فاطمه مهدیار رودسری در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: تمام فضای آموزشی مدارس از جمله حیاط، کلاس‌ها و حتی بافت فرهنگی مدرسه بر روی شکل گیری شخصیت، رشد جسمی و عقلی دانش‌آموزان به صورت مستقیم و روی پیشرفت تحصیلی به صورت غیرمستقیم اثرگذار است ولی در مقابل چیزی که الان داریم این است که متاسفانه مدارس خیلی کوچک و حتی فاقد نور کافی هستند که باعث می‌شود یادگیری دانش‌آموزان تحت تاثیر قرار گیرد. در واقع امروزه اساس طراحی مدارس بیشتر کلاس محوری است و فضاهای باز و نیمه باز کمتر در نظر گرفته می‌شوند.
وی ادامه داد: در فضای باز مدرسه امروزه به امکانات معمولی مثل تور، دروازه و نیمکت بسنده شده و حتی فضای سبز هم به ندرت در آن دیده می‌شود که البته وجود همین امکانات هم به اندازه حیاط بر می‌گردد. درحالی که حیاط مدرسه باید طوری طراحی شود که بخشی از روند آموزش را بتوانیم در فضای باز انجام دهیم. چون عوامل محیطی بر سلامت دانش‌آموزان و معلمان تأثیر بسزایی دارد از این رو کیفیت پایین روشنایی، تهویه، آکوستیک و مبلمان، همگی بر پیشرفت و سلامت دانش آموزان تأثیر منفی دارند.
وی افزود: مسئله‌ای که امروزه که خیلی نادیده گرفته می‌شود تعلیم و آموزش دانش‌آموزان به صورت یادگیری جمعی است که روی فعالیت ذهنی دانش آموزان تاثیر بسزایی دارد. یادگیری گروهی و جمعی باعث می‌شود که دانش آموزان درگیر کنش و واکنش شده و انگیزه فردی و جمعیشان افزایش یابد. همه این موارد باعث می‌شود که یادگیری ارتقاء پیدا کرده و به صورت ماندگارتر و عمیق‌تری اتفاق بیافتد. برای این یادگیری جمعی ما نیاز به یک فضای آموزش کافی و مناسب داریم که بتواند گروهی آموزش دادن را تامین کند.
این کارشناس در ادامه گفت: چون تعداد دانش آموز هر ساله در استان در حال افزایش است و متاسفانه فقط به سختی می‌توانیم کلاس مورد نیاز را تامین کنیم این دید درباره کارایی فضای آموزشی باز در آموزش در حال فراموشی است. در مدارس قدیمی کاملا محور یادگیری جمعی بود و مدارس حیاط و ایوان داشت تا کودکان بتوانند دور هم جمع شده و در یادگیری کار گروهی و مشارکت داشته باشند. حیاط نقش آموزشی داشته است.
مهدیار رودسری بیان کرد: به خصوص در پایه ابتدایی فضای آموزشی باید طوری باشد که در عین اینکه دانش آموزان را کنترل کرده و یک محدودیت جزئی ایفا می‌کنیم؛ فرصت تجربه کردن مسائل درسی و تجربی را نیز برای آنها فراهم کنیم. این تجربه از نظر آیتم‌های فیزیکی و عاطفی مثل رنگ مساحت و شادابی باعث می‌شود که دانش‌آموزان به سمت روحیه فعال پیش بروند.
این آموزگار با اشاره به تغییر سبک زندگی امروزی گفت: با گسترش زندگی آپارتمانی و مخاطرات احتمالی بازی در کوچه، کودکان اجازه و فرصت فعالیت جسمانی و بازی خارج از فضای خانه را مانند گذشته ندارند، لذا لازم است که این محدودیت را در مدارس جبران کنیم. حداقل کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که فضای باز مدارس را کمی بزرگتر در نظرگرفته و بانشاط تر کنیم. با وجود اینکه امروزه کارایی حیاط مدرسه برای گذراندن زنگ تفریح و یا زنگ ورزش به نظر می‌آید، اما یکی از عنصرهای مهم در آموزش و مشارکت‌های گروهی است.
انتهای پیام