به گزارش ایسنا، پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چقدر در تعریف «هم ترازی» یا هم راستا شدن سخاوتمند باشیم.

به نقل از لایوساینس، برای شروع باید گفت که مدار سیارات همگی با درجات مختلف نسبت به استوای خورشید انحراف دارند.

آرتور کوزوسکی(Arthur Kosowsky)، اخترفیزیکدان دانشگاه پیتسبورگ، می‌گوید: این بدان معناست که وقتی به نظر می‌رسد سیارات در آسمان تراز شده‌اند، در واقعیت احتمالا در یک خط مستقیم در فضای سه‌بعدی قرار نگرفته‌اند.

نیکیتا مادهانپال(Nikhita Madhanpall)، اخترفیزیکدان دانشگاه ویتز در آفریقای جنوبی، می‌گوید: مفهوم هم ترازی سیاره‌ای بیشتر به ظاهر بصری آن از منظر ما بر روی زمین مربوط می‌شود تا هم ترازی فیزیکی واقعی قابل توجه آنها در فضا.

مقارنه سیاره‌ای زمانی رخ می‌دهد که دو یا چند سیاره از منظر ما روی زمین نزدیک به هم قرار بگیرند. توجه به این نکته مهم است که سیارات هرگز در واقعیت به هم نزدیک نمی‌شوند. انجمن سیاره‌ای اشاره می‌کند که حتی زمانی که دو سیاره از نظر شخصی روی زمین در کنار هم به نظر می‌رسند، باز هم در فضا بسیار دور از هم قرار دارند.

وین بارکهاوس(Wayne Barkhouse)، اخترفیزیکدان دانشگاه داکوتای شمالی، می‌گوید که تعریف اینکه سیارات چقدر باید نزدیک به هم به نظر برسند تا هم تراز در نظر گرفته شوند، به خوبی تعریف نشده است. هرگونه تعریفی شامل «درجات زاویه‌ای» می‌شود، روشی که ستاره شناسان بوسیله آن فاصله ظاهری بین دو جرم آسمانی را در آسمان اندازه می‌گیرند.

اگر فاصله دور دایره کل افق را اندازه‌گیری کنید، برابر با ۳۶۰ درجه خواهد بود. به گفته رصدخانه لاس کامبرس در گلتا، کالیفرنیا، برای ارائه ایده‌ای از بزرگی افق باید گفت که ماه کامل در این مقیاس تنها نیم درجه به نظر می‌رسد.

ژان میوس(Jean Meeus)، هواشناس و ستاره شناس آماتور بلژیکی، محاسبه کرده است که درونی‌ترین سیاره‌ها یعنی عطارد، زهره و زمین به طور متوسط هر ۳۹.۶ سال یک بار در مقیاس ۳.۶ درجه قرار می‌گیرند.

هم ترازی سیارات به زمان بیشتری نیاز دارد. به گفته میئوس، هر هشت سیاره برای مثال هر ۳۹۶ میلیارد سال یک بار در عرض ۳.۶ درجه در یک ردیف قرار می‌گیرند. این بدان معناست که هرگز رخ نداده و نخواهد داد که همه سیارات با هم در یک راستا قرار بگیرند زیرا خورشید تقریبا طی ۶ میلیارد سال آینده به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. در طی این فرآیند، خورشید به یک غول قرمز تبدیل می‌شود و اندازه آن بزرگ می‌شود و عطارد، زهره و احتمالا زمین را می‌بلعد. بنابراین، تنها پنج سیاره در منظومه شمسی ما باقی خواهند ماند.

احتمال اینکه هر هشت سیاره‌ در مقیاس یک درجه از آسمان قرار بگیرند بسیار کمتر است. به گفته میوس، این اتفاق به طور متوسط هر ۱۳.۴ تریلیون سال اتفاق می‌افتد و در مقایسه باید گفت که کیهان حدود ۱۳.۸ میلیارد سال سن دارد.

هم‌ترازی سیاره‌ای عملا هیچ تأثیر فیزیکی قابل توجهی بر روی زمین ندارند. تنها تأثیر آن بر زمین جلوه فوق‌العاده قابل مشاهده در آسمان خواهد بود. هیچ خطری از سوی زمین لرزه‌های تقویت شده یا هر مورد دیگری وجود ندارد. تغییر در نیروی گرانشی که زمین به دلیل هم‌ترازی سیاره‌ای تجربه خواهد کرد نیز ناچیز است.

انتهای پیام