به نقل از ارث، مهارت اساسی برای کودکان در این محیط، تشخیص قابل اعتماد بودن این منابع است که جزء کلیدی در رشد تفکر انتقادی محسوب می‌شود.
کودکان به افرادی اعتماد می‌کنند که در گذشته قابل اعتماد بودند و این گزینش‌پذیری در یادگیری اجتماعی منعکس‌کننده درک نوظهور کودکان خردسال از چیزی است که یک منبع موثق اطلاعات را می‌سازد.
مسئله مورد بحث این است که چگونه کودکان خردسال از هوش خود برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه زمانی یاد بگیرند و به چه کسی اعتماد کنند، استفاده می‌کنند.
این مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی بر اساس میانگین سنی 4.5 سال بود که به دو گروه «کوچکتر» و «بزرگتر» تقسیم شدند و با انسان یا ربات خبرچین تعامل داشتند.
یافته‌ها نشان داد، کودکان به اطلاع‌رسانی انسان یا ربات که قبلا اطلاعات دقیقی ارائه کرده‌اند، اعتماد دارند. با این حال، آنان در اعتماد به خبرچین‌ها با سابقه نادرست مردد بودند، به‌ویژه اگر خبرچین ربات بود.
علاوه بر این، کودکان کوچکتر به احتمال بیشتری به انسان غیرقابل اعتماد نسبت به ربات غیرقابل اعتماد، اعتماد می‌کنند، در حالی که بچه‌های بزرگتر تمایل داشتند به اطلاع‌دهندگان غیرقابل اعتماد، صرف‌نظر از ماهیت آنها بی‌اعتماد باشند.
این نتایج نشان می‌دهد که کودکان کوچکتر و بزرگتر ممکن است راهبردهای متفاوت اعتماد را انتخاب کنند.
محققان در مورد اعتماد انتخابی کودکان، نشان دادند که با بزرگتر شدن کودکان، ممکن است به‌طور فزاینده‌ای به نشانه‌های قابلیت اطمینان برای هدایت رفتار اعتمادشان تکیه کنند.
نتایج تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که کودکان عوامل مختلفی مانند سن، آشنایی و زبان را برای ارزیابی قابلیت اطمینان یک مطلع در نظر می‌گیرند. کودکان کوچکتر ممکن است بیشتر بر نشانه‌های هویت تأکید کنند، در حالی که کودکان بزرگتر بیشتر بر محتوای اطلاعات ارائه شده تمرکز می‌کنند.
این مطالعه در بررسی ادراک کودکان از ربات‌ها در مقایسه با انسان‌ها و رفتارهای اعتماد مربوط به آنها منحصربه‌فرد است.
این تحقیق پیامدهای قابل‌توجهی برای روش‌های آموزشی دارد، به خصوص که ربات‌ها و ابزارهای هوش مصنوعی در کلاس‌های درس رایج‌تر می‌شوند. درک کودکان از ربات‌ها به‌عنوان منابع قابل اعتماد می‌تواند با افزایش قرار گرفتن در معرض ماشین‌های هوشمند تکامل یابد.
محققان افزودند که طراحان باید تأثیر شایستگی درک شده را در هنگام ساخت ربات‌ها و سایر ابزارهای آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی برای کودکان در نظر بگیرند. تشخیص تغییرات رشدی در اعتماد کودکان به انسان‌ها در مقابل ربات‌ها می‌تواند به ایجاد محیط‌های یادگیری موثرتر کمک کند و اطمینان حاصل کند که استفاده از فناوری‌ها با نیازهای در حال رشد شناختی و اجتماعی کودکان همسو است.
به‌طور خلاصه، تحقیقات آینده ممکن است فراتر از یادگیری کلمات به سایر زمینه‌ها، مانند استفاده از ابزار، بیان احساسی و حافظه رویدادی گسترش یابد. یافته‌های فعلی در آموزش طراحی تاثیرگذار خواهد بود.
نتایج این تحقیق در مجله Child Development منتشر شده است.
انتهای پیام