به گزارش ایسنا، در طرح نفوذ رژیم صهیونیستی در آفریقا که هدف از آن رسیدن بدون هیاهو و جنجال به دستاوردهای دیپلماتیک نزد مسوولان و دولت‌هاست، مربیان ویژه این رژیم جایگاه اصلی را دارند و چه بسا واضح‌ترین نمونه در این زمینه وجود ۲ موسسه صهیونیستی «گروه میر» و «بلک کیوب» هستند که برخلاف دیگر شرکت‌های امنیتی مشابه گروه روسی «واگنر»، در محافل سیاسی آفریقا ارتباطاتی دارند.
به گزارش شبکه خبری الجزیره، پس از استقلال کشورهای آفریقایی از استعمار اروپا، صدها درگیری در این کشورها آغاز شدند و طرف‌های مختلف شروع به استخدام کارشناسان غربی و مربیان ویژه برای آموزش سربازان بومی و احیانا مشارکت در نبردها در کنار کارآموزانشان کردند.
پس از حمله ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نیویورک که به دنبال آن آمریکا در دوره ریاست جمهوری جرج بوش پسر وارد عملیاتی موسوم به جنگ جهانی علیه تروریسم شد، شروع عصر طلایی شرکت‌های نظامی ویژه در سراسر جهان به ویژه در قاره آفریقا آشکار شد.
شروع با عملیات «اِنتِبه»
در مورد رژیم صهیونیستی باید بگوییم اهمیت حضور نظامی آن در آفریقا پس از عملیات «انتبه» در چهارم ژوئیه ۱۹۷۶ نمایان شد که گروهی از فلسطینی‌ها و چپ‌های بین‌المللی یک هواپیمای فرانسوی را با ۲۴۸ مسافر در اوگاندا ربودند و همه مسافران به‌جز یهودی‌ها را آزاد کرد و در مقابل آزادسازی اسرای فلسطینی از زندان‌های رژیم صهیونیستی را خواستار شدند.
در مقابل رژیم صهیونیستی نزدیک به ۱۰۰ سرباز از نیروهای ویژه‌اش را برای اجرای عملیات نجات به اوگاندا منتقل می‌کند و همکاری نظامی میان دو طرف تا بعد از اتمام عملیات ادامه می‌یابد و این دلیل استقرار متمرکز مربی‌های ویژه اسرائیلی در کامپالا، پایتخت اوگاندا تا به امروز است.
از آن زمان نقطه اتکای نفوذ رژیم صهیونیستی در محافل امنیتی آفریقا با ارائه مشاوره‌های نظامی از سوی نیروهای بازنشسته ارتش این رژیم و نیز نقطه اتکای گسترش نقش شرکت‌های امنیتی آن در آفریقا و شرکت در آموزش یگان‌های ویژه در ارتش‌های آفریقایی شکل گرفت.
سفر لیبرمن
در سال ۲۰۰۹ «آویگدور لیبرمن» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی سفر بی‌سابقه‌ای به قاره آفریقا داشت که شامل اتیوپی، غنا، کنیا، نیجریه و اوگاندا بود، لیبرمن در آن سفر آمادگی رژیم صهیونیستی را برای مشارکت در حل بسیاری از چالش‌های پیش روی کشورهای آفریقایی اعلام کرده و بر اهمیت قاره سیاه برای این رژیم و نادیده نگرفتن آن تاکید کرد.
چیزی که بیش از همه در این سفر جلب توجه می‌کند، تعداد زیاد نمایندگان شرکت‌های اسلحه‌سازی رژیم صهیونیستی است به طوری که بیشتر اعضای هیات همراه لیبرمن را تشکیل می‌دادند و این توجه تل‌آویو به تقویت روابط امنیتی‌اش با کشورهای آفریقایی را نشان می‌دهد.
در سال‌های پس از آن، وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، ارتش و سرویس اطلاعات خارجی آن ( موساد) و سرویس امنیت داخلی آن (شاباک) در راستای تقویت روابط امنیتی با آفریقا تلاش کردند، همچنین تل‌آویو پس از دهه‌ها سرهنگ «آویزر سگال» را به عنوان اولین وابسته نظامی خود در آفریقا تعیین کرد.
