به گزارش ایسنا، دکتر کمیل خجسته در سرمقاله روزنامه خراسان نوشت: اگرچه انتخابات در ایران پس از انقلاب اسلامی همیشه شاهد هجمه‌های ضد انقلاب بوده است، اما انتخابات اسفندماه امسال را باید بی‌نظیرترین یا حداقل کم‌نظیرترین انتخابات از حیث شدت و پیچیدگی هجمه‌ها علیه آن (قبل از شروع رأی‌گیری) درنظر گرفت. البته شرکت در انتخابات به معنی تایید وضع موجود نیست. اتفاقا کسی که می‌خواهد شرایط امروز تغییر کند، به این سه دلیل لازم است در انتخابات شرکت کند:
۱-اسرائیل و مخصوصا نتانیاهو امروز لازم دارد تا دامنه آتش را به سمت ایران بکشاند. آن‌ها تا قبل از طوفان الاقصی ایده سر اختاپوس را می‌خواستند پیاده کنند و آن کشاندن آتش به ایران به‌جای کشورهای متحد ایران بود. حالا با رخداد طوفان و عدم دستاورد نظامی برای اسرائیلی‌ها چه در جبهه غزه، چه در جبهه شمال فلسطین مترصد توسعه آتش به سمت ایران هستند تا برای خود دستاوردسازی کنند. نتانیاهو می‌داند اگر آتش سرد بشود عاقبت سختی در انتظارش است. از سوی دیگر مشارکت در انتخابات نماد پشتوانه مردمی برای هر کشوری است. کشور بی‌پشتوانه طعمه خوبی برای جنگ‌طلبان اسرائیلی است. آن‌ها می‌توانند با شاخص مشارکت در ایران مخالفان داخلیشان را برای پذیرفتن ایده حمله به ایران ترغیب کنند.
۲- چه همه مشکلات اقتصادی کشور ناشی از تحریم باشد چه بخشی و لو بیست درصد آن، عدم مشارکت پالس مهمی به تحریم‌کنندگان آمریکایی برای تقویت و تحکیم نظام تحریمیشان است. ریچارد نفیو معمار تحریم‌های آمریکا برای ایران است. او در کتاب هنر تحریم‌هایش می‌نویسد که با شرایط ایران در بهار ۸۸(مشارکت سیاسی بالا در آستانه انتخابات و...) اوباما به ما در وزارت خزانه‌داری ابلاغ کرد تا تحریم‌های آمریکا علیه ایران را برداریم و به رهبر ایران نامه‌ای به این مضمون نوشت. بعد از اتفاقات تابستان ۸۸ اوباما نامه جدیدی به وزارت خزانه‌داری نوشت تا تحریم‌های جدید علیه ایران وضع شود. همین آقا در کتابش می‌نویسد که نظام تحریمی به رفتار مردم برمی‌گردد. مثلا ما در وزارت خزانه‌داری آمریکا بعد از انتخابات ۹۲ برداشتمان چنین شد و چنان شد. به گفته همین آقای نفیو، انتخابات و رفتارهای مردم بر کم کردن و از بین رفتن یا تشدید نظام تحریمی علیه کشور تاثیر مستقیم دارد. یعنی هرجا دشمن احساس کند پشتوانه مردمی یک کشور کم شده است هرچه خباثت دارد، رو می کند، از تحریم تا ترور تا جنگ و ... از جمله اثرات مشارکت پایین مردم این خواهد بود که قدرت‌های خارجی در اِعمال فشار اقتصادی و تحریم و تعرضات گوناگون به کیان کشور مصمم‌تر شوند و دیپلمات و مذاکره‌کننده ایرانی را در پرونده‌های مختلف ملی در تنگنای بیشتری قرار دهند.
۳. اگر در میان این کاندیداها کسی بخواهد علیه وضع موجود اقدامی بکند به پشتوانه مردمی نیاز دارد وگرنه بانی و ذینفع وضع موجود از کم بودن مشارکت استقبال می‌کند. چون بدون پشتوانه مردمی تحول خیلی سخت صورت می‌گیرد. قهرکنندهها از صندوق رای سلبا می گویند چه نمی خواهند، اما چه کسی قرار است ایجابا بگوید که چه می خواهند؟ آیا نباید یک نمایندهای با هر میزان اشتراک عقیده، ولو حداقلی وجود داشته باشد تا مطالبات آن‌ها را دنبال کند؟پس هر کسی که می‌خواهد ایران از آتش جنگ و طمع دشمن درامان باشد، نظام تحریمی تضعیف شود؛ بسیاری از رویکردها اصلاح شود و... می‌بیند که آن‌ها می‌گویند صندوق این نقش را برای کشور ایفا می‌کند. پس کسی که خواهان وضع موجود نیست، حضورش به تغییر آن کمک می‌کند ولو بیست درصد.
انتهای پیام