به گزارش ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی نوشته است: مرگ‌طلبانه (انتحاری)، آینه‌شویَک (شیشه‌پاک‌کن)، دندان‌کاوَک (خلال دندان)، ترکش (انفجار)، آبخیزی (سیل)، آگاهی (اخطار)، دانگی (حبوبات)، رستمانه (سزارین)، انداز (مالیات)، سبک‌دوش (معلق‌ از کار)، یک‌عمری (مادام‌العمر)، بیلی (فله‌ای)، روح‌افتاده (سرخورده).
در زبان امروز تاجیکستان از این قبیل واژه‌ها و اصطلاحات فراوان است که بیشتر آن‌ها در همین بیست‌وپنج سالِ پس از استقلال رواج یافته‌است. پس از تصویب قانون زبان تاجیکی، زبان ادارات دولتی از روسی به تاجیکی تغییر یافت و هر روز معادل‌هایی را جایگزین آن اصطلاحات کردند... حتی چشمی به ایران داشتند و مصوبات فرهنگستان را وارد زبان خود کردند.
روزی در بازار سبزی‌فروش‌ها بودم که دخترک تاجیک از کلمهٔ «پیامک» استفاده کرد... یادم افتاد در همان روزها در صدا و سیمای ایران یک مجری به‌شوخی گفت: آدم وقتی «پیامک» را می‌شنود یاد «فرانک» می‌افتد!

خلاصه‌شده از: حسن قریبی، زنده باد زبان (سه سال در میان تاجیکان)، تهران: انتشارات آروَن، چاپ اول: ۱۳۹۸، ص ۳۵.

انتهای پیام