او در تبلیغ تجربیات نظامی رژیم صهیونیستی در مراکز امنیتی موفق عمل کرد و پس از آن بسیاری از کشورها از شرکت‌های امنیتی این رژیم برای آموزش یگان‌های ویژه حفاظت از فرماندهان و یا یگان‌های آماده کار در مناطق درگیری کمک گرفتند.
گزینه ترجیحی
شرکت‌های نظامی خصوصی از انعطاف بیشتر و رویه‌های بروکراتیک کمتر در مقایسه با نیروهای دولتی برخوردار هستند و همین ویژگی آنها را به گزینه ترجیحی و موثر کشورهای آفریقایی تبدیل می‌کند.
رژیم صهیونیستی توانست با مربیان ویژه خود به مراکز امنیتی در آفریقا نفوذ کند، طبق گزارش‌ها نیروهای کماندوی اسرائیلی تا سال ۲۰۲۴ در بیش از ۱۲ کشور آفریقایی، نیروهای بومی را آموزش دادند.
از جمله کشورهایی که با رژیم صهیونیستی در زمینه نظامی همکاری دارند می‌توان به اتیوپی، رواندا، کنیا، تانزانیا، مالاوی، زامبیا، آنگولا، نیجریه، کامرون، توگو، ساحل عاج، غنا، اوگاندا، اریتره، سودان جنوبی و دیگر کشورها اشاره کرد.
نمونه‌هایی از حضور رژیم صهیونیستی
کامرون
طبق تحقیقی که سایت « African Arguments » ویژه مسایل قاره آفریقا انجام داد و بر اساس گزارش شبکه ۱۳ تلویزیون رژیم صهیونیستی، برخی کارشناسان اسرائیلی پس از کودتای ناموفق سال ۱۹۸۴، همان سالی که کامرون روابط خود را با این رژیم به حالت عادی درآورد، گردان واکنش نیروهای سریع «پل بیا» رئیس جمهور وقت کامرون را آموزش دادند.
این تحقیق تنها به مبالغ هنگفتی که رئیس جمهور کامرون برای حفظ قدرتش هزینه کرد، اکتفا نکرده بلکه به بلندپروازی‌های رژیم صهیونیستی برای تقویت نفوذ امنیتی‌اش در آفریقا از طریق مربیان ویژه پرداخت.
در سال ۱۹۹۹ «آوی سفیان» وابسته نظامی وقت این رژیم در یائونده (پایتخت کامرون) یگان‌های ویژه ارتش کامرون و در ادامه گارد ریاست جمهوری را آموزش داد و به این ترتیب یگان مشهور واکنش سریع (بی‌آی‌آر) را راه‌اندازی کرد.
سفیان در یک سانحه هلی‌کوپتری در سال ۲۰۱۰ در نزدیکی یائونده جانش را از دست داد و «ایری زاکرمن» سرتیپ بازنشسته که در جنگ سال ۲۰۰۶ رژیم صهیونیستی و لبنان نقش داشت، جایگزین او در این سمت شد، زاکرمن تا سال ۲۰۱۷ به آموزش یگان‌های ویژه ادامه دارد و بعد از او «عیران مواس» کارشناس مسایل امنیتی رژیم صهیونیستی مسوولیت آموزش این یگان‌ها را بر عهده گرفت.
یگان یاد شده از جایگاه ویژه‌ای در کامرون برخوردار است و به شکل مستقیم زیرنظر «پل بیا» رئیس جمهور این کشور و نه وزارت دفاع آن قرار دارد و همین مساله آن را از ارتش کامرون مستقل کرده است، همچنین بودجه این یگان از درصد مشخصی از سود شرکت ملی نفت کامرون و قراردادهای حفاری گاز تامین می‌شود.
طبق تحقیق سایت « African Arguments »، برخی نیروهای سابق یگان واکنش سریع جزئیاتی از نحوه آموزش خود به دست مربیان صهیونیست را ارائه و فاش کردند که این آموزش‌ها شامل آموزش جنگ شهری و آموزش «کراو ماگا» هنر رزمی توسعه یافته توسط نیروهای دفاعی رژیم صهیونیستی است، هر چند سال یک بار گروه‌های جدیدی جذب این یگان می‌شوند و مربیان صهیونیست آموزش و تجهیز آنها با سلاح‌های صهیونیستی را برعهده می‌گیرند.
