. آن زمان او تنها ۱۱ سال داشت. اما تنها توانایی‌های ورزشی ریا نبود که توجه میلیون‌ها نفر را به خود معطوف ساخت، بلکه در حقیقت کفشهای او – یا درست‌تر اینکه، کفشهای نداشته‌ی او بود که مورد توجه قرار گرفت.
در حالی که رقبای او با کفشهای کتانی شیک و زیبا خود را به خط پایان مسابقه رسانده بودند، ریا که مشکلات مالی او را از داشتن کفشهای ورزشی نامناسب محروم ساخته بود، پاهای خود را با بانداژ بسته و روی آن‌ها را به شکل کفش نقاشی کرده بود. او حتی لوگوی معروف برند نایکی را روی بانداژ پاهایش کشیده بود، چیزی که او را به نمادی از اراده و تاب آوری تبدیل کرد.
برای ریا، نداشتن کفش مناسب نه یک مانع، بلکه راهی برای اثبات اراده‌ی قوی‌اش بود. او در مصاحبه‌های خود از آرزویش برای شرکت در مسابقات بزرگ‌تر به عنوان نماینده‌ی کشورش گفت. او دلش می‌خواست روزی بتواند در مسابقات قهرمانی آسیا رقابت کند، آرزویی که از علاقه‌ی او به ورزش دو و حمایت از خانواده‌اش نشأت می‌گرفت.
انتشار گسترده‌ی تصاویر ریا در فضای مجازی با تحسین و حمایت زیادی از سرتاسر دنیا مواجه شد. بسیاری تحت تأثیر داستان ریا قرار گرفتند و خواهان کمک به او به هر شکل ممکن شدند، چه از طریق خرید کفش مناسب و چه از طریق کمک مالی. در این میان، یک برند ورزشی برای تهیه‌ی یک جفت کفش ورزشی به همراه جوراب و کیف برای ریا دست به کار شد، اقدامی که نه تنها او را برای مسابقات آینده‌اش تجهیز کرد، بلکه به نمادی از باور جمعی به پتاسیل او بدل شد.
انتهای پیام