امیر صادقی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: مردم کردستان با هدف داشتن آمادگی بیشتر برای ادای فرایض این ماه، اواخر ماه شعبان چند روزی را روزه می‌گیرند. این امر نوعی خوشامدگویی و ایجاد آمادگی روحی و جسمی برای رمضان است.
وی ادامه داد: با آغاز رمضان، بلندگوهای مسجد با خواندن «مرحبا مرحبا یا شهر رمضان، مرحبا مرحبا یا شهر تسبیح و التهلیل و تلاوت القرآن مرحبا، مرحبا مرحبا یا شهر الخیر و البرکت و الاحسان مرحبا» ماه رمضان را به مردم اعلام می‌کنند. در قدیم البته از دهل و سرنا استفاده می‌شد و توپی به تپه‌های اطراف شلیک می‌شد. خواندن مرحبا تا ۱۵ روز اول ماه رمضان انجام می‌شود و از شب شانزدهم ماه به «الوداع الوداع» تبدیل می‌شود.
کارشناس ارشد مردم‌شناسی بیان کرد: سحری که در زبان کُردی به آن «پاشیو» گفته می‌شود معمولاً یک تا یک‌ونیم ساعت قبل از اذان صبح خورده می‌شود. هم غذای سحری و هم افطاری که در زبان کُردی به آن «بربانگ» می‌گویند وابسته به فصل‌هایی که رمضان در آن‌ها واقع می‌شود، متغیر است. مردم در کردستان معمولاً افطاری را مفصل‌تر از سحری برگزار می‌کنند.
وی اظهار کرد: قبل از اذان صبح بلندگوهای مسجد شروع به خواندن دعا و مناجات می‌کنند، خواندن این دعاها تا یک ساعت قبل از نماز ادامه می‌یابد. هنگامی که رمضان در تابستان واقع شود، مردم همراه غذای سحری از دوغ و ماست نیز استفاده می‌کنند تا عطش روز بیشتر قابل تحمل باشد. عده‌ای هم ترجیح می‌دهند به‌خاطر اینکه در طول روز تشنه نشوند، هنگام سحری از غذاهای چرب و سنگین تناول نکنند و بیشتر از غذاهای سبک و غیر چرب میل کنند.
به گفته او، در کردستان روال بر این است که در مساجد بعد از نماز عصر، ماموستاها شروع به سخنرانی مذهبی می‌کنند که بیشتر موضوع‌های آن درباره رمضان است. این سخنرانی‌ها از بلندگوی مساجد پخش می‌شود و با توجه به اینکه در شهری مانند سنندج که نسبت به مساحت و جمعیتش بیشترین مساجد دنیا را دارد، حال و هوای غریبی به‌وجود می‌آورد.
وی بیان کرد: در رمضان بازار زودتر از ماه‌های دیگر تعطیل می‌شود. تقریباً می‌توان گفت نیم ساعت قبل از اذان مغرب کمتر کسی در خیابان‌ها هست. بلندگوهای مساجد شروع به پخش کردن مناجات‌ها و دعاها می‌کنند و اعضای خانواده دور هم بر سفره افطاری می‌نشینند. سفره افطاری با شام تفاوت دارد. در سفره افطاری معمولاً شربت، پنیر، ماست، نوعی نان مخصوص به نام برساق، نان سنگگ، بامیه و زولوبیا، خرما و سبزی یافت می‌شود.
این مردم‌شناس گفت: از دیگر رسومی که در این ماه برگزار می‌شود، خواندن نمازی است به نام «نماز تراویح». قبل از نماز عشاء، مردم اعم از زن و مرد در مسجد جمع و بعد از خواندن نماز عشاء به جماعت، آماده خواندن نماز تراویح می‌شوند.
وی بیان کرد: در بسیاری از روزهای این ماه، خانواده‌هایی که نذر و نیازی دارند هنگام افطاری با درست کردن نان محلی برساق یا حلوا آن را ادا می‌کنند و به در خانه‌ها می‌برند.
او اظهار کرد: در شب‌های قدر، بسیاری از اهالی در مسجد جمع می‌شوند و با خواندن نماز جماعت یا فرادا و گوش دادن به دعاها و مناجات‌ها و سخنرانی‌ها، شب‌زنده‌داری می‌کنند.
صادقی با بیان اینکه در بعضی شب‌های ماه رمضان، در مساجد مولودی‌خوانی برگزار می‌شود، ادامه داد: هرچند مولودی‌خوانی مختص ماه مولود است، براساس نظر بعضی افراد، در مساجد برگزار می‌شود. در این مجالس مولودنامه که در وصف پیامبر اکرم (ص) است، خوانده و دف‌نوازی می‌شود، پذیرایی این مجالس با شربت و نقل و شیرینی است.
وی بیان کرد: در کردستان در شب بیست و هفتم که شب قدر است، مردم نان‌های محلی برساق و نان تاوه‌ای درست می‌کنند و آن را برای آشنایان و همسایگان می‌فرستند. تراویح و شب‌زنده‌داری در بیست و هفتم رمضان جدی‌تر دنبال می‌شود.
این کارشناس مردم‌شناسی افزود: تعیین عید فطر مانند روز اول ماه رمضان است با این تفاوت که باید دو نفر معتمد آن را اعلام کنند. از همان اوایل صبح، مناجات و دعا از بلندگوهای مسجد شنیده می‌شود. مردم حدود ساعت ۸ صبح به مساجد می‌روند و خود را آماده ادای فریضه نماز عید رمضان می‌کنند.
انتهای پیام