دکتر مرتضی گراوند در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به شرایط نابسامان معبد تاریخی آناهیتا، اظهار کرد: طی دهه های ۴۰ تا ۸۰ معبد تاریخی آناهیتا طی دو فصل مورد کاوش باستان شناسی قرار گرفت که در این کاوش ها بخش هایی از اثر از دل خاک بیرون آمد.

وی افزود: هم اکنون حدود دو دهه از انجام آخرین کاوش های باستان شناسی در این بنای شاخص تاریخی می گذرد و از آن زمان رها شده و به فراموشی رفته است.

مدیر پایگاه ملی معبد آناهیتا تصریح کرد: بنای معبد آناهیتا در دهه ۴۰ جزو پنج پروژه ملی ایران(تخت جمشید، معبد آناهیتا، هفت تپه، جرجان و بیشاپور)برای انجام کاوش های باستان شناسی بود، اما در سالهای گذشته مورد بی مهری قرار گرفته است.

وی ادامه داد: باوجود اینکه در آن زمان معبد آناهیتا یک پایگاه پژوهشی معتبر بود و بسیاری از پایگاه های پژوهشی امروزی وجود نداشتند، اما اکنون شرایط آنها قابل قیاس با معبد آناهیتا نیست.

گراوند تاکید کرد: هرچند معتقدم همه آثار تاریخی استان مهم هستند و باید به آنها رسیدگی شود، اما باید یک اولویت بندی هم برای این کار وجود داشته باشد، نه اینکه تپه ای که چندان قدمتی ندارد را با انجام کاوش های باستان شناسی بشکافند، اما معبد تاریخی آناهیتا را با آن عظمت و رازهای نهان به حال خود رها کنند.

مدیر پایگاه ملی آناهیتا با بیان اینکه انجام کاوش های باستان شناسی روی آثار تاریخی استان سلیقه‌ای شده، عنوان کرد: این همه تپه تاریخی را در استان می شکافند و پر می کنند، درحالیکه اثر به این عظمت و بزرگی را به حال خود گذاشته اند.

وی افزود: اگر قرار بر اولویت بندی باشد، تاق بستان، بیستون، معبد آناهیتا، عمارت خسرو و... بناهای شاخص و مهمی در استان هستند که باید مورد توجه قرار گیرند، اما دقیقا به همین ها توجه نمی شود.

گراوند تصریح کرد: طبق قانون می توان برای بناهایی که اینگونه هستند، ردیف بودجه مستقل گرفت، اما تاکنون چنین کاری در استان نشده است، در صورتی که امکان اینکه با پیگیری استانداری، سازمان مدیریت و برنامه ریزی و میراث فرهنگی استان  چنین بودجه ای را برای بناهای تاریخی مهم استان بگیریم وجود دارد. 

وی یادآورشد: متاسفانه معبد آناهیتا بیماری است که به علت نیمه کاره ماندن جراحی باستان شناسی در آن، دچار مرگ تدریجی شده و سنگ ها، ستون ها و سرستون های آن در حال از بین رفتن است.

مدیر پایگاه ملی آناهیتا  اضافه کرد: بی توجهی به معبد آناهیتا درحالیست که تاکنون تنها دو فصل کاوش در آن صورت گرفته که طی آن هنوز هم ساختار و چارچوب اصلی آن مشخص نشده و نمی توانیم به مردم کنگاور، کرمانشاه و ایران بگوییم که این اثر دقیقا چه هست و چه زمانی احداث شده است.

وی یادآورشد: اگر در طول همین ۲۰ سال گذشته سالی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان را به این اثر اختصاص می دادند و هرسال هم تنها یک کاوش باستان شناسی را  در آن انجام می دادند، تاکنون بخش اعظم اثر از دل خاک و نخاله های انباشه شده روی آن بیرون آمده بود، ولی حالا فقط برای انجام یک فصل کاوش در این بنای تاریخی به حدود یک تا یک و نیم میلیارد تومان اعتبار نیاز است.

گراوند تصریح کرد: در یکی دو سال اخیر تنها اقداماتی که توانسته ایم در معبد انجام دهیم، ساماندهی محوطه، ایجاد فضای سبز، مقابله با علف های هرز، ایجاد گیت بلیت فروشی، برقرار روشنایی، پیجینگ و... بوده، درحالیکه این اقدامات باید ۲۰ سال پیش انجام می شد، نه اکنون.

وی با انتقاد از بی توجهی ها به  معبد آناهیتا گفت: اگر مسئولین کنگاور را جزیی از کرمانشاه می دانند که به این اثر توجه کنند. اگر هم نمی دانند بگویند که ما هم تکلیف خود را بدانیم تا برای جمع آوری کمک کاسه گدایی دست بگیریم و از مجمع خیرین و هرجای دیگر دنبال پول برای آن باشیم.

مدیر پایگاه ملی معبد آناهیتا با تاکید بر اینکه ادامه کاوش‌ها در معبد آناهیتا ضروری است، عنوان کرد: در دهه ۴۰ عرصه معبد آناهیتا را واحدهای مسکونی پوشانده بود که در آن زمان حدود ۲۳۰ واحد تملک شد و کاوش ها انجام گرفت. در حال حاضر هم حدود شش تا هفت واحد مسکونی روی عرصه بنا قرار دارند که اگر در گذشته تملک می شدند، اعتبار زیادی نمی خواست، ولی حالا اعتباری میلیاردی برای تملک آنها نیاز است.

معبد آناهیتا، بزرگترین تک بنای سنگی ایران، در شرق استان کرمانشاه واقع شده است. هنوز قدمت این بنا به طور دقیق مشخص نیست و عده‌ای آن را متعلق به دوران اشکانی و عده‌ای هم مربوط به دوران ساسانی می دانند. این بنا سال ۱۳۱۰ به ثبت ملی رسید و در سال ۱۳۸۵ هم در فهرست موقت میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. 

انتهای پیام