به گزارش ایسنا، خدایار ابیلی، دبیر علمی سومین همایش بین المللی شدن آموزش عالی درباره اهداف این همایش گفت: بررسی و شناخت ابعاد و چالش های بین المللی شدن آموزش عالی، بهره گیری از ظرفیت دانشگاه ها و سازمان ها برای شناخت و بازاندیشی بین المللی شدن آموزش عالی، بهره گیری از دانش و تجربیات بین المللی شدن آموزش عالی از اهداف برگزاری این همایش مهم در حوزه آموزش عالی است.
وی با بیان اینکه در این همایش بین المللی یک روزه اساتید و محققان به ارائه آخرین یافته های خود در خصوص بین المللی شدن آموزش عالی خواهند پرداخت، تصریح کرد: بین المللی شدن آموزش عالی یک فرصت است؛ اما ما تلاش می کنیم هم به فرصت ها و هم به تهدید های این موضوع توجه کنیم.
ابیلی با اشاره به اینکه به حکمرانی در عرصه نظام آموزش عالی، باید هوشمندانه نگاه کنیم، تصریح کرد: بین المللی شدن آموزش عالی می تواند منجر به توسعه آموزش عالی و نیز گسترش دامنه علم و فناوری‌های نوین در ابعاد مختلف علمی، آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شود و از این منظر این همایش یک فرصت طلایی برای ارائه دستاوردها و نیز راهبردهای توسعه آموزش عالی در کشور است.
دبیر علمی همایش بین المللی شدن آموزش عالی با اشاره به اینکه بین المللی شدن آموزش عالی به دیپلماسی علمی کمک می کند، اظهار داشت: حمایت مدیران از روندهای جهانی شدن فعال، انگیزش درونی دانشگاهیان برای حضور در صحنه جهانی و امکان ایجاد بسترهای مناسب و معیارهای دانشگاه طراز جهانی و حضور دیپلماسی فعال علمی و سیاسی، دستاوردهای اقتصادی تاثیرگذاری فرهنگی، توسعه گردشگری و شناساندن تاریخ و فرهنگ جامعه ایرانی و اسلامی می تواند در این راستا تعرف و تبیین شود.
وی افزود: اگر بخواهیم به مباحث بین المللی شدن بپردازیم حوزه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، علمی و فرهنگی مورد توجه است؛ بین‌المللی سازی برخلاف تصور اغلب افراد فراتر از حرکت جغرافیایی دانشجویان و دانشگاهیان است. تغییر و تحولات در موقعیت‌های آموزشی موجب شده که یادگیری فقط در مؤسسات محلی صورت نگیرد. بلکه فضای یادگیری از محیط‌های ملی و محلی به دهکده جهانی تبدیل شود و دانش قابلیت انتقال در مدت چند دقیقه را در بین مناطق جغرافیایی دور از هم داشته باشد که البته این خود چالشی است برای مربیان و مدرسان تا ناگزیر شوند سرعت خود را بر اساس دقیقه تنظیم نمایند. افزون بر این، علاوه بر افزایش حضور دانشجویان بین‌المللی در دانشگاه ها، تعداد زیادی از افراد از گروه‌های مرزی نیز به آموزش عالی وارد شوند، از این رو لازم است مربیان و مدرسان مهارت‌های ارتباطی میان فرهنگها را نیز کسب کنند.
این عضو هیات علمی دانشگاه تهران درباره ضرورت بین‌المللی شدن آموزش عالی نیز گفت: خصوصی‌سازی و مسئولیت‌پذیری بخش غیردولتی و افزایش تقاضا برای کسب مهارت‌های بازار پسند، افزایش سطح دسترسی به آموزش عالی در سطح بین‌المللی در کشورهای توسعه‌یافته و دسترسی کمتر در کشورهای رو به توسعه، رشد بخش آموزش عالی در کشورهای توسعه‌یافته و محدودیت سرمایه‌گذاری‌های دولتی در بخش آموزش عالی، افزایش درخواست از سوی مصرف‌کنندگان آموزش عالی اعم از کارفرمایان و دانشجویان برای استانداردهای بین‌المللی و مدارک تحصیلی معتبر و با کیفیت، ایجاد نیمرخ و کسب شهرت و اعتبار برای مؤسسات آموزش عالی، تقویت تحقیق و ظرفیت‌سازی برای تولید دانش و افزایش دانش بین‌المللی و آگاهی و درک فرهنگی بیشتر و افزایش نیاز به یادگیری مادام‌العمر، افزایش رقابت علمی، فناوری و اقتصادی و کمک به بهبود کیفیت علمی، افزایش همکاری و مشارکت بین‌المللی و توسعه درک بین‌المللی و میان فرهنگی، ایجاد پیوستگی و اتحاد راهبردی در زمینه سیاسی، فرهنگی، علمی و تجاری، ظرفیت‌سازی منابع انسانی در کشور و رفت آمد و تبادل دانشجویان و مدرسان از ضرورت های برگزاری این همایش علمی است.
ابیلی درباره چالش های بین المللی شدن به عنوان یک فرصت و یا تهدید نیز تصریح کرد: از نقاط ضعف جامعه ما می توان اشاره کرد بعنوان مثال توجه بیش از حد به کمیت و غفلت از کیفیت، گسترش بی رویه واحدهای آموزشی، پاسخگویی نامناسب به نیازهای استراتژیک محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی، مناسب نبودن استانداردهای آموزشی، آزمایشگاهی و تسهیلات در سطح جهانی، عدم ارج‌گذاری به سرمایه‌های انسانی و بیکاری تحصیل‌کردگان، مناسب نبودن قوانین و مقررات در زمینه تعاملات و تبادلات، مناسب نبودن شاخص‌های جذب اعضای هئیت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی و ارتقای دانشگاهیان.... می‌توان اشاره کرد.
انتهای پیام