با توجه به اینکه مشکل ناشنوایی جنبه حسی و عصبی دارد ماندگار است و حلزون باید تا پایان عمر فرد مورد استفاده قرار گیرد.
اکبر اکبریان در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، با بیان اینکه برخی از خانواده‌ها باید حساسیت بیشتری نسبت به غربالگری شنوایی فرزند خود داشته باشند، اظهار کرد: وجود سابقه وراثتی کم‌شنوایی یا ناشنوایی در فامیل یا خانواده، ابتلای مادر به عفونت‌های مختلف در دوران بارداری مانند آبله‌مرغان و سرخجه و تولد نوزاد با وزن پایین از جمله فاکتورهای پرخطر محسوب می‌شوند.
وی اولین نشانه کم‌شنوایی و ناشنوایی را تاخیر در رشد گفتار و زبان دانست و افزود: کودک سالم تا سن سه‌سالگی باید جملات سه یا چهار کلمه‌ای بسازد و شعر بخواند، البته تفاوت‌های فردی بین کودکان نیز وجود دارد و حتی یک فرزند سالم تا چهارسالگی نیز ممکن است دارای شنوایی سالم باشد اما نتواند جملات چندکلمه‌ای بر زبان آورد.
اکبریان با تاکید بر اینکه همواره نمی‌توان تاخیر گفتار و زبان را به مشکلات شنوایی نسبت داد، یادآور شد: رفتار یک فرد با گوش سالم با فرد کم‌شنوا یا ناشنوا تفاوت دارد، به‌طوری که از نوع رفتارهای کودک مانند واکنش نشان ندادن نسبت به صدا می‌توان احتمال وجود کم‌شنوایی یا ناشنوایی را در کودک حدس زد.
کارشناس شنوایی‌سنجی در چهارمحال و بختیاری خاطرنشان کرد: اگر پیگیری‌ها برای حل مشکلات شنوایی فرزند صورت نگیرد، رفتار وی تغییر کرده و عصبی و منزوی می‌شود.
وی تاکید کرد: مداخله درمانی برای کودک ناشنوا باید در سن کمتر از پنج سال، سه سال و حتی دو سال صورت بگیرد، کاشت حلزون برای کودک ناشنوا انجام می‌شود و سمعک سودمند نیست، با توجه به اینکه مشکل ناشنوایی جنبه حسی و عصبی دارد ماندگار است و حلزون باید تا پایان عمر فرد مورد استفاده قرار گیرد.
این کارشناس شنوایی‌سنجی با بیان اینکه از سمعک برای افراد کم‌شنوا استفاده می‌شود، گفت: در مواردی مانند عفونت گوش میانی و اختلالات استخوانی گوش میانی، مشکل کم‌شنوایی ممکن است پس از بهبودی حل شود و شنوایی فرد برگشت‌پذیر است.
اکبریان خاطرنشان کرد: در غربالگری‌های شنوایی‌سنجی نباید تنها کودکان زیر ۲ سال را مورد توجه قرار داد بلکه باید کودکان سه تا پنج سال که ممکن است در زمان غربالگری سالم تشخیص داده شوند اما در سال‌های بعدی دچار عفونت و مشکلات شنوایی شوند را نیز شناسایی کرده و از معلولیت آن‌ها جلوگیری کنیم.
انتهای پیام