تانزانیا
گزارش مشابهی فعالیت مربیان ویژه اسرائیلی را افشا کرد، طبق این گزارش از افسران اسرائیلی در حال آموزش فنون «کراو ماگا»، نجات گروگان‌ها و جنگ شهری به سربازان در تانزانیا عکس‌برداری شد.
جمهوری دموکراتیک کنگو
در همین راستا می‌توان به همکاری امنیتی میان شرکت امنیتی «گروه میر» و جمهوری دموکراتیک کنگو به عنوان بخشی از تقویت روابط دوجانبه اشاره کرد که از زمان ریاست جمهوری « فلیکس شیسکدی » در سال ۲۰۱۹ توسعه پیدا کرد.
حضور رژیم صهیونیستی تنها به آموزش یگان‌های ویژه محدود نشد بلکه توسعه پیدا کرد و شامل ارائه خدمات اطلاعاتی به حاکمیت‌های سیاسی حاکم شد، در گزارشی که ششم ژوئن ۲۰۱۹ از تلویزیون این رژیم منتشر شد، فاش شد که «ژوزف کابیلا» رئیس جمهور کنگو از اطلاعات ویژه رژیم صهیونیستی «بلک کیوب» برای جاسوسی از مخالفانش کمک گرفته است.
اتیوپی
رژیم صهیونیستی حضور نظامی خود در قاره آفریقا را با ارائه کمک‌های نظامی و اعزام کارشناسانی به اتیوپی برای کمک به این کشور در مقابله با تهدیدهای گروه‌های مسلح توسعه داد و این کمک‌ها شامل ارتقای جنگنده‌های اتیوپی، آموزش خلبان‌ها و تجهیز آنها به مقادیر قابل توجهی اسلحه بود.
اریتره
رژیم صهیونیستی یک منطقه حفاظت شده نظامی را در جزایر «دهلک» که در ارتفاع ۷۵۰۰ فوتی در بالای یکی از کوه‌های شمال اسمره، از جایگاه استراتژیکی برخوردار است، ایجاد کرد که مجهز به جدیدترین فناوری‌های شنود تماس‌های بی‌سیم و سیستم‌های ناوبری دریایی است.
همچنین این رژیم در جزیره «حالب» پایگاهی با حدود ۸۰۰ نیرو دارد، همچنین بر بالای کوه «سورکین» که در ورودی تنگه باب المندب واقع است، راداری وجود دارد که بر توان این رژیم در نظارت بر یک منطقه استراتژیک مهم می‌افزاید.
تقویت نفوذ
در دهه‌های گذشته رژیم صهیونیستی با به کارگیری مربیان ویژه به عنوان ابزار اصلی خود، اقدامات استراتژیکی را برای تقویت نفوذ خود در پیش گرفته است، در ادامه به شیوه‌هایی که این رژیم در این چارچوب بر آنها تکیه کرده، می‌پردازیم:
سرنوشت مشترک: «جان پل بوگالا» پروفسور کامرونی در همایشی در سال ۲۰۲۰ ادعا کرد «مربیان اسرائیلی بر تشابه میان تجربه‌های تاریخی آفریقایی‌ها با برده‌داری، استعمار و رنج و مشکلات یهودیانی که از تبعییض در اروپا رنج بردند و به هولوکاست ختم شد»، تاکید دارند.
تهدید مشترک: مربیان صهیونیست با نیروهای آموزشی و مسوولان آفریقایی درباره خطر مشترکی که همه طرف‌ها با آن مواجه هستند، یعنی آنچه «تروریسم و افراط‌گرایی» خوانده‌اند، گفت‌وگو می‌کنند.
همکاری مشترک: هدف از آن تقویت روابط دیپلماتیک رژیم صهیونیستی در قاره آفریقا و نیز مقابله با تاثیر عربی-فلسطینی و جلوگیری از نفوذ روایت‌های مغایر است.
امنیت ملی: همین‌طور استراتژی رژیم صهیونیستی در آموزش نیروهای نظامی فایده دیگری نیز دارد که با امنیت داخلی این رژیم در ارتباط است، بسیاری از کشورهای آفریقایی که آموزش‌های نظامی این رژیم را دریافت کردند، به شکل موثری در ماموریت حفظ صلح از جمله در مرزهای این رژیم با سوریه و لبنان شرکت دارند و وجود نیروهایی تحت فرماندهی سربازانی که به دست اسرائیلی‌ها آموزش دیدند، برای امنیت این رژیم سودبخش است.
