به گزارش ایسنا، «آندریاس کلوث» ستون‌نویس خبرگزاری بلومبرگ در یادداشتی درباره حمایت‌های آمریکا از کی‌یف در جنگ اوکراین آورده است که «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی آمریکا قرار است در دیدار با «ولودیمیر زلنسکی» رییس جمهور اوکراین در حاشیه نشست مجمع جهانی اقتصاد در داووس پیامی را از سوی رییسش «جو بایدن» رییس جمهور آمریکا به او منتقل کند؛ کاخ سفید می‌خواهد اوکراین راهبرد تهاجمی و دفاعی خود در جنگ با روسیه را تغییر دهد.
آندریاس کلوث با این مقدمه در یادداشت خود که در وبگاه بلومبرگ منتشر شده، آورده است: زلنسکی می‌داند چرا این پیام منطقی است، گرچه شنیدن آن یا بیان علنی‌اش به مذاقش خوش نخواهد آمد. بنابراین، او باید به سالیوان بگوید که به بایدن بگوید و به کنگره آمریکا یادآور شود که اوکراین تنها در صورتی که آمریکا و متحدانش برخورداری کی‌یف از امکانات کافی را تضمین کنند، می‌تواند به خوبی، اقدامات دفاعی انجام دهد.
وضعیت مصیبت‌باری در اوکراین، با گذشت تقریبا دو سال از جنگ «ولادیمیر پوتین» رییس جمهور روسیه علیه اوکراین در جریان است و زلنسکی برای حفظ روحیه نیروهایش ضرورت می‌داند انکار کند که این جنگ به بن‌بست رسیده است. فرمانده کل ارتش اوکراین، اخیرا، به این موضوع اقرار کرد.
هدفی که زلنسکی آن را در سال ۲۰۲۲ ارائه کرده بود، طرح صلحی متشکل از ۱۰ ماده است. این طرح شامل خروج کامل روسیه از اوکراین، بازگرداندن کودکان اوکراینی توسط مسکو، برگزاری روند دادرسی برای آنچه «جنایات جنگی روسیه» می‌خواند و موارد دیگر است. این برنامه، پیشتر در داووس توسط ۸۳ کشور مورد بحث قرار گرفت اما روسیه دعوت نداشت و چین هم در این نشست شرکت نکرد. بنابراین، برای همه روشن است که این یک بن‌بست است.
در ادامه این مطلب آمده است: خط مقدم بی‌حرکت روایتگر داستان دیگری است. ضدحملات اوکراین شکست خورده است. این باعث دل‌سردی واشنگتن شده است که از کی‌یف خواسته بود تاکتیک‌های متفاوتی را به کار ببندد. روس‌ها به خوبی سنگربندی کرده‌اند و اوکراینی‌ها سربازان زیادی را از دست داده و مهمات زیادی را، به‌ویژه برای دفاع هوایی در برابر حملات موشکی بی‌امان روس‌ها مصرف کرده‌اند. حمله همواره سخت‌تر از دفاع بوده است اما حالا، ممکن است برای اوکراین محال باشد.
پوتین به مزایای اقدامات دفاعی پی برده است؛ او عملا، به ارتش خود دستور داده است عملیات تازه برای تصرف را متوقف کرده و زمین‌هایی را حفظ کنند که پیشتر تصرف کرده‌اند. این از نظر راهبردی نیز برای او منطقی است. پوتین سال ۲۰۲۴ را با صبر کردن برای اتمام انتخابات آمریکا در نوامبر سر خواهد کرد تا «دونالد ترامپ» رییس جمهور پیشین آمریکا دوباره به کاخ سفید بازگردد و باهم به توافقی در این زمینه دست پیدا کنند.
در این میان، پوتین جامعه روسیه را به سمت اقتصاد جنگی برده است. کرملین ۸ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در سال ۲۰۲۴ صرف ارتش خود خواهد کرد که برای اولین بار از زمان فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی، از هزینه‌های اجتماعی فراتر می‌رود. کارخانه‌های روسیه در حال تولید انبوه فشنگ و بمب هستند و شرکای آن از جمله کره‌شمالی مقادیر بیشتری از آن‌ها را در اختیار مسکو می‌گذارند.
اوکراین از منابع کمتری برخوردار است. در سال گذشته، کمک‌های مالی سخاوتمندانه‌ای را از آمریکا، انگلیس، اتحادیه اروپا و دیگر متحدان غربی دریافت کرد. اما اشتیاق آن‌ها در حال رنگ باختن است. کمک مالی اضافی آمریکا و اروپا که به طور مشترک ۱۱۰ میلیارد دلار ارزش دارد، هنوز تایید نشده است. در مجلس نمایندگان آمریکا، حامیان ترامپ به منظور جامه عمل پوشاندن به توهماتشان درباره دیوار مرزی مانع تخصیص این پول‌ها شده‌اند. مانع موجود در اروپا هم «ویکتور اوربان» نخست‌وزیر مجارستان و پوتین، رفیق ترامپ است. مسلما، اوکراین باید تولیدات داخلی مهمات را افزایش دهد اما این موضوع با وجود پرواز موشک‌های روسیه بر فراز کارخانه‌های آن فقط در صحبت آسان به نظر می‌رسد.
در این شرایط، زلنسکی حق دارد که درخواست‌های مکرر غرب برای یک آتش‌بس را رد کند. روسیه از این وقفه برای تامین تسلیحات و مهمات جدید و بیشتر به منظور ازسرگیری حمله تمام‌عیار علیه جامعه اوکراین استفاده خواهد کرد. اما اوکراین، ممکن است در مدت همین آتش‌بس، پول و تسلیحات بیشتری دریافت نکند. بنابراین، آتش‌بس در موقعیت کنونی، ممکن است بعدا به معنای تسلیم باشد.
موضوع بهت‌آور در این باره، پی بردن به این است که غرب همین حالا هم چه خیانت بدی به کی‌یف کرده است. مسلما، کل غرب منظور نیست، بلکه آن کسانی که بر اثر موضع پوتین سردرگم شده‌اند یا صرفا، اولویت‌های دیگری دارند. جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان آمریکا که شعار «آمریکا را دوباره باعظمت کنیم» سر می‌دهند یا اوربان در اروپا به دسته آخر تعلق دارند. بدگمانی آن‌ها تاریخ‌ساز خواهد شد.
نگارنده در بخش پایانی این یادداشت آورده است: «بنابراین، زلنسکی باید در گوش سالیوان چیزی را زمزمه کند که هر دو آن‌ها بر آن واقفند؛ بله حتما، در حالی که روس‌ها با پهپادها به ما هجوم می‌آورند، ورود به زمین‌های پر از مین و استحکامات خندقی با تانک‌های غربی آبرامز، لئوپارد و چلنجر را متوقف می‌کنیم. ما از این کار دست می‌کشیم چون منطقی نیست. ما در عوض، سعی می‌کنیم به داشته‌هایمان اتکا کنیم، حتی اگر هم‌میهنانمان در اوکراین اشغالی فکر کنند آن‌ها را با اربابان روسشان تنها می‌گذاریم. این کار را می‌کنیم چون زمان باید به نفع ما بگذرد، نه به نفع پوتین. اما می‌توانیم اگر شما در آمریکا و اروپا به عرضه پهپاد، موشک، گلوله و تجهیزات ساخت سنگرهای غیرقابل نفوذ ادامه دهید، از جبهه خود دفاع کنیم.»
زلنسکی و سالیوان درک می‌کنند که بایدن حتی با وجود تلاش برای مدیریت کردن جنگی دیگر در «خاورمیانه»، تنش‌ها در شرق آسیا و منجنیقی در داخل به نام ترامپ، باید این حمایت را حفظ کند. امسال در نشست داووس، حداقل درباره اوکراین نمی‌توان جز تلاش برای حفظ روحیه، چندان انتظار خوش‌بینی داشت.
انتهای پیام