دکتر کریم رضادوست در دومین همایش ملی و نخستین همایش بین‌المللی توسعه اجتماعی که امروز (۱۹ آذرماه) در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد، اظهار کرد: بر اساس آخرین تعریف سازمان ملل، توسعه اجتماعی فرآیندی از تغییرات است که منجر به بهبود در به زیستن و روابط اجتماعی می‌شود.
به گزارش ایسنا، وی افزود: توسعه اجتماعی شامل همه دستاوردهای مادی مانند سلامت، آموزش و پرورش مناسب، دسترسی پایدار به منابع، کالاها و خدمات برای زندگی مناسب در یک محیط قابل پذیرش و دستاوردهای غیرمادی با ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی مانند حس کرامت، امنیت و تحول اجتماعی و دستاوردهای سیاسی مربوط به فعالیت و مشارکت و بازنمایی است.
رئیس دومین همایش ملی و نخستین همایش بین‌المللی توسعه اجتماعی بیان کرد: در واقع آنچه امروز از آن به عنوان توسعه اجتماعی نام می‌بریم محصول تغییر رویکردهای توسعه از دهه ۱۹۷۰ به بعد و رونق آن در نتیجه افراط‌کاری‌های برنامه‌ریزان اقتصادی میانه قرن ۲۰ و به ویژه دیدگاه‌های تعدیلی ساختار دهه ۱۹۸۰ است.
رضادوست ادامه داد: در توسعه اجتماعی، علاوه بر نقش نهادهای دولتی در پاسخگویی به نیازهای انسانی، توسعه ظرفیت‌های افراد و جوامع نیز مورد توجه قرار می‌گیرد، بنابراین یکپارچگی اهداف اقتصادی و اجتماعی، تغییرات و اصلاحات ساختاری و نهادی و افزایش ظرفیت‌های فردی و اجتماعی و تامین مشارکت شهروندان از عناصر اصلی این مفهوم است.
وی عنوان کرد: بر اساس سند چشم‌انداز ۲۰ ساله، جمهوری اسلامی ایران تا سال ۱۴۰۴ هجری شمسی باید کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، اجتماعی، علمی و فناوری در سطح منطقه باشد. همچنین باید از سلامت، رفاه، تامین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد به دور از فقر و فساد و تبعیض و بهره‌مندی از محیط زیست مطلوب برخوردار باشد.
رئیس دومین همایش ملی و نخستین همایش بین المللی توسعه اجتماعی گفت: با وجود توجه نسبتا جامع به مولفه‌های توسعه اجتماعی در اسناد بالادستی، کشور ایران هنوز در جایگاه مناسب بین‌المللی و منطقه‌ای قرار ندارد و از منظر متغیرهای کلان اقتصادی مانند رشد، تورم و اشتغال نیز در وضعیت مناسبی نیست.
وی افزود: بررسی دقیق و عالمانه وضعیت، دلایل و پیامدهای این جایگاه در ایران به ویژه در استان خوزستان از اهداف اصلی این همایش است. امیدوارم این همایش بتواند فرصت مناسبی برای کارشناسان، مدیران و نخبگان برای تحقق هدف کنونی فراهم کند.
انتهای پیام