حمایت از رژیم صهیونیستی
روابط امنیتی که تل‌آویو به این کشورها ارائه کرد، دلیل حمایت ۱۱ کشور آفریقایی از رژیم صهیونیستی در محافل بین‌المللی است، همانند مشارکت این کشورها در جشن افتتاح سفارت آمریکا در قدس اشغالی.
حمایت سران کشورهای کامرون، کنیا، غنا، زامبیا و جمهوری دموکراتیک کنگو از رژیم صهیونیستی و محکومیت مقاومت فلسطین از سوی آنها نشانه‌ای از افزایش نفوذ این رژیم بوده و نتیجه تلاش‌های مربیان این رژیم در این کشورها است.
لازم است در اینجا به این نکته اشاره شود کشورهایی که مربیان صهیونیستی در آنها فعالیت دارند، همان کشورهایی هستند که در سال ۲۰۲۱ برای تسهیل عضویت این رژیم در اتحادیه آفریقا به عنوان عضو ناظر تلاش کردند اما تلاش‌هایشان ناکام ماند و این عضویت در سی‌وهفتمین اجلاس سران این کشورها در این سال به دلیل فجایعی که اسرائیل در غزه رقم زد، تعلیق شد.
یادآوری این نکته نیز اهمیت دارد که جمعی از کشورهای آفریقایی هنوز رژیم صهیونیستی را یک رژیم «اشغالگر نژادپرست» می‌دانند و عملیات مستمر کشتار جمعی در غزه را محکوم می‌کنند.
این کشورها که اکثر قریب به اتفاق اتحادیه آفریقا را تشکیل می‌دهند، در اجلاس اخیر موضعی منسجم و علنی را اتخاذ کرده و بر اساس تجربه تاریخی تلخ خود از استعمار، حمایت صریحشان از ملت فلسطین را ابراز کردند.
آفریقای جنوبی نیز که تاریه طولانی مبارزه با آپارتاید را در کارنامه دارد، از رژیم صهیونیستی به دلیل نسل‌کشی در غزه به دیوان لاهه شکایت کرده است.
تضادها
شرکت‌های امنیتی رژیم صهیونیستی در مکانیسم‌های کاری خود با دیگران تفاوت دارند، شرکت‌های امنیتی خصوصی و تشکل‌های نظامی روسیه به عنوان مثال در ماموریت حفاظت از دارایی‌ها در برابر هر گونه تهدید شدیدی در کشورهای محل فعالیت‌شان مشارکت دارند، نهادهای امنیتی ویژه این رژیم راه متفاوتی از همتایان روس و غربی خود در پیش گرفتند و در حال حاضر اهداف آنها رفع شکاف‌های امنیتی از طریق ساماندهی به نیروهای ویژه مسوول حفاظت از فرماندهان و یا تامین سرمایه‌های تجار صهیونیست به عنوان مثال در کنگو است.
در حالی که دیگر تشکل‌های امنیتی نقش موثری در تقویت مهارت‌های جنگی کشورهایی ایفا می‌کنند که آنها را برای تحقق منافع استراتژیک خود حیاتی می‌دانند و آنها در عملیات‌های جنگی زمینی مشارکت دارند، ماموریت تشکل‌های اسرائیلی محدود به آماده‌سازی نیروهای ویژه بدون مشارکت مستقیم در جنگ‌ها است.
از سوی دیگر، این ائتلاف با رژیم صهیونیستی، دنباله‌روی از سیاست‌های جدید آمریکا و غرب را نشان می‌دهد که حمایت مالی و تجاری از آفریقا را منوط به موافقت با این رژیم و تایید سیاست‌های آن می‌کند.
در همین راستا یک گزارش حاکی از این است که حمایت آمریکا از منافع سیاسی و تجاری رژیم صهیونیستی شرط توافق تجاری با کنیا بوده و این کشور از شرکای مورد اعتماد غرب بوده و به شکل مستمر از آمریکا حمایت دریافت می‌کند.
انتهای پیام