به گزارش ایسنا، روزنامه وطن امروز در یادداشتی به قلم محمد لسانی نوشت: بر این مساله پیش‌تر از این در دیدار اول فروردین امسال نیز تأکید شده بود: «اختلاف فکری، اختلاف سلیقه و اختلاف سیاسی در یک کشور امری طبیعی است اما نفرت‌پراکنی غیر از اینها است. خب! یک نظری شما دارید، یک نظری دیگری دارد، اینها با همدیگر یکسان نیست، اشکالی هم ندارد، اما این نباید موجب نفرت‌پراکنی بشود، نباید افراد را از یکدیگر متنفر بکند، دشمن یکدیگر بکند، اجازه بدهد که هر کدام علیه یکدیگر، علیه آن دیگری، به هر وسیله‌ای که ممکن است، موجب اهانت و آزار و مانند اینها بشوند».
نفرت‌پراکنی را هر شکلی از بیان می‌دانند که عاملان آن قصد دارند افراد مقابل را بر اساس گروه و طبقه، تحریک و تحقیر و بدنام کنند. بر این اساس باید دید امروز عملیات قطبیدگی در فضای رسانه، سیاست و اجتماع از چه مجاری و منابعی تقویت و تشدید می‌شود. به نظر می‌رسد در ۲ دسته باید به این چالش‌آفرینی عاطفی و هیجانی پرداخت.
۱- تقابل با ساختار جامعه: قانون، نظام‌بخش جامعه است. هر تقابل با قانون حاکم که همراه با درگیری و یقه‌گیری باشد در مسیر نفرت‌پراکنی است. جدا از قانون، هویت دینی و اسلامی جامعه هم جزو ساختاری است که دوقطبی‌پذیر نیست، چرا که از خودبیگانه کردن را در پی دارد.
۲- تقابل با کنشگران میدانی: در هر عرصه‌ای از سیاست گرفته تا رسانه، کنشگرانی حاضرند که سهمی از قدرت اجرایی و توجه عمومی دارند. کنشگران هر عرصه معمولا در مسائل مختلف به اظهار نظر پرداخته و بعضا اختلاف‌نظرهایی شکل می‌گیرد اما نباید این اختلاف‌نظرها به دودستگی‌های جعلی بینجامد. رعایت توصیه رهبر انقلاب به ۲ نتیجه می‌انجامد:
۱- توافق برادروار در مسائل کلی و کلان جامعه
۲- تقابل هماهنگ در برابر دشمن خارجی
این نتایج، ثمره مدیریت هیجانات و عواطف در کنشگری‌های سیاسی، اجتماعی و رسانه‌ای است. توصیه مشترک امامین انقلاب، وحدت کلمه است که می‌تواند به این همگرایی کمک کند. رهبر انقلاب نیز در خطبه عید فطر فرمودند: «بدانید توفیق در توحید کلمه است، توفیق در وحدت کلمه ملت ایران است».
انتهای پیام