به گزارش ایسنا، به همین مناسبت رسانه KHAMENEI.IR در گزارش پیش رو نگاهی به مخالفت‌های مکرر آمریکا با برقراری آتش‌بس در غزه و وتوی قطعنامه‌های بشردوستانه شورای امنیت سازمان ملل به نفع رژیم صهیونیستی داشته است.

برخی ادعا می‌کنند که زبان بدن، زبانی جهانی است. علیه این ادعا شواهدی آورده شده اما دست راست سفیر ایالات متحده که در شورای امنیت سازمان ملل در روز  ۸ دسامبر ۲۰۲۳ به هوا رفت برای خلبانان جنگنده‌های رژیم صهیونیستی کاملاً قابل فهم بود. دست او همچون دست مارشالر های فرودگاه، مجوزی برای پرواز و بمباران خانه‌های فلسطینیان در غزه بود.(۱)

از زمان آغاز تجاوز نظامی و وحشیانه رژیم صهیونیستی به نوار غزه پس از عملیات تاریخی طوفان‌الاقصی در روز هفتم اکتبر، ایالات متحده آمریکا همواره یکی از طرفداران پروپاقرص عدم برقراری آتش‌بس و توقف حمّام خون در غزه بوده است. البته در طول این مدت مقامات واشنگتن گاهی با اتخاذ مواضعی ریاکارانه تلاش کرده‌اند تا خود را به نوعی از آنچه که در غزه می‌گذرد، ناراحت جلوه دهند اما در مقام عمل، اقداماتی را انجام داده‌اند که جملگی دالّ بر تلاش بی‌وقفه واشنگتن برای فراهم آوردن پوشش سیاسی جهت تداوم کشتار غیرنظامیان در باریکه غزه است. یکی از ابزارهایی که واشنگتن در جهت پوشش سیاسی برای جنایات جنگی رژیم صهیونیستی علیه زنان و کودکان فلسطینی در استفاده از آن لحظه‌ای تردید نکرد، «کارت وتو» بوده است.

در همین راستا، آمریکایی‌ها اولین‌بار در جلسه شورای امنیت در روز ۱۶ اکتبر قطعنامه پیشنهادی روسیه مبنی بر لزوم برقراری آتش‌بس فوری را وتو کردند. بار دوم نیز در روز ۱۸ اکتبر قطعنامه برزیل که بر ضرورت توقف هرچه سریعتر حملات ددمنشانه رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه تأکید داشت، توسط واشنگتن وتو شد.(۲) این امر نشان از آن دارد که واشنگتن ـ طبق همان عادت همیشگی ـ از «کارت وتو» به عنوان یک ابزار قدرتمند برای حمایت سیاسی از رژیم صهیونیستی بهره‌برداری کرده است.

البته این موضوع را نیز نباید نادیده انگاشت که استفاده از «کارت وتو» علیه قطعنامه‌های شورای امنیت لزوما به معنای پایبندی و التزام آمریکایی‌ها به قطعنامه‌های مصوب نیست. به عنوان نمونه، می‌توان به عدم پایبندی ایالات متحده به قطعنامه‌ای که در روز ۲۵ آبان‌ماه با محوریت «برقراری وقفه‌های بشردوستانه فوری» در غزه به تصویب رسید،(۳) اشاره کرد. علیرغم موافقت اعضای شورای امنیت با این قطعنامه ـ که به پیشنهاد مالت ارائه شده بود ـ آمریکایی‌ها هیچوقت آن را اجراء نکردند.

قطعنامه‌های روسیه و برزیل چه گفتند؟

برزیل در قطعنامه‌ پیشنهادی خود بر لزوم برقراری وقفه‌های بشردوستانه در نوار غزه با هدف تسهیل ارائه کمک‌های انسان‌دوستانه به ساکنان این باریکه تأکید کرد. در این قطعنامه همچنین بر لزوم توقف کوچ اجباری فلسطینیان از شمال به جنوب غزه تأکید شد. البته برزیل در قطعنامه پیشنهادی خود منافع و مصالح رژیم صهیونیستی را نیز مورد توجه قرار داد، چراکه عملیات روز ۷ اکتبر جنبش مقاومت اسلامی حماس را محکوم کرد. این کشور در عین حال، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط اسرای رژیم صهیونیستی در نزد حماس را خواستار شد.(۴) علیرغم اهتمام ویژه به منافع صهیونیستها در قطعنامه برزیل، اما رویکرد تمامیت‌خواهانه ایالات متحده در حمایت از صهیونیست‌ها باعث شد تا آن‌ها حتی حاضر به پذیرش بدیهی‌ترین حقوق فلسطینیان یعنی برخورداری از کمک‌های بشردوستانه، نشوند.

در پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی روسیه نیز بر لزوم باز شدن کریدورهای بشردوستانه تأکید شد. نماینده روسیه در شورای امنیت قطعنامه را یک «متن صرفاً بشردوستانه» توصیف کرد و گفت: این پیش‌نویس تمام خشونت‌ها را محکوم می‌کند و خواستار باز شدن کریدورهای بشردوستانه و آزادی امن همه اسرا است.(۵)

چرا واشنگتن به «کارت وتو» متوسل شد؟

متوسل شدن به استفاده از «کارت وتو» علیه فلسطینیان و در حمایت از رژیم صهیونیستی نشان داد که آمریکایی‌ها کوچکترین تمایلی به برقراری آتش‌بس در غزه و توقف نسل‌کشیِ بی‌سابقه در مساحت کوچک این باریکه ندارند. یکی از مهمترین دلایل این است که واشنگتن نمی‌خواهد جلوی کوچ اجباری ساکنان نوار غزه گرفته شود. در قطعنامه‌ای که برزیل آن را تهیه کرده بود، به صراحت آمده بود که اسرائیل باید فوراً تمامی تلاش‌ها برای کوچاندن اجباری اهالی غزه را متوقف کند.(۶) بنابراین، آمریکایی‌ها با وتوی قطعنامه یادشده عملاً دست صهیونیست‌ها برای بیرون راندن فلسطینیان از خانه و کاشانه خود در غزه را باز گذاشتند.

عامل دیگری که واشنگتن را بر آن داشت تا به حمایت سیاسی از رژیم کودک‌کُش در مجامع بین‌المللی بشتابد، این بود که در قطعنامه‌های آتش‌بس اشاره واضحی به «حق اسرائیل در دفاع از خود!» وجود نداشت. عامل سوم هم آن بود که در هیچیک از قطعنامه‌ها ـ برخلاف عقیده واشنگتن ـ از جنبش مقاومت اسلامی حماس به عنوان یک سازمان تروریستی یاد نشد.(۷) یکی دیگر از عوامل بهره‌برداری ایالات متحده از کارت وتو به نفع اسرائیل را باید در اظهارنظرها و مواضع رسمی مقامات واشنگتن جستجو کرد.

در همین ارتباط، نماینده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل در بیان علت وتوی قطعنامه پیشنهادی روسیه در روز ۱۶ اکتبر گفت: در این قطعنامه نامی از حماس به میان نیامده است. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم مسئولیت آنچه که در غزه می‌گذرد، به گردن اسرائیل بیفتد.(۸) وی در نشست روز ۱۸ اکتبر نیز در تشریح چرایی وتوی قطعنامه برزیل تأکید کرد: در این قطعنامه به حق اسرائیل در دفاع از خود اشاره‌ای نشده است.(۹) این اظهارنظر درحالی مطرح شد که در هیچیک از قوانین و قطعنامه‌های بین‌المللی از کشتار بی‌حدوحصر زنان، کودکان و سالمندان که امروز توسط صهیونیست‌ها در غزه صورت می‌گیرد به عنوان یکی از مصادیق «دفاع از خود» یاد نشده است.

آمار و ارقام چه می‌گویند؟

آمار و ارقام به ثبت رسیده حاکی از آن هستند که از زمان تأسیس سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ ایالات متحده ۸۲ مرتبه از «کارت وتو» استفاده کرده است که نیمی از آن‌ها یعنی ۴۶ مرتبه در حمایت از رژیم صهیونیستی و علیه مسئله فلسطین بوده است.(۱۰)

یکی از قطعنامه‌های مهم در حمایت از مسئله فلسطین قطعنامه شماره ۳۲۳۶ بود که در سال ۱۹۷۶ توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه شد. در این قطعنامه «حق تعیین سرنوشت» برای فلسطینیان به رسمیت شناخته شد، اما آمریکایی‌ها آن را وتو کردند تا از درجه اعتبار ساقط کردند. این بدان معناست که واشنگتن حتی فلسطینیان را از برخورداری از بدیهی‌ترین حق صاحبان هر سرزمین، محروم ساخت. در سال ۱۹۸۰ نیز قطعنامه‌ای که در محکومیت شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی در قدس شرقی تنظیم شده بود، توسط واشنگتن وتو شد.(۱۱)

در جدول ذیل قطعنامه‌هایی که در راستای حمایت از رژیم صهیونیستی توسط ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل متحد وتو شده‌اند، دیده می‌شود.

«وتو» مصداق بارز حمایت واشنگتن از تل‌آویو

رهبر انقلاب اسلامی در جریان دیدار اخیر اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی حماس تأکید کردند: «جنایات رژیم صهیونیستی [علیه فلسطین و نوار غزه] با حمایت مستقیم آمریکا و برخی از کشورهای غربی انجام می‌شود.»  بدیهی است که استفاده از «کارت وتو» خود یکی از مصادیقِ بارز حمایت مستقیم واشنگتن از صهیونیست‌ها محسوب می‌شود.

آن‌طور که به نظر می‌رسد «کارت وتو» برای ایالات متحده آمریکا همواره به منزله یک «سلاح دیپلماتیکِ قدرتمند» برای پشتیبانی از سیاست‌های جنگ‌طلبانه رژیم آپارتاید صهیونیستی بوده است. آمریکایی‌ها هر بار با وتوی قطعنامه‌هایی که به نوعی در راستای حمایت از مسئله فلسطین به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شدند، به رژیم صهیونیستی برای پیشبرد سیاست‌های خود علیه فلسطینیان ازجمله تداوم شهرک‌سازی‌ها، یهودی‌سازی قدس اشغالی، کوچاندن اجباری فلسطینیان از خانه و کاشانه خود، بازداشت‌های کورکورانه شهروندان فلسطینی، هتک حرمت‌های متعدد و سریالی به مسجدالاقصی، تسلیح شهرک‌نشینان برای کشتار غیرنظامیان فلسطینی، مصادره بیشترِ اراضی فلسطینیان، تنگ‌تر کردن عرصه بر اسرای فلسطینی، تداوم محاصره غزه و ... چراغ سبز نشان داده‌اند. بر این اساس، واشنگتن اکنون نیز با وتوی دو قطعنامه در حمایت از فلسطین با هدف برقراری آتش‌بس در غزه، سنت‌شکنی نکرد.

انتهای پیام