به گزارش ایسنا، روزنامه تلگراف در گزارشی درباره افول موضع اوکراین نسبت به سال میلادی گذشته نوشته است: اوکراین سال میلادی گذشته را با امیدهای فراوان آغاز کرد. نیروهای مسلح این کشور به‌تازگی پیروزی‌های استراتژیک چشمگیری در میدان نبرد به دست آورده و بخش زیادی از سرزمین‌هایی که از دست داده بودند را پس گرفتند. به نظر می‌رسید که غرب نیز به‌شکلی فزاینده به پیروزی اوکراین خوشبین است.
در ژانویه ۲۰۲۳، رهبران اروپایی و آمریکایی دیگر بر سر این بحث نداشتند که تانک‌های جنگی خود را به اوکراین بفرستند یا نه؛ بلکه گفت‌وگوها تنها بر سر تعداد و زمان ارسال این تجهیزات بود. بریتانیا رهبری این کمک‌ها را بر عهده داشت و تأیید کرد که تانک‌های «چلنجر ۲» را به اوکراین خواهد فرستاد. لندن همچنین به واشنگتن و برلین نیز فشار دیپلماتیک شدیدی آورد تا آن‌ها نیز مانند انگلیس به اوکراین تانک بفرستند و آن‌ها هم این کار را انجام دادند. با تضمین تحویل تانک، امیدها برای ضدحمله اوکراین بسیار زیاد بود.
اما حالا با گذشت یک سال، وضعیت بسیار متفاوت است. ضدحمله اوکراین نتوانست ضربه شدیدی به مواضع روسیه در جبهه جنوبی وارد کند. اقتصاد روسیه در برابر تحریم‌های غرب تاب آورد و با اتخاذ سریع وضعیت جنگی، جریان ارسال مهمات به خط مقدم را حفظ کرد. در عین حال، اوکراین یکی بزرگ‌ترین موج‌ها حملات هوایی روسیه از آغاز جنگ را تجربه می‌کند و جبهه متحدش در حال سست‌شدن است.
تا همین چند ماه پیش، غرب نیروهای مسلح اوکراین را مدافعان ارزش‌ها و آزادی‌های لیبرال معرفی کرده و آن‌ها را می‌ستود؛ اما اظهارات این روزهای دولت‌های غربی نشان از آن دارد که صبر غربی‌ها رو به اتمام بوده و حمایت نظامی و اقتصادی آنان از کی‌یف نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
قابل درک است، که این دولت‌ها رفته‌رفته در میزان تعهد خود به جنگی عمیقاً ویرانگر بازنگری کنند؛ جنگی که هیچ پایانی نمی‌توان برای آن متصور شد. در حال حاضر به نظر می‌رسد که در بهترین حالت، یک بن‌بست کوتاه‌مدت تا میان‌مدت بر بخش اعظم خط مقدم ۱۰۰۰ کیلومتری جنگ اوکراین حاکم شود.
این در حالی است که اقتصاد غرب هنوز در حال احیای نیرویی است که در همه‌گیری کرونا و بحران انرژی سال گذشته از دست داده است. زنجیره‌های تامین جهانی هنوز به ثبات نرسیده‌اند و با آغاز جنگ غزه، انصارالله یمن به‌شکلی فزاینده خواست خود را درباره شرایط تجارت و حمل‌ونقل در دریای سرخ، دیکته می‌کند؛ امری که به نوبه خود ضربه‌ای دیگر بر پیکر بی‌جان اقتصاد جهانی است.
از سوی دیگر، احتمال پیروزی نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا، نگرانی‌ها را نسبت به قطع ناگهانی حمایت‌های ایالات متحده از اوکراین، افزایش می‌دهد. حتی دولت فعلی «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا نیز با مخالفت مجلس نمایندگان مواجه است؛ مجلسی که در کنترل حزب جمهوری‌خواه است. علاوه بر این، در اتحادیه اروپا «ویکتور اوربان» نخست‌وزیر مجارستان جلو تصویب بودجه برای اوکراین را گرفته است.
این عوامل در کنار هم تصویری تلخ را برای غرب ترسیم می‌کنند؛ تصویری که نمایانگر ضدحمله شکست‌خورده اوکراین، بن‌بست در بسیاری از جبهه‌ها، تجدید قوای روسیه، و کم‌رنگ‌شدن توجه غرب است. اوکراین امروز در وضعیتی بسیار بدتر از ژانویه سال میلادی گذشته قرار دارد.
همه این‌ها در حالی است که مسکو قصد دارد یک‌سوم هزینه دولت را به جنگ اوکراین اختصاص دهد. این یعنی کی‌یف در نبرد تن‌به‌تن، فرصتی برای عرض اندام ندارد و قوای نظامی اوکراین زودتر از روسیه به اتمام خواهد رسید. بهترین گزینه برای کی‌یف این است که سامانه‌های پدافند هوایی و گروه‌های ضدحمله را در اولویت قرار داده، گلوله‌های توپخانه بیشتری از اروپا دریافت کرده و مناطقی از خاک خود را که در طول ضدحمله پس گرفته، در کنترل خود نگه دارد.
اگر عزم غرب زودتر از اراده مسکو متزلزل شود، روسیه در این جنگ پیروز شده و در انتهای سال میلادی جاری، نه تنها اوکراین، بلکه اروپا هم دیگر نمی‌تواند به حق حاکمیت خود امیدوار باشد.
انتهای پیام