به گزارش ایسنا، به نقل از ایران آنلاین، بازی کردن به کودکان اجازه می‌دهد تا از خلاقیتشان برای رشد تخیل، افزایش قدرت فیزیکی و مهارت‌های احساسی خود استفاده کنند. این در حالی است که کوچک بودن وسعت و ابعاد اغلب واحدهای آپارتمانی و مجتمع‌های مسکونی سبب شده کودکان ناملایمات روحی را تجربه کنند.
مجید ابهری، آسیب شناس و رفتارشناس اجتماعی، معتقد است زندگی اجتماعی اثر مستقیمی به رشد و تربیت کودکان و نوجوانان داشته و می‌تواند در آینده آنها نیز تاثیر مستقیم داشته باشد و در این راستا به خبرنگار ایران آنلاین می‌گوید: بازی به عنوان حرفه اصلی کودکان و سرگرمی آنها و اسباب بازی به عنوان ابزار کار این عزیزان همواره باید مورد توجه و دقت قرار گیرد و با هوشیاری و حوصله انتخاب شود.
او براین باور است نوع اسباب‌بازی برای کودکان در سنین مختلف باید با تخصص و دقت قابل توجه برگزیده شود، این درحالی است که متاسفانه حدود ۸۰ درصد از اسباب‌بازی‌های موجود ما در بازار شمشیر و انواع سلاح‌ها است و همین امر روحیه خشونت را در کودکان رشد می‌دهد و آینده آنها را به چالش می‌کشد.
این آسیب‌شناس اجتماعی عنوان می‌کند: متاسفانه در زندگی آپارتمان‌نشینی و آپارتمان‌های مجتمع‌های مربوطه هیچگونه ضمائم فرهنگی و اجتماعی برای کودکان و نوجوانان درنظر گرفته نشده این در حالی است که می بایست محل بازی یا اسباب‌بازی‌های لازم برای کودکان در کنار حاشیه اماکن مسکونی دیده شود.
ابهری به دوران پاندمی کرونا و تاثیر آن بر آینده رفتاری کودکان اشاره می‌کند و می‌گوید: این ویروس نه تنها ایران بلکه کشورهای پیشرفته را نیز دچار آسیب کرد؛ با این حال اما خوشبختانه کشور ما کمترین تلفات را در این زمینه شاهد بود چرا که با هوشیاری و تلاش کادر پزشکی و درمان، ایران توانست از کشتار بیش از اندازه هموطنان جلوگیری کند و در مورد کودکان و نوجوانان نیز این موضوع صادق است.
او می‌افزاید: متاسفانه در این دوران کودکان دچار محدودیت‌های مختلفی شدند که باعث شد آنان با چالش‌های روانی، عصبی و روحی رو به رو شوند چراکه آنها با اجبار در خانه ماندند. در ساختمان‌های محدود و کوچک آپارتمانی زندگی می‌کردند و فضایی برای بازی و مکانی برای دوندگی و توجه به رشد و امکان فراهم ساختن چنین فضاهایی وجود نداشت.
این آسیب‌شناس اجتماعی با تاکید بر اینکه محدودیت‌های فیزیکی کودکان را دچار چالش‌های جدی فیزیکی و عصبی کرده است، خاطرنشان می‌کند: در آن دوران کودکان و نوجوانان دیگر جایی برای بازی‌کردن نداشتند، توسط والدین به سبب ابتلا به این بیماری منحوس در منزل تحت مراقبت قرار گرفتند و از دیدار با اقوامی همچون پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و سایر اقوام نزدیک و دور محروم شدند.
ابهری ادامه می‌دهد: دلتنگی‌های به وجود آمده برای کودکان و نوجوانان مزید برعلت شد و انس و الفت این عزیزان با والدینِ پدر و مادر خود و خواهران و برادران آنها سبب شد دچار افسردگی‌های رشد کننده شوند و این افسردگی‌ها پس از پایان کرونا و قرنطینه‌های طاقت‌فرسا سبب شد کودکان زمینه‌های مساعدی برای افسردگی و تنش‌های عصبی پیدا کنند.
او همچنین عنوان می‌کند: عقب افتادن از دروس در پی تعطیلی مدارس و غیرحضوری شدن کلاس‌ها نیز سبب شد کودکان از نظر رفتاری و روانی دچار غریبگی علمی و تحصیلی گردند و تنبلی و فرار از مدرسه حاصل این امر است که خستگی‌های زودرس و آزاردهنده برای کودکان را به همراه داشت.
کودکان در محاصره آپارتمان‌نشینی و بازی‌های رایانه‌ای
این آسیب‌شناس اجتماعی با بیان اینکه کودکانی که در تهران و شهرهای بزرگ هستند، توسط بازی‌های رایانه‌ای، تلویزیون و اینترنت محاصره شدند، عنوان می‌کند: والدین شاغل نتوانستند آنگونه که باید با فرزندانشان اوقات سرگرم‌کننده‌ای را بگذرانند.
ابهری می‌افزاید: پس از گذشتن دوران سخت کرونا بسیاری از خانواده‌ها با از دست دادن عزیزان خود کم طاقت شدند و افسردگی ناشی از فقدان را تجربه کردند که این امر نیز بر روحیه کودکان آنها تاثیرگذار بود و تا کنون نیز ادامه دارد. لذا این والدین حتما باید به مشاوران کودکان و نوجوانان رجوع کنند تا این بحران را به خوبی پشت سر بگذارند. چراکه در صورت مراجعه نکردن به مشاوران متخصص و مجرب انباشت افسردگی در این کودکان ممکن است در سنین بالاتر سبب خودکشی، فرار از خانه و حتی اعتیاد شود.
این آسیب‌شناس اجتماعی تاکید می‌کند: والدین باید همواره به فکر بهبود رفتاری و روانی خود باشند. در مدارس حتی در دبیرستان‌ها اختصاص یک بازه زمانی به نشاط و برنامه‌های شادی‌انگیز باید درنظر گرفته شود و ساعات تفریح برای کودکان و نوجوانان بیش از پیش باید مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام