نوزدهمین شب از ماه مبارک رمضان بنا به برخی روایات شب قدر است و به تعبیر امام صادق(ع) اعمال انسان بعد از بررسی در شب ۱۹ رمضان و تصویب در شب ۲۱ رمضان، درشب ۲۳ رمضان و سومین شب قدر تنفیذ می‌شود. در این شب‌هایی که عزیز شمرده می‌شود عاشقان و ارادتمندان به ساحت حضرت رب خود را به مشاهد شریفه می‌رسانند تا در جوار بندگان خاص خدا احیاء و شب زنده‌داری کنند.
مشهدالرضا این روزها میزبان زائرانی است که در تقارن سال نو و ماه میهمانی خدا، میهمان حضرت رضا(ع) شده‌اند؛ عاشقانی که آمده‌اند سال نو را در جوار حرم مطهر رضوی با احسن الحال آغاز کنند و از خداوند متعال تقدیر زیبایی برای یک سال خود در پناه حضرت ضامن طلب کنند.
مسیرهای منتهی به حرم مطهر رضوی مملوء از زائرانی است که تقدیر شده تا اولین شب قدر را به پابوسی ساحت مقدس رضوی مشرف شده و در جوار حریم قدسی حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به مناجات و عبادت بپردازند؛ هر کس در گوشه دنجی مشغول راز و نیاز و زیر لب زمزمه کنان دعا و نیایش و طلب و درخواستی است، این جاست که درک میکنی به راستی «خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است».
ازدحام جمعیت در صحن‌های منتهی به ضریح مطهر بیشتر و بیشتر می‌شود، زائران در پی اندک زمینی از این حریم قدسی هستند تا به آستان خورشید هشتم وصل باشند و به عرش الهی نزدیکتر شوند، همه در گوشه و اطراف حرم مطهر خلوتی برگزیده تا در شبی که از هزار ماه بهتر است با معبود ازلی خلوت کنند و در شب نزول قرآن، شبی که پیروان قرآن را به سعادت و منکران را به شقاوت می‌رساند در پناه اسما الله باشند.
امشب شبی اسـت کـه لیلة البراتش خوانند و در ظلمت آن آب حیات می‌بخشند، شبی که سحرگاهش مقارن است با رهایی از غصه و اندوه. ندای العفو در آسمان بهشت هشتم طنین‌انداز و زمزمه دعای جوشن با اسما الله آغاز می‌شود؛ در این شب پرفضیلت زائران این حریم قدسی آمده‌اند تا در پناه حضرت ضامن پوشه گناهان را آتش زده و با اشک دیده آتش دوزخ را فرونشانند، آمده‌اند تا دل و جان را صیقل دهند و بهای بهشت را با تسبیح پروردگار ازلی بپردازند، آمده‌اند با احیاء در شب قدر به قربت الی الله برسند و با استغفار و زمزمه «الغوث الغوث، خلصنا من نار یا رب» در این شب سرنوشت‌ساز با نگاه پر مهر حضرت رضا(ع)، برات رهایی از آتش را بگیرند.
ندای یارب یارب دل‌های زنگار گرفته را در میدان محاسبه نفس با ذکر استغفار و همسو شدن با خالق حیاتی دوباره می‌بخشد و با تکرار هر بند از دعای جوشن کبیر و ذکر اسماء الهی، بند بند وجود هر بنده‌ای به درک شب قدر نزدیکتر و حقیقت بنده‌نوازی خالق مشهودتر می‌شود.
فراز پایانی دعا با شور و حال بیشتری زمزمه می‌شود حس اینکه آخرین فرصت برای درک واقعی از شب «تنزیل ملائک » است این شور را در آخرین یارب گفتن‌های دعا بیشتر می‌کند، اشک‌ها بر پهنای صورت هر یک از مناجات کنندگان سرازیر شده و آخرین تلاش‌ها برای طلب بخشش از درگاه باری تعالی رقم می‌خورد.
شب غربت فرزندان علی(ع) است و زائران رضوی به اقامه عزای علوی پرداخته و دلهایشان را از ایوان طلای امام رضا(ع) به ایوان نجف روانه می‌کنند و در فراق امیرالمومنین اشک ماتم می‌ریزند و با کسب آبرو از ساحت شاه نجف قرآن را به نشان بندگی به سر می‌گیرند و خدای کریم را به ۱۴ نور الهی قسم داده تا از این حریم قدسی با قداست خارج شوند. همه با چهره‌های شسته از اشک در حالی‌که دست نیاز را به آستان دوست بلند کرده و کوتاهترین دعا را برای رسیدن به بزرگترین آرزو زمزمه می‌کنند «اللهم عجل لولیک الفرج».
انتهای پیام