پیامبر خدا(ص) در حدیثی در باب بیان فضیلت بسیار ماه رجب فرمودهاند «از نخستین شب جمعه ماه رجب غفلت نکنید که ملائکه و فرشتگان آن را لیله الرغائب نامیدهاند». لیله الرغائب برگرفته از واژه رغبت در زبان عربی به معنای شب آرزوها به اولین شب جمعه ماه رجب گفته میشود. در روایات و تعالیم اسلامی اینگونه آمده که در این شب، ملائک بر زمین فرود میآیند تا رحمت بیکران الهی را به انسانها هدیه کنند.
ماه رجب، نخستین ماه از ماههای حرام و بنابر روایات «ماه خدا» و بهترین اوقات برای ابراز بندگی، عبادت و دعا و استغفار است و رحمت و مغفرت الهی در این ماه در حال نزول و ریزش بر بندگان است، به همین جهت این ماه را رجب الاصب میگویند، زیرا ریشه صب، به معنای ریختن است. شب لیله الرغائب، شرافت و ارزش ماه رجب و شب جمعه هر دو را در خود جمع کرده و ارزش و فضیلتی دو چندان دارد.
اعمالی برای شب لیله الرغائب سفارش شده که نماز مستحبی است و چنانچه انسان با ایمان آن را بخواند، پس از مرگ و هنگامی که در قبر گذاشته میشود خداوند متعال ثواب و پاداش نمازش را به بهترین صورت نزد او میفرستد تا یار و همدم او شود و فرد را از تنهایی و ظلمت قبر رهایی دهد.
در اولین پنجشنبه ماه رجب سفارش شده که در صورت امکان روزه بگیریم و در شب جمعه بین نماز مغرب و عشاء، ۱۲ رکعت نماز مستحب بخوانیم. به این صورت که هر ۲ رکعت به یک سلام ختم شود و در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد و ۳ مرتبه سوره قدر و ۱۲ بار سوره توحید را بخوانیم و زمانی که نماز تمام شد، ۷۰ مرتبه ذکر «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ عَلَی آلِهِ و علی آلِ مُحَمَّدٍ؛ خدایا بر محمد پیامبر درس ناخوانده و خاندانش درود فرست».
پیامبر گرامی(ص) در بیان فضیلت این نماز ۱۲ رکعتی فرمودهاند «هر کس که این نماز مستحبی را بخواند، پس از مرگ و در شب اول قبر، خداوند ثواب این نماز را با نیکوترین سیرت و زیباترین صورت به سوی او میفرستد».
در شب لیله الرغائب، ملائک از آسمان به زمین فرود میآیند و ساکن زمین میشوند و پیک نیتهای پاک بندگان خداوند میشوند تا بین آسمان و زمین پلی از حسنات و کهکشانی از اعمال خیر بندگان بسازند. سزاوار است علاوه بر انجام اعمالی که مربوط به این شب است و بهرهمندی از آنها، فرصت رسیدن به حوائج و خواستههای به حق و آرزوهای دست یافتنی را غنیمت شمرد و از فیض رحمت پروردگار بهرهمند شد.
منبع
ابن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، ۱۳۷۶ ش، ج ۳، ص ۱۸۶
انتهای پیام