به گزارش فیز، پیرچشمی علت اصلی اختلال بینایی است و اغلب به پیری نسبت داده می‌شود. این گروه در تحقیق خود، صدها جفت عینک مطالعه را به مردم روستاهای بنگلادش دادند.

پیرچشمی به‌طور تقریبی در همه افراد با بالا رفتن سن رخ می‌دهد و اغلب از حدود ۵۰ سالگی شروع می‌شود و درمان برای بیشتر افراد، استفاده از عینک مطالعه است.

چنین عینک‌هایی بدون نسخه هستند، آنها در اصل شیشه‌های ذره‌بین هستند، اگرچه قدرت‌های متفاوتی دارند.

از آنجا که آنها تجویزی نیستند، به‌طور معمول ارزان هستند، اغلب آنها را می‌توان در قفسه‌های داروخانه پیدا کرد. متأسفانه، برای بسیاری از افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند، با افزایش سن، عینک مطالعه در دسترس آنان نیست.

نتایج تحقیقات قبلی نشان داده است که توسعه پیرچشمی در چنین مکان‌هایی می‌تواند منجر به کاهش درآمد یا از دست دادن درآمد شود، زیرا بسیاری از مشاغل نیاز به دید واضح دارند.

برای مثال افراد متوجه می‌شوند که دیگر نمی‌توانند سوزن را برای دوختن نخ کنند، یا قبل از پختن برنج ریزه‌های آن را جدا کنند، یا چای بچینند.

در این تلاش جدید، گروه تحقیقاتی به این فکر کردند که اگر کسی فقط به این افراد عینک مطالعه بدهد، چه اتفاقی ممکن است در چنین روستاهایی بیفتد.

آنان برای کشف این موضوع به ۵۶ روستای بنگلادش رفتند و در آنجا بیش از ۸۰۰ فرد بزرگسال مبتلا به پیرچشمی را پیدا کردند. به نیمی از آنان بلافاصله عینک مطالعه داده شد، نیمی دیگر آن را هشت ماه بعد دریافت کردند.

محققان چندین ماه بعد، آنان را دوباره بررسی کردند و دریافتند که درآمد کل گروه حدود ۳۸ درصد، از میانگین ۳۵ دلار در ماه به ۴۷ دلار، افزایش یافته است.

آنان همچنین دریافتند، بسیاری از افرادی که قادر به کار نبوده‌اند، می‌توانند دوباره به نیروی کار ملحق شوند و به تأمین مخارج خانواده خود کمک کنند.

محققان خاطرنشان کردند که هزینه متوسط عینک مطالعه بین ۳ تا ۴ دلار آمریکاست که به گفته آنان، روشی مقرون به‌صرفه برای بهبود کیفیت زندگی برای تعداد زیادی از افراد است.

یافته‌های این تحقیق در مجله دسترسی آزاد PLOS ONE منتشر شد.

انتهای پیام