به نقل از ارث، النی استاورینیدو، دانشیار آزمایشگاه الکترونیک آلی در دانشگاه لینشوپینگ و رهبر گروه گیاهان الکترونیکی، این پژوهش پیشگام را رهبری می‌کند. توسعه eSoil توسط گروه وی نشانگر پیشرفت قابل‌توجهی در هیدروپونیک است.
این بستر جدید نه تنها سازگار با محیط زیست است زیرا از سلولز و پلیمری رسانا به نام PEDOT مشتق شده است، بلکه جایگزینی کم انرژی و ایمن برای روش‌های قبلی محسوب می‌شود که بر ولتاژ بالا و مواد غیرقابل تجزیه زیستی مانند پشم معدنی متکی بودند.
این کشف نه تنها دامنه محصولات مناسب برای کشت هیدروپونیک را گسترش می‌دهد، بلکه پتانسیل رشد کارآمدتر با منابع کمتر را نیز نشان می‌دهد.
استاورینیدو با اشاره به افزایش جمعیت جهان و تأثیر تغییرات آب‌وهوا، بر ضرورت یافتن روش‌های جدید کشاورزی تأکید می‌کند. جمعیت جهان در حال افزایش است و ما نیز تغییرات آب‌وهوایی را داریم؛ بنابراین واضح است که نمی‌توانیم نیازهای غذایی کره زمین را تنها با روش‌های کشاورزی موجود پوشش دهیم اما با هیدروپونیک می‌توانیم غذا را در محیط‌های شهری در محیط‌های بسیار کنترل‌شده نیز پرورش دهیم.
هیدروپونیک که با محیط رشد بدون خاک، اتکا به آب و مواد مغذی مشخص می‌شود، در حال حاضر برای کشت محصولاتی مانند کاهو، گیاهان و سبزیجات خاص استفاده می‌شود. این روش به ویژه در مناطقی با زمین زراعی محدود یا شرایط محیطی سخت سودمند است.
به این ترتیب، می‌توانیم نهال‌ها را با منابع کمتر سریع‌تر رشد دهیم. ما هنوز نمی‌دانیم، مکانیسم‌های بیولوژیکی که درگیر هستند واقعاً چگونه کار می‌کنند. چیزی که ما دریافتیم این است که نهال‌ها نیتروژن را به‌طور موثرتری پردازش می‌کنند اما هنوز مشخص نیست که چگونه تحریک الکتریکی بر این فرآیند تأثیر می‌گذارد.
تحقیقات دانشگاه لینشوپینگ گامی مهم در جهت تقویت کشاورزی شهری است. ویژگی‌های ایمنی و مصرف انرژی کم eSoil، همراه با مزایای کشت هیدروپونیک، ازجمله بهره‌وری فضا از طریق کشاورزی عمودی، راه‌حلی پایدار برای تقاضای رو به رشد برای غذا ارائه می‌کند.
همانطور که محققان عنوان کردند ما نمی‌توانیم بگوییم که هیدروپونیک مشکل امنیت غذایی را حل می‌کند اما قطعاً می‌تواند کمک کند، به ویژه در مناطقی که زمین‌های زراعی کم و شرایط محیطی سختی دارند.
به‌طور خلاصه، این مطالعه پتانسیل هیدروپونیک در محیط‌های شهری را روشن می‌کند، در حالی که دری را برای تحقیقات و نوآوری بیشتر در کشاورزی پایدار باز می‌کند.
مقاله کامل این تحقیق در مجله PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام