به گزارش ایسنا، پل ساسانی خیرآباد در نزدیکی چهارتاقی خیرآباد در شهرستان گچساران، استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد. این پل تاریخی با قدمت ساسانی در ۱۳ آبانماه سال ۱۳۸۶ با شماره ۱۹۷۵۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
یکی از فعالان میراث فرهنگی که از مرمت نامناسب این پل ساسانی به ایسنا خبر داد، گفت: قدمت تاریخی محوطهای که چهارتاقی و پل خیرآباد در آن واقع شده، به دوره ساسانی نسبت داده شده است. این منطقه در مسیر اصلی اتصال شهرهای تاریخی «استخر» و «ارجان» است. روی رودخانه خیرآباد نیز دو پل مشاهده میشود، که یکی از آنها پل خیری و محمدخان بوده و قدمت تاریخی آن به دوره اسلامی نسبت داده شده و پل دوم مربوط به دوره ساسانی است.
باستانشناسی هم که وضعیت این پل را از نزدیک مشاهده کرده است، درباره وضعیت این محوطه باستانی در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: پل اول چندین سال پیش مرمت شده و به نظر میرسد پل ساسانی اخیرا مرمت شده باشد که وضعیت آشفتهای دارد، به گونهای که در مرمت جدید، بخشهایی از معماری دوره ساسانی از بین رفته و پل با مصالحی چون سیمان و لاشه سنگ پوشانده شده و روی دیواره پل ساسانی هم ملات سفید ریخته شده است.
او اضافه کرد: افزون بر اینها، حجمی از سیمان و آهک در محوطه باستانی و روی سازههای معماری رها شده است، درحالیکه بخشهایی از محوطه هم خاکبرداری شده و این پرسش مطرح است که آیا برای برداشت خاک از این محوطه باستانی مجوز داشتهاند؛ چرا که برداشت خاک به هر دلیلی از چنین محوطههایی، کاوش و حفاری محسوب میشود و حتما به مجوز نیاز دارد، چون با برداشت خاک ممکن است به لایههای باستانی آسیب وارد شود.
مرمت این پل ساسانی همچنین نگرانیهایی را درباره رفتوآمد رهگذاران و موتورسواران از این پل تاریخی به وجود آورده است. این فعال میراث فرهنگی در اینباره گفت: مشخص است که پل استحکامبخشی و ایمنسازی نشده است، اما مرمت با سیمان و لاشه سنگ، مسیر را برای دسترسی آسانتر مردم و موتورسواران به روی پل باز کرده، که هم برای آنها و هم برای پل خطرآفرین است.
گزارش فعالان میراث فرهنگی پرسشهای دیگری را مطرح کرده است، مبنی بر اینکه گروه مرمت این پروژه چگونه انتخاب شده؟ آیا این پروژه، طرح مرمتی داشته و زیرنظر کارشناس مرمت انجام شده است؟ آیا مرمت این سازه ساسانی به پایان رسیده، که با این وضع به حال خود رها شده است؟ ایسنا آماده دریافت پاسخ این پرسشها از مسئولان میراث فرهنگی است.
انتهای پیام