دکتر منوچهر جوکار در ادامه می‌افزاید: «شگفتا که هیچ‌کس این چنین که این جماعت ایران‌ستیز بیگانه‌دوست به تخریب و تلاشی آثار فرهنگی و تاریخی و هویتی ایرانیان اقدام می‌کنند، این‌گونه به انکار و ویرانی گذشته خود قد علم نکرده است! واقعا انسان درمی‌ماند که این گروه چه در سر دارند و اساسا نسبتی با ایران دارند و ایرانی‌اند!؟»
وی خاطرنشان می‌کند: «چند سال پیش در فضای مجازی فرسته‌ای دیدم که الان در دسترسم هست ولی قصد ندارم بازنشرش کنم. در آنجا با جسارت و بی‌شرمی شگفتی‌آوری آشکارا دعوت به «اسیدپاشی»، «آتش زدن» و «تخریب با بیل و کلنگ» آثار تاریخی و فرهنگی فارسی (ایران) شده بود!»
جوکار عنوان می‌کند: «به راستی مگر این جاهای مهم تاریخی و فرهنگی محافظی، دوربینی، مانع بازدارنده‌ای ندارند؟ در جهان چند نمونه از سنگ‌نوشته خشایار شاه (گنج‌نامه همدان) و پل خواجوی اصفهان وجود دارد؟ مگر مقبره شاعران تبریز آرامگاه تنی چند از نامدارترین شاعران ایران نیست؟ مگر خانه فروغ از میراث فرهنگی و ادبی معاصر ایران محسوب نمی‌شود!؟»
او در همین زمینه ادامه می‌دهد: «چرا باید این‌گونه همزمان به آنها تعرض شود و خبری هم از تعقیب و دستگیری عاملان شنیده نشود!؟ این تعرض‌های تخریبی، بسیار معنادار است و نمادهایی از ایران باستان و ایران دوره اسلامی و ایران معاصر را هدف قرار داده و اینها یعنی مخالفت با کلیت ایران در همه دوره‌ها. به هوش باشید!»
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز همچنین می‌گوید: «من خود یک بار دیدم که نگهبان بنایی در رم ایتالیا پسر بچه‌ای را که آدامس جویده‌اش را شاید از سر بازیگوشی به دیوار بنا چسبانده بود، به سختی مواخذه کرد و احتمالا ساعت‌ها خودش و همراهانش گرفتار شدند و شاید هم مجبور به پرداخت جریمه!»
این استاد دانشگاه خطاب به مسئولان میراث فرهنگی تصریح می‌کند: «آقایان مسئول میراث فرهنگی و تاریخی! شما را به هر چه محترم می‌شمارید سوگند می‌دهیم از میراث تاریخی و فرهنگی این مردم به درستی و مسئولانه نگهبانی کنید و در برخورد با انیرانی‌های به ظاهر ایرانی اندک مسامحه‌ای نکنید. آنها را شناسایی و علنی محاکمه کنید تا عبرت دیگر ایران‌ستیزان شوند. باور کنید جرم و جنایتی که این جماعت مرتکب شده‌اند،کم از دزدی و اختلاس نیست، چراکه این آثار متعلق به تمام مردم ایران و بلکه جهان در همه روزگارانند. برخی از این آثار بیش از دوهزار و پانصد سال توسط پدران ما حفظ شده‌اند تا به دست ما رسیده‌اند و اکنون ما نیز در برابر نسل‌های آینده مسئول هستیم و باید این امانت‌ها را آن‌گونه که تحویل گرفته‌ایم، سالم به دست فرزندان آینده ایران بسپاریم. ما و خودتان را شرمسار آیندگان نکنید.»
منوچهر جوکار متولد ۱۳۴۶ در شهرستان الیگودرز و دانش‌آموخته کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه گیلان وکارشناسی ارشد این رشته از دانشگاه شهید چمران اهواز و نیز کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی از دانشگاه علامه طباطبایی و دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شهیدچمران اهواز و دانشیار فعلی گروه زبان و ادبیات فارسی این دانشگاه است. جوکار در دوره کارشناسی به تدریس دروس مختلف از جمله «ادبیات معاصر نثر»، «مثنوی‌های عطار» و «صائب و شاعران سبک هندی» و در دوره کارشناسی ارشد «رساله قشیریه و کشف‌المحجوب» و در دوره دکتری به تدریس «تحقیق در متون غنایی فارسی» اشتغال دارد. زمینه مطالعات پژوهشی او نیز عموما در حوزه‌های همین دروس است (معرفی: برگرفته از سایت دانشگاه شهید چمران اهواز).
انتهای پیام