محمدرضا نسب عبداللهی به ایسنا گفت: روی این گِل‌مُهرهای ساسانی، عبارت «مُغ شیراز» دیده می‌شود.
عضو جامعه باستان‌شناسی ایران در توضیحات بیشتری اظهار کرد: گل‌مهرهای ساسانی در واقع تکه‌هایی از گِل در ابعاد و شکل‌ها و اندازه‌های مختلف هستند که برای مُهرکردن اسناد و کالاها ساخته می‌شدند و روی آن‌ها مُهر زده می‌شد و اثر این مُهرها روی این گل‌ها حک می‌شد.
او اضافه کرد: این گل‌مهرها به دلیل اینکه پخته می‌شدند، ماندگاری زیادی داشتند.
نسب عبداللهی با اشاره به کشف بیش از ۵۰۰ گل‌مُهر از قصر ابونصر شیراز در حدود یک قرن پیش، گفت: سه فصل کاوش باستان‌شناسان موزه هنر متروپولیتن که منجر به کشف این گل‌مهرها و سایر مواد فرهنگی در قصر ابونصر شیراز شد، به سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۵ میلادی (حدود ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۳ شمسی) برمی‌گردد.
این باستان‌شناس اظهار کرد: کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد قصر ابونصر شیراز دارای توالی فرهنگی از دوره هخامنشیان تا دوره آل مظفر بوده است و استقرار عمده آن به دوره ساسانیان برمی‌گردد.
نسب عبداللهی افزود: یافته‌های باستان‌شناسی از قصر ابونصر طیف وسیعی از سیستم اداری و شیوه‌ها و سازه‌های دفاعی را نشان می‌دهد.
این باستان‌شناس همچنین اظهار کرد: شواهد باستان‌شناسی مربوط به دوره ساسانی از جمله این گل‌مهرها و همچنین شواهد دوره هخامنشی مانند گل‌نبشته‌های تخت‌جمشید نشان می‌دهد شهری که امروزه ما به عنوان شیراز می‌شناسیم در دوره باستان نیز به همین نام بوده و از جمله شهرهای مهم ایران باستان به شمار می‌رفته است.
انتهای پیام