به گزارش ایسنا، فاطمه امینی سومین دختر تیراندازی بود که توانست سهمیه المپیک را در ۲۳ سالگی بگیرد. او در آخرین مسابقه آسیایی در تفنگ بادی فینالیست شد و با کسب رتبه ششمی مسافر پاریس شد. او بر حسب علاقه و پیشنهاد خانواده از ۱۶ سالگی وارد این رشته شد و توانست بعد از حدود ۸ سال از شروع فعالیتش سهمیه المپیک بگیرد.
هانیه رستمیان، شرمینه چهل‌امیرانی، فاطمه امینی و محمد بیرانوند چهار تیراندازی هستند که تاکنون توانسته‌اند در این رشته سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس را بگیرند.
متن گفت و گو ایسنا با فاطمه امینی را در ادامه بخوانید.
می‌خواستم ورزش را حرفه‌ای دنبال کنم
فاطمه امینی در گفت و گو با ایسنا، در مورد شروع ورزش حرفه‌ای اظهار کرد: همیشه دوست داشتم یک رشته ورزشی را حرفه‌ای دنبال کنم. براساس روحیاتم ورزش انفرادی را بیشتر دوست داشتم. اخبار تیراندازی را دنبال می‌کردم و از دور هم با این رشته آشنایی داشتم. با خانواده مشورت کردم و یکی از پیشنهادهای آنها تیراندازی بود. من هم بررسی کردم و آن را شروع کردم. از ۱۶ سالگی تفنگ را تمرین کردم و از آن خوشم آمد و وارد این رشته شدم.
سال ۹۸ به اردوی تیم ملی دعوت شدم
وی در خصوص دعوت شدنش به تیم ملی گفت: از سال ۹۵ تیراندازی را شناختم و در رشته تفنگ تمرین را شروع کردم. اصفهان تمرین می‌کردم و همه کارهای بدنسازی، خرید سلاح و لباس را در کنار تمرین انجام دادم. در همه مسابقات آزاد یا لیگ هم شرکت کردم که مربیان رکوردهای این مسابقات را بررسی می‌کردند. سال ۹۸ در مسابقه انتخابی قهرمانی آسیا قطر به تیم ملی دعوت شدم. قطر اولین مسابقه بین‌المللی من بود که در رده جوانان تیر زدم.
دو سال وقفه بین مسابقات به دلیل کرونا و المپیک داشتم
امینی ورود کرونا به ایران را سبب وقفه دو ساله میان دو رویداد بین‌المللی‌اش خواند و گفت: در مسابقات قهرمانی آسیا قطر که اولین مسابقه بین‌المللی من بود در بخش انفرادی فینالیست شدم و در فینال در رده ششم قرار گرفتم. در بخش تیمی هم توانستم به مدال برنز دست یابم. بعد از این مسابقات، کرونا به ایران رسید و بین اردوها و مسابقات وقفه افتاد. چون المپیک توکیو در پیش بود همه تمرکزها به سمت المپین‌ها بود. با اتمام المپیک طبق رکوردها مجدد از مهر ۱۴۰۰ به اردو دعوت شدم. تعداد زیادی ورزشکار به این مرحله از اردو دعوت شدند که با هر مرحله رکوردگیری تعداد نفرات کاهش پیدا می‌کرد اما من توانستم رکورد خوبی بزنم و در اردو ماندگار شدم.
مادرم اولین کسی بود که بعد از کسب سهمیه خوشحالی ام را با او تقسیم کردم
عضو تیم ملی تفنگ در خصوص کسب سهمیه المپیک گفت: اولین رویدادی که بعد از یک وقفه سه ساله اعزام شدم جام جهانی برزیل (فروردین ۱۴۰۱) بود که در آن در بخش تیمی برنز گرفتم و با اختلاف یک دهم نتوانستم به فینال راه یابم. بعد از برزیل به صورت مداوم در اردوها بودم و در مسابقات مختلف شرکت کردم. در چند مسابقه کسب سهمیه المپیک (قهرمانی جهان مصر، قهرمانی آسیا کره و قهرمانی آسیا اندونزی) شرکت کردم. در دو مسابقه اول با وجودی که رکوردهای خوبی هم زدم متاسفانه نتوانستم فینالیست شوم. برای کسب سهمیه باید فینالیست می‌شدم. در اندونزی خوشبختانه فینالیست و ششم شدم و براساس شرایط توزیع سهمیه به المپیک راه یافتم. بلافاصله همه متوجه شدند که سهمیه گرفته‌ام چون خبرها منتشر شده بودم اما اولین کسی که با او تماس گرفتم و خوشحالی‌ام را با او تقسیم کردم مادرم بود.
دو سال مداوم برای کسب سهمیه تلاش کردم
وی افزود: قبل از اندونزی خیلی برنامه ریزی کرده بودم. طبق تمرینات و هدف‌گذاری‌ها برای اندونزی خیلی تلاش کردم و ۱۰۰ خود را گذاشتم تا نتیجه دو سال تلاش مداوم خود را ببینم. من در دو سال اخیر منظم و بدون وقفه تمرین کردم تا سهمیه بگیرم. هر ورزشکاری دوست دارد در مسابقه بهترین نتیجه را بگیرد و من با این ذهنیت به مسابقه رفته بودم و خداراشکر توانستم مزد زحماتم را بگیرم. البته در مسابقات قبلی هم همین بود و من همه تلاش خود را کرده بودم ولی گاهی اتفاقاتی رقم می‌خورد و نتیجه به شرایط ورزشکار در روز مسابقه بستگی دارد. من با دهم‌ها به فینال نمی‌رسیدم که خوشبختانه در اندونزی توانستم سهمیه بگیرم.
رویای هر ورزشکاری قهرمانی در المپیک است
او هدفش را کسب مدال المپیک عنوان کرد و گفت: به نظر من رویای هر ورزشکاری قهرمانی در المپیک است. المپیک بزرگترین رویداد ورزشی دنیا است و هر کسی دوست دارد در آن قهرمان شود و من هم مستثنی نیستم. این اولین تجربه من از المپیک خواهد بود. مثل همین مسابقات کسب سهمیه برای آن برنامه‌ریزی کرده‌ام. مربیان هم هدف گذاری کردند و باید طبق برنامه‌ها پیش رویم و امیدواریم که در المپیک نتیجه بگیریم. تیراندازی کمی شرایط متفاوتی دارد، تجهیزات محور است و هزینه زیادی دارد ولی امیدواریم با کمک وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تا المپیک شرایط بهتر شود. فدراسیون همیشه تلاش می‌کند که ما با بهترین امکانات تمرین کنیم و در مسابقات شرکت کنیم اما امیدوارم تا المپیک شرایط بهتر شود و ما بتوانیم آمادگی کافی و لازم را بدست آوریم و نتایج خوبی بدست آوریم و به امید خدا مدال المپیک را کسب کنیم.
بیشتر هزینه تیراندازی با ورزشکار است
امینی در مورد خرید سلاح و هزینه‌های مربوط به تجهیزات تیراندازی گفت: وقتی که ورزشکار تیراندازی را شروع می‌کند و مبتدی است، معمولا سالن‌ها سلاح را در اختیار می‌گذارند. بعد افراد براساس شرایط و میزان بودجه مجبور به خرید سلاح می‌شوند چون از یک جایی به بعد دیگر نمی‌شود با سلاحی که بقیه از آن استفاده می‌کنند تمرین و پیشرفت کرد. تیراندازی خیلی حساس است و باید سلاح روی بدن فرد تنظیم شود. نمی‌شود هر بار آن را تنظیم کرد و باید تنظیمات یکسان و براساس هر فرد باشد. تیراندازی تجهیزات محور است و باید بتوان تجهیزات را خریداری کرد. لباس‌ها و سلاح‌ها مارک‌های مختلف دارد و کیفیت هر کدام متفاوت است. خدا را شکر زمانی که من این رشته را شروع کردم و متوجه شدم که به آن علاقه دارم شرایط مناسبی پیش آمد که با کمک خانواده سلاح خریدم. کم کم لباس خریدم و به تیم ملی آمدم مرتب تجهیزات و لباس‌ها را تعویض می‌کنیم چون بر اثر اصطکاک خراب می‌شوند. اکنون که تیم ملی هستیم فدراسیون شرایطی را فراهم می‌کند اما بیشتر هزینه‌ها با خود ورزشکار است. کسی که می‌خواهد این را شروع کند شروع کند باید از قبل هزینه‌ها را پیش بینی کند و ببیند که توانایی ان را دارد یا خیر"
حمایت خانواده را از ابتدا تاکنون داشتم
ملی‌پوش تفنگ ایران در پایان گفت: من همیشه حمایت خانواده را از ابتدا تا کنون داشتم که سبب شده که تا به اینجا برسم. همچنین مربیان خوبی در کنارم داشتم که باید از آنها تشکر کنم.
انتهای